17 Ekim, 2013
Birbirimizi kırmayı hiçbir zaman bırakamadık. Tek farkımız, sen kırıkları iyileştirmeyi de bilirdin. Ben senin en büyük yanlışındım Mera. Kaçmak istedin hep, bir yere bağlı kalmaktan nefret ederdin. Doğduğun ülkede ölmekten delice korkardın. Burada her sokak birbirine benzerdi, sen her sokakta dilenciydin. Her sokakta ince saçların ensende, dizleri yırtık mavi pantolonunla ağlardın. Ben her gördüğümde seni, bozuk param olmadığını hatırlardım. Hiçbir seferinde de bir markete girip bozdurmazdım kağıtları. Öylece de veremezdim, yüreğin kırılırdı. Çok muhtaç hissederdin kendini, gururuna yediremezdin.
Ama ben öyle değildim. Sevgiye aç, arsız bir çocuktan gram fazlası olamadım. Yanağıma dokunduğunda sana yaslardım kafamı, yeni bir kaset getirsen günde yedi kez dinlerdim. Ben olsam, evimin her duvarını senin sevginle süslerdim ama sen sevgimi bile yakıştırmazdın kendine. Benim gibi iliklerine kadar tüketilmiş bir kadına dokunmak için çok kirliydi senin ellerin. Böyle düşündüğünü biliyorum, ben senin her rüyanı dinliyorum. Fakat bildiğim bir şey daha varsa, bana yakıştırmak zorunda hissetmemeliydin kendini. Ben yaşadığım ve yaşayacağım on dört günde senden hala bir şeyler öğrenmeye devam ediyorum. Buradan giderken duvarlardan sildiğin her yazı yeniden var oluyor. Bu benim hayal dünyam ya da değil, oradalar ve sen de buradasın Mera. Benim hep kalbimdesin.
Evim, burası değil.
Sensin.
Bal
.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kırık ekim rakamları
Fiction généraleserin sokakların sonunda hep bir kaybediş var. sevdiğim öykülerin yazarları acı içinde. kadınların gözleri ağlamaktan güzelleşmiş. ekim ayının izmarit kokan kaldırımlarında, hala sayılar yazılı. sevgili mera, ellerimden tutman için kalan birkaç gün...
