Chapter 14

302 1 0
                                    

"Timothy..." I whispered as I looked directly into his emotionless eyes.

He's standing a meter away from us. I can't see any emotions on his face. He just stares at me blankly.

Seconds had passed and I was about to reach him pero tumalikod siya sa akin at mabilis na sumakay sa sasakyan niya na nakaparada hindi kalayuan sa amin at pinaharurot iyon palabas ng campus.

All the energy I have is slowly escaping my body again hanggang sa naramdaman ko na lang na I'm almost kneeling on the ground habang nakatingin sa papalayong sasakyan niya.

Parang dati lang, tinalikuran niya ko without saying anything.

I felt Jacob's hands guiding me to stand up so I did, kahit ramdam ko pa rin ang panlalambot. Nakatingin pa rin ang mata ko sa daan na tinahak ni Timothy Blake kahit wala na siya roon o kahit ang anino ng sasakyan niya.

"Ate!" I heard Lie's panicking voice. "Bakit ba ang bilis niyong maglakad lahat?!"

I immediately wiped my tears kahit alam kong nakita na niya ako. I just don't want to be a weak role model for her. I faced her and tried to show a fake smile. "Tara na."

She looks confused and worried but ends up nodding before going into my car. I turned and faced Jacob who was still staring at me. "We need to go. Thank you," I said na para bang walang nangyari kanina.

"I can drive you home to make sure na safe kayo makakauwi," he suggested.

I smiled and shook my head. "Thank you pero kaya ko naman mag drive," I insist.

"Sigurado ka?" tanong pa niya.

I smiled and nodded kaya pumayag na rin siya. Lie don't know how to drive, well she know how, but I won't let her drive dahil masyado siyang kaskasera at nakakahilo magdrive.

"Ate..." It was Lie pagkaupo ko sa driver's seat, katabi niya. Bakas sa boses niya ang pag-aalala.

I faced her and smiled. "I'm fine. Put your seatbelts on," I said before I opened the engine.

Hindi na nagtanong pa si Lie habang nasa byahe kami but I can see on my peripheral vision na tumitingin siya sa akin as I focused on driving.

Bakit ba ako nagreact nang ganoon? I shouldn't have acted that way. I shouldn't have said and confessed to Jacob. I shouldn't have let my tears fall down again.

I don't know kung nasaan ngayon si Timothy Blake at kung anong nararamdaman niya but I hope he's safe. I should have stopped him and explain but I let my emotions ruined what I have to do.

"Ate, where is Timothy pala?" Lie asked out of nowhere nang makapasok na kami sa gate ng mansion.

I doubt kung anong sasabihin ko. "I don't know. Baka hindi na rin muna siya makakapunta ngayon. Let's just resched this," I said, trying to hide my emotion.

"M'kay," walang magawang sagot ng kapatid ko.

Kaagad kong ipinarada ang kotse ko sa tapat ng mansion at mabilis na bumaba. Sinalubong kami ng isa sa mga tauhan kaya mabilis kong inabot sa kaniya ang susi ng kotse ko. Mukhang may sasabihin pa siya ngunit kaagad akong naglakad paalis. Narinig ko rin ang mabilis na paglapit sa akin ni Lie. I just want to rest and to lay on my bed right now.

"Ate?" It was Lie habang palapit kami sa main door ng mansion.

"What?" mahinang tanong ko.

I opened the main door just to be surprised when I saw him. He looks surprised too, but immediately turns his face to an emotionless one.

"T-Timothy?" I uttered cause of shock.

"That's what I'm gonna tell sana, Ate," Lie whispered in my back.

Love In A Cruel WorldTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon