MS. SOLDIER'S FADED MEMORIES (FORGOTTEN SERIES#1: PAULARINA ELLISE MCCOY)

CHAPTER 26: BIGGER THREAT

PAULARINA ELLISE MCCOY'S POV

Nagtataka parin ako sa mga kilos ng magaama ko kahapon but I didn't mind it since they said that it's nothing. Nasa kusina ako at nagluluto dahil wala naman akong magawa ngayong araw, pinigilan pa ako ng iba pero dahil dakilang matigas ulo ko hindi na nila ako napigilan at hinayaan nalang.

"Mukhang masarap yang niluluto mo Paula ha?" saad sa akin ni manang Belen kaya napangiti ako "syempre naman po proven and tested na nila kuya to eh" pagmamalaki ko at bahagya pang natawa dahil roon kaya nginitian nya lang ako at inasikaso na nga ang ginagawa nya.

Napatingin ako sa likuran ko ng may pumasok sa kusina at nakita ko nga si Christian na nakangisi at si Christine na nakabusangot habang sinasamaan ng tingin ang kuya nya, nang makaupo na sila ay pumunta narin ako sa harapan nila tutal luto narin naman ang pagkain.

"Anong nangyayari sa inyong dalawa ha?" tanong ko "si kuya kasi mommy inaasar ako" busangot na saad ni Christine kaya mas lalong lumaki ang ngisi ni Christian "ganito kasi yan my I cought her yesterday talking to this gur just her age then she was blushing like a tomato!" saad nya kaya nakatanggap sya ng hampas mula kay Christine na namumula na.

"Kuyaaa!!!" sigaw nito pero tinawanan lang sya ng kuya nya, at sya naman ay namumula na nga kaya napatawa ako ng mahina "mommy don't believe him!" tili nito pero nginisihan ko lang rin sya kaya mas lalong nalukot ang mukha nito, "oi, oi, oi! what is happening in here?" napatingin naman ito sa likuran ng marinig ang boses ng ama at napangiti naman sya dahil akala nya sasagipin sya ng ama pero katulad kay Christian inasar lang sya nito.

Natapos ang umagahan namin na hindi parin tumitigil sa pangaasar ang magaama kaya etong unica ija ko nagtatampo na at nagkulong sa kwarto nya, 'manang mana talaga sa ama' saad ko at napailing nalang.

•FAST FORWARD•

Nagwawalis ako rito sa likod ng bahay ng bigla nalang tumunog ang cellphone ko kaya kinuha ko ito at nangunot ang noo ko ng makita na tumatawag si Archer, oo si Archer alam nya ang number ko dahil magaling rin sya sa pagkalikot ng mga computer.

"What do you want d*mb*ss?" walang emosyon kong saad pero tinawanan lang ako ng g*go.

[ "Why are you so mean to me Paupau" ] kunwaring malungkot na saad nya kaya inikutan ko ito ng mata kahit hindi nya nakikita.

"Ano nga kasing kailangan mo!? nagwawalis ako ng bakuran istorbo ka" saad ko kaya narinig ko nanaman ang tawa nya, ang hilig talagang tawanan ako ng g*g*ng to.

[ "Okay time to get serious" ] saad nya at tumikhim pa kaya nangunot anf noo ko ng dahil sa sinabi nya, 'anong time to get serious?' taka kong tanong sa isipan ko at nakinig nalang sa susunod na sasabihin nya.

[ "Fhipbie isn't your only opponent" ] saad nya kaya nangunot ang noo ko at kalaunay napangisi ng maalala na dalawa pala silang baliw sa asawa ko simula ng SHS palang.

"Ohh I see" saad ko at pinatayan na sya ng telepono bago pa sya makapagsalita ulit, "so she's also one of my enemy eh?" saad ko at ngingisi ngising nagpatuloy sa ginagawa kanina pa. Nang makasiguro na malinis na ang paligid ko ay bumalik ako sa loob ng mansion.

Nadatnan ko sa kusina sila manang na nagchichikahan kaya napailing nalang ako, normal narin naman to kung wala silang ginagawa ay maguusap usap sila o kaya ay matutulog, ganon rin kasi yung ginagawa naming tatlo nila Rebeka at Hermois dati nung. . . nabubuhay pa si Rebeka. . .

Napangit ako ng mapait ng maalala ang itsura ni Rebeka noong nahanap namin sya na wala ng buhay at ang pagiyak ng kakambal nyang si Hermois non ay bumabagabag parin sa sistema ko kaya simula non pinapangako ko na hindi na ako magiging mahina at bibigyan ko ito ng hustisya.