Marcoses 1: Love Fondly (SANDRO MARCOS FAN FRICTION)

special 0.2 💖

"Kuya Sands let go to the pantry to eat." Tawag sa kanya ng kanyang Kapatid pero hindi niya to pinansin.

Wala siyang gustong gawin kundi tignan ang kanyang mahal na asawa. Hirap pa rin tanggapin na wala na ito. Bigla naman umiyak si Feeya kaya tinignan niya ito.

"Hi my little Harra. What do you want anak? Are you hungry?" Tanong niya dito. Hindi sumagot yung bata at mas lalo pang umiyak. Siguro nga ay gutom na ito sabi niya sa sarili.

"Ate Elise can you please give me her milk? It's in the bag." Tumango lang ito sa kanya at kinuha.

"Sandro anak you need to eat also and take a nap for awhile." Sabi nito after ibigay ang bote ng milk for feeya. Tumango lang siya pero hindi naman niya gagawin.

"Sandro how many times do i have to tell you to stand up? Please son listen to me. If you love Harra alot you'll going to listen to us. I know it's hard for you to take all of this but please be strong enough not only for yourself also for your children. You need to eat, washed your body and sleep!" Sabi ng kanyang ama tumango lang ulit siya.

"I'm serious Sandro or else i will banned you from coming here." Labag man sa kalooban ni Sandro sumunod ito.

"Love i'll be back okay? I will just eat and sleep. See you soon i love you." Pag papaalam niya tsaka siya tumayo at nag paalam kila Mama Zle.

Pag kauwi niya naramdaman niya ang pagod ang gutom. Pinaakyat muna niya si Feeya kay manang ina bago siya nag diretso kumain sa kusina.

Habang kumakain ay nag flash back sa kanya yung mga panahong nakikita pa niya si Harra na nag luluto ng favorite foods nila. Kumain na lang siya ng kumain hanggang sa natapos siya.

Pag ayat niya ramdam niya ang pag iisa noong pumasok siya sa kanilang kwarto. Nag diretso na muna siya sa bathroom para magligo at mag bihis.

After that nag diretso siya sa kama nila upang mahiga. Nag check muna siya ng kanilang mga pictures together na kahit doon nalang ay mag kasama sila.

Umiiyak nanaman ito sobrang sakit pero wala na siya magawa hanggang sa nakatulugan niya.

"Harra please come to my dream. Mahal ko please parang awa mo na." Hanggang sa makatulog siya sa pag iyak.

Maya maya pa narinig niya ang ingay sa paligid.

"Ate Elise please go outside and close the door!" natahimik naman ang paligid. Haaay sabi niya sa sarili.

"Daddy wake up!!!Daddddy!!" Sigaw sa kanya ni Xander tinignan niya to pero sobrang blur kinusot niya muna yung mata niya hanggang sa nakita na niya yung baby niya kasama yung babaeng naka talikod.

"Excuse me? Who are you?" Hindi pa lumingon agad yung babae mukhang busy sa pag aalaga kay Feeya.

"Miss! Who the hell are you?" Pag uulit niya doon lang niya nakita kung sino yung babae.

"Ha-rra?" Bigla nalang siyang tumayo nakaramdam siyang hilo pero mas pinili niyang dumiretso ng takbo. Tsaka niya niyakap yung babaeng hawak si Feeya.

"Honeeeey! Goodmorning! How's your sleep?" Hindi niya pinansin yung tinanong sa kanya niyakap niya lang to ng mahigpit.

"Daddy let go of mommy! Feeya is crying already." Natawa nalang si Harra sa sinabi ni Xander.

"Daddy his right!" Bigla naman binitawan ni Sandro si Harra para mapatahan si Feeya.

"Let's go outside mahal ko let's eat!" Pag aya sa kanya niya ni Harra habang hawak yung dalawang bata.

Pag dating nila sa kusina naka handa na yung pag kain umupo na muna silang pamilya at kumain.

After nila kumain nag punta silang park para mag picnic. Gusto kausapin ni Sandro si Harra pero masyado itong busy sa pag aalaga ng kanilang mga anak.

Si Xander na tumatakbo at si Feeya na nag hahanap ng milk. Noon na ayos na niya yung dalawa tinabihan siya nito.

"Mahal okay ka lang ba?" Tanong niya sa asawa tumango lang naman ito pero kita sa mukha ang pag tataka ngunit hindi ginatungan ni Harra kase alam niya kung bakit ganto ang asawa.

"Hon don't think of anything let's just enjoy everything until the last of moment" Hinawakan niya lang yung kamay nito at nag smile. Enenjoy nga lang nila kinalimutan muna nila yung pain na kahaharapin nilang dalawa.

"Mamimiss ko tong gantong moment na to" naiiyak na sabi ni Harra sa sarili niya. Pag sakay nilang sasakyan tulog na si Xander dahil sa pagod.

"Hon please take care of yourself please. Ang payat payat mo na! Kumain ka! Wag mo masyado pahirapan mo mahal ko. Kahit naman wala ako sa tabi mo lage mahal ko lage lang akong nakatingin sayo." Sabi niya sa kanyang asawa naiiyak na ito ngunit pinipigilan niya.

"Please don't leave me Harra. I don't want to see you lauing down lifeless please." Umiiyak na din na sabi niya.

"Mahal ko i can't stay here. I just want to say sorry and thank you. As long as i want to stay i can't. I just ask him to give me one last time to see you, to hug and to kiss you. I want you be strong enough not just for yourself also for our babies." Hindi alam ni Sandro pano tatanggapin na galing na mismo kay Harra yung mga salitang yon.

"I can't just take this things now mahal ko." Umiiyak na sagot niya alam din naman ni Harra na hindi niya matatanggap agad.

"Love i will always be on your side no matter what. This not the last the we're going to see each other mahal ko. Someday will going meet again and there we will have the rest of our lives to spent with. I know it's going to be hard but i know you can do it mahal. Promise one day you'll going to say thank you for everything I know it. You just need to be strong. I can't promise you na everyday makakasama mo ko sa panaginip mo para makasama ka but if i have a chance gagawin ko." Nakauwi na silang pamilya pero ramdam ang paglungkot ng lahat.

Ayaw niya tong umalis pero hindi rin siya pwedeng mag stay. Na realize ni Sandro na tama ang kanyang asawa

"Mahal ko i think you are right. I just need to wait for that moment to come. I'm going to be strong for all of us. I'll sleep now iloveyou so much mahal ko. Until we meet again." Iyak lang sila ng iyak hanggang sa nakatulog na si Sandro.

"Mamimiss kita mahal ko sobra." Hinalikan niya lang ito ng matagal hanggang unti unti siyang nawala. Nakapikit lang si Sandro pero alam niyang wala na si Harra.

"Mahal na mahal kita my Mrs. Marcos"

-----

It's really hard to write in Author's Pov. Sana po magustuhan niyo. 🥺🥺