freckled | chanlix

1.9

Kontrol etmeden bombayı salıp gidiyorum...

☆☆☆

Yağmur sesinin cam tavanında çıkardığı ses Felix'i rahatsız etmeye devam ederken yavaş yavaş uykusunun açıldığını hissedebiliyordu. Güzel bir rüyanın tam ortasındaydı, uyanmamak için neredeyse bir saattir direniyordu. Ondan öncesinde uyanmış ama daha gözlerini tamamen açmadan geri kapatıp uyumuştu yine.

Yağmur damlalarının çıkardığı tok ses, lanetler okuyarak güne başlamasına sebep oluyordu şuan.

Normalde bundan asla rahatsız olmazdı, hatta huzur bile bulurdu ama uzun zamandır burada kalmadığı için garip gelmişti. Chan'ın evi, şehirden tamamen uzakta ve sakin bir yerdeydi. Orada ki sessizliğe çok alışmıştı haftalardır. Bir de, ikisi için uzun bir gece olmuştu ve mümkünse akşama kadar dinlenmek istiyordu Felix. Bunun için bütün işlerini erteleyebilir ve asla atlamadığı öğünlerini bile atlayabilirdi. Gerçi bu ara sağlığına çok dikkat ettiği söylenemezdi. Hayatı karmaşıklaşmıştı bugünlerde, spora ya da sağlıklı beslenmeye ayıracak vakti kalmamıştı. Bir kaç gece önce yemek yemeyi unuttuğu için aç bir karınla yattığını hâlâ anımsayabiliyordu.

Gözlerini tamamen aralamaya çalışırken yaptığı ilk şey sağında yatması gereken Chan'a bakmak olmuştu ama yatakta değildi. Bu, bir anlığına Felix'e dün gecenin kendi hayal ürünü olup olmadığını sorgulatmıştı fakat onun uykusunun hafif olduğunu biliyordu, çoktan kalkmış olmalıydı. Uyku sorunları olmasının yanı sıra en ufak sese uyanması Felix'i çok endişelendiyordu. Büyük ihtimalle çoktan alışık olmadığı bu tok yağmur sesine uyanmıştı. Çok fazla çalışıp her şeye yetişmeye çalışıyordu ama güzelce dinlenemiyordu. Sadece Felix'in yarattığı kargaşa sayesinde işlerine ara verebilmişti şu aralar ama içinin rahat etmediği bariz belliydi. Chan, tembellik yapmaktan hoşlanmıyordu. Felix'in, onun yanındayken, en iyi anladığı şey buydu.

Felix'in üzerinde sadece iç çamaşırı vardı ve evin içerisi yeterince sıcak değildi. Havalar gittikçe soğuyor hatta bu ay içerisinde bir kar yağışı bekleniyordu. Bu yüzden yataktan kalkar kalkmaz dün gece üzerinden aceleyle sıyırıp attığı gri kazağını ve siyah, dar pantolonunu geri giyinmişti. Sanırım Chan'da üşümüş olmalıydı ki yerde hiçbir kıyafeti yoktu dün gece Felix'in üzerinden sıyırıp attığı. Felix, Chan'ın kirli kıyafetlerini geri giymesini istemezdi ama kendi kıyafetlerinin onun kalıplı vücuduna uygun olmadığını biliyordu. Her ne kadar bol giyinse de alt beden ölçüleri birbirine asla uyuşmazdı.

Ayağına geçirdiği terliklerle yeni uyanmanın verdiği paytaklıkla odadan çıkarken evde duyulan tek sesin, tavana çarpan yağmur damlalarının sesi olması ürkütmüştü onu. Korku filminden bir sahne gibiydi bu sabah. Evin içerisi karanlık ve hüzün doluydu sanki. Acilen bütün perdeleri açıp evi bu kasvetli havasından kurtarmalıydı. Burayı uzun bir süre boş bırakmak en ufak şeyi bile garipsemesine neden oluyordu çünkü normalde de evinin içi çok aydınlık olmazdı zaten.

"Chan?" Diye seslendi salona girip onu göremediğinde. Felix'in evinde girebileceği fazla oda yoktu. Felix bile sadece iki üç odayı anca kullanıyordu.

Bir kaç saniye sonra tekrar seslenmişti Chan'a ama yine bir dönüt alamamıştı. Nedensizce bir anda ortaya çıkacağını ve kendisini korkutacağını düşünüyordu ama daha önce Chan, bu tip şakalar yapmaktan hoşlanmadığını söylemişti. Bazı geceler soru-cevap yapıyor olmaları, onları birbirine yakınlaştırmıştı.

Felix, kendilerine kahvaltı hazırlamak için markete gitmiş olduğunu düşünmüştü sonrasında çünkü evde yiyecek bir şey yoktu. Buraya gerçekten uzun bir süredir uğramamıştı, bir ara tekrar uğrayıp evi temizlemesi gerekecekti. Tabi bir kaç gün sonrasında artık tamamen her şeyden kaçmayı bırakıp savaşarak geçirmeyi planlıyordu. Epey yoğun bir dönem olacaktı onun için fakat şimdilik sadece dinlenmeye ve güç toplamaya ihtiyacı vardı ve bunun için de bir an önce Chan'ı görmek istiyordu. Sabah uyanır uyanmaz onu görünce daha çok mutlu hissediyordu kendini, iyileştiği belli oluyordu. Onunla aynı evde yaşamaya ve varlığına çok alışmıştı. Neyse ki bu alışılmışlık hissi artık Felix'i ürkütmüyordu, onun gibi birine alıştığı için mutluydu bile.