Love In A Cruel World

Chapter 30

Nababalot ng katahimikan ang buong kwarto ko. Tanging ang hangin na nilalanghap at nilalabas ko lang ang naririnig sa buong kwarto pati na rin ang ingay na nililikha ng airconditioner sa kwarto ko. Hindi ko alam kung ilang minuto o oras na kong nakahiga lang dito sa kama. Ni hindi ko alam kung ano nang nangyayari sa labas. I don't even know kung New Year na.

Simula nang makuha kami ni Shane mula sa kidnappers kaninang madaling araw, dumiretso na kami nila Mom dito sa mansion. Nagpatawag na lang siya ng family doctor para sa mga sugat ko. Simula nang gamutin ako ay hindi pa rin ako lumalabas ng kwarto.

Nakakatayo naman na ako at masasabi kong nagagalaw ko naman ang parte ng katawan ko na may sugat. Nagamot na ang buong katawan ko kaya tumigil na ang pagdudugo. Dinadalhan lang ako ni Lie ng pagkain at kalimitan ay dito siya sa kwarto ko tumatambay because she said she wants to take care of me.

Alam kong abala ang lahat ng tao sa mansion dahil sa paghahanda para salubungin ang bagong taon. Today is December 31 at lahat ng tao ay naghahanda at nagsasaya para sa pagpapalit ng bagong taon.

Habang ako, pilit na winawaksi sa isip ko ang lalaking napatay ko. Ayokong matulog dahil natatakot akong pumikit. Tuwing pinipikit ko ang mata ko, bumabalik sa isip ko kung paano sumirit ang dugo mula sa hiwa sa leeg niya na siyang kagagawan ko.

I feel guilty. Hindi ko ma-imagine na may mawawalan ng padre de pamilya ang isang pamilya dahil sa akin, kung may pamilya man ang lalaking 'yon. What if may anak siya? I can't help but to put my shoe on his children's. Para ko rin pinaranas sa ibang tao ang naramdaman ko noong nawala si Papa.

I was in the middle of silence when I heard someone knock at my door. I sighed in disgustment. If it's Lie and she knocks because she just wants me to get up and exercise my body, I swear I'll make her eat something she doesn't like.

"Come in," I said and kept myself laying in my bed.

Seconds had passed and no one opened my bedroom's door. Then that someone knocked again. Hanggang dalawang katok lang ang nagagawa ni Lie and she know if she reach three at hindi pa siya kusang pumapasok, I won't like it.

I groaned. "Come in."

And for the third time, someone still knocked at my room's door. I groaned as I closed my eyes to contain myself. Inalis ko muna ang blanket ko bago pilit na tinulak paupo ang sarili ko. I sat on the edge of my bed and breathed for a couple of seconds so I could stand up.

Pilit kong binaliwala ang sakit ng mga sugat ko lalo na ng hiwa sa hita ko. Dahan dahan akong tumayo at mabagal na lumapit sa pintuan para buksan iyon. "Ugh. I told you to come in, why don't you just come in - Timothy? What are you doing here?" gulat akong napatingin sa taong kanina pa kumakatok sa pintuan ng kwarto ko.

He smiled bago bahagyang sumilip sa kwarto ko. I saw how his forehead creased habang may tinitingnan sa loob. Lumingon ako sa tinitingnan niya at tiningnan kung may mali ba sa kwarto ko but I saw nothing and it's all normal, bukod sa nakabibinging katahimikan.

Tuluyan akong lumabas ng kwarto ko at sinarado ang pintuan. Wala naman akong tinatago o kahit anong kakaiba sa kwarto ko, I just don't get the reason kung bakit nakakunot ang noo niya pero bahagyang nakangiti habang nakatingin sa loob.

"Hey? What's up?" I asked, getting his attention. Pinagkrus ko ang braso ko bago sumandal sa pader sa tabi ng pintuan ko so I can get support dahil sa nananakit kong sugat.

"I came here to check on you," he said then smiled.

Hindi ko napigilang mapataas ng kilay. "Bakit? Are you a doctor now?"

"Oh, come on. I'm just worried," he said.

Hindi ako umimik. Am I too mean? He's just worried. I bet he's worried about his fíancee too. Argh! Stop it Zyrille, he came cause he's worried. Wait, why am I talking to myself?