I'll Live With You #3: DahMo

1

I'll Live With You #3: DAHMO part 1

"Kapag hindi mo pa tinigilan ang pag iimbestiga sa kanila, ilalagay kita sa traffic unit. Hindi mo kilala ang kinakalaban mo Dahyun. Kung gusto mo pang tumagal sa serbisyon, sundin mo nalang ang sinasabi ko sayo."

Walang kagana gana si Dahyun na nakatingin sa pinalitan niyang kasamahang pulis na nag-aayos ng traffic. Tagaktak ang pawis niya ngunit hindi niya ininda. Mas iniinda niya ang paglagay sa kanya ng kanilang head sa traffic unit dahil lang sa pag iimbestiga niya sa Wang Family.

4 years ago, may isang informant na nakapagsabi sa kanya na ang mga krimen na ginagawa ng Wang gang ay ni kailan man hindi nahuli o nagbayad sa mga kasalanan. Because of his obsession over gang fraternity crimes, that information stirs up his sleeping desire to continue the investigation.

Then a week after he was informed about that, there's a woman covered with bruises and wounds, pleading at their front desk, asking for help and justice and protection. He was just a rookie back then, but he knew the story of that pity woman being chased away after she whispered the name "Wang".

Natunaw ang puso niya na para bang yelo na naibabad sa araw, nakaramdam siya ng kirot sa dibdib dahil sa nakita. Parang basang sisiw na itinaboy ang babae at kitang kita niya ang pagdukot rito ng isang grupo at isinakay siya ng sapilitan sa kotse.

That happens in front of police station, but no one dares to help. So, he resigned right away. But ended up in the main district where people with powers have the authority. "There is no justice." That was he said when years had passed.

Seo Joon: Okay ka lang brad? Mukhang masama ang timpla mo

Dahyun: Tsk, wala ng mas sasama pa sa loob ko.

Seo Joon: Ganyan talaga sa department natin. Kapag hindi ka sumunod, it's madedemote ka o matatanggal ka sa serbisyo.

Napatingin siya sa kasamahan na kasama niyang nademote ngunit magkaiba ng rason. Kung siya ay tungkol sa pag-imbestiga sa Wang, siya naman ay nakipagsuntukan sa kapwa niyang pulis.

Dahyun: Tsk, ilang beses na ba akong nademote?

Seo Joon: Bakit kasi ang tigas ng bungo mo? Ilang beses ka ng sinabihan na tigilan na ang pag iimbestiga mo sa gang na 'yon.

Dahyun: E ikaw? Bakit ka kasi nakipagrambulan sa mga 'yon? Alam mong maiinit din ulo nila

Seo Joon: Kung wala lang akong pamilya, baka pinatay ko na mga 'yon.

Dahyun: Hoy dahan dahan sa pananalita. Tandaan mo, pulis ka hindi kriminal. Masyadong mainitin ulo mo.

Tumawa lang si Seo Joon at saka nagpunas ng pawis.

Dahyun: Mabuti ikaw nakakabawi ka sa mga kaaway mo.

Seo Joon: Paano?

Dahyun: Binasa ko ang libro ng asawa mo. Mukhang may pinariringgan kahit fiction work lang 'yon.

Lumakas ang tawa ng kaibigan dahil rito. Naalala nito ang narration na isinulat ng asawa tungkol sa isang character doon.

Seo Joon: Dapat lang 'no. Mabuti nalang writer ang asawa ko dahil kung hindi, walang mapupuntahan ang rants ko sa kanya tungkol sa trabaho natin.

Umiling nalang siya at uminom ng malamig na tubig. Nasa isang highway sila sa Quezon at maayos ang lagay ng kalsada't mga sasakyan. Ilang sandali pa ay lumapit na si Jin Goo sa kanila. Seo Joon stood up and give Jin Goo a high five then leave.

Jin Goo: It's your turn oh right!

Umupo siya at uminom ng tubig. Para siyang hindi pinainom ng ilang taon at naubos nito agad ang isang bote ng tubig! Bottoms up!

Dahyun: Hoy hindi 'yan alak ha.

Ibinagsak nito ang kamay sa mesa at nilukot ng parang papel ang bote.

Jin Goo: Wooh! Sarap nito ah?

Dahyun just flatly looked at him.

Dahyun: Hindi ko akalain na tatagal ka dito.

Jin Goo: Bakit? Namimiss mo na ba ako sa department?

Dahyun: Dude!

He acted like retching and Jin Goo just shook his head.

Their day went well after a long hour of shifting back and forth. Dahyun went home like a zombie. Lazily walking, long face and letting out heavy sigh.

Pumasok na siya sa elevator at pinindot ang 9th floor button. Sumandal siya sa pader habang papasara ang pinto ngunit may humarang na babae kaya bumukas ito ng maluwag.

"Good evening, sir! May bagong bukas po ako na dance studio po. Baka gusto niyo po mag enroll murang mura lang po at kahit anong genre pa 'yan kaya kong ituro!"

The woman is energetic, but he has no energy to look up or answer. Dahyun can feel the elevator going up, but the woman keeps on talking and handing him a flyer.

Dahyun: Thanks, but no thanks. Wala na nga akong oras para sa sarili ko, sa pagsasayaw pa kaya?

The elevator stopped at the right floor, so he got off without looking at her. Nang magsara ang elevator umirap ang babae at bumuga ng marahas na hangin.

Momo: That man. Nakakabwisit! Siya na nga itong binibigyan ng chance na maging teacher ako! Hay nako, hindi mo alam kung gaano ako kasexy magturo! Baka lumuwa 'yang mata mo!

Momo keeps punching the air as she keeps running her mouth. Her throat went dry as she finished shouting. Humawak siya sa lalamunan at hinilot hilot iyon.

Momo: Akala ko ba mababait ang mga nakatira dito? Bakit ang pangit yata ng ugali ng isang 'yon?

Nagbigay siya ng isang irap bago lumabas sa elevator. She keeps handing her flyers for her newly open studio all day and the last flyer went bad! Isa na nga lang hindi pa tinanggap.

Momo: Mukhang....sa akin ka mapupunta, okay?

She talks at the flyer. Niyakap niya ito at nagpunta na sa studio/bahay niya. Binili niya ang dalawang palapag mula sa limang palapag na gusali. The 2nd and 3rd floor are hers while the 1st floor is a canteen or eatery, and the last two floors are a detective agency.

Momo: Okay Momo, let's end our night with a girl's talk!

She opened her phone and video chat with her best of friends, Mina and Sana. To ease her longing and emptiness, she talks excessively until the two of them sleep.

Momo: Good night girls

She ended the call and sleep with a smile. To conquer her anxiety, she has to rediscover herself through dancing.

to be continued...