Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
evet, gittim. ne yazık ki. hem de evdeki onca işime rağmen. planımın içine etmişti ama, merak da ediyordum doğrusu.
"hoş geldin." üzerinde okul üniformaları vardı. yazık ki, nedenini sorma zahmetine girmedim. "söyle." yandaki banka çöktüm.
"hırsızlık yapacağım."
müthiş bir kahkaha patlattım. "izin mi istiyorsun, haber mi veriyorsun?"
"yardım istiyorum." yüzündeki ifade o kadar gerçekçiydi ki, bir an için onu bu hâle getiren herkesi öldüresim geldi.
"chim, bana yardım et. müdür yardımcılarının zulalarını buldum."
"bana bak, sakın onlara dokunayım deme tamam mı. eve git, dersini çalış ve sınıfını geç." sinirlenmiştim.
"onlar da masum hayvanları öldürmeye ve çocukları zehirlemeye devam etsinler öyle mi?"
"geçen gün gördüğün bu muydu?"
"chim ne önemi var! tanrı aşkına, delireceğim." volta atmaya başladı. "sana dediğimi yap. okulunu bitir ve sessiz sedasız ayrıl bu okuldan. tabi canın yansın istemiyorsan."
