sharp theets [✓]

-4-

???

"Bırak artık, onu ürkütüyorsun, bırak şunu yalamayı artık!"

Duramıyordum. Resmen kanının her damlası dünyadaki en iyi şeymişcesine boğazımdan kayıp gidiyor ve dahası için bütün benliğim kuduruyordu.

O ise olanların şokunun altında, minik elleri benim çenesini tuttuğum elde öylece duruyordu. Artık durmalıydım çünkü böyle giderse onu ısıracaktım.

Dilimi yavaşça dudağından çektim, ardından hızlıca kabuk bağlayan yarası kanamayı durdurunca gözlerine baktım. Alt dudağı titriyor ve gözlerinden korku akıyordu.

Titrek nefesini bırakarak gözlerini benimkilerden çekti. Yere diktiği gözleri delirmiş gibiydi sanki.

"Sen...İyi misin?"

Sesimi duyunca irkilmiş ve kafasını sallamıştı. İçimden kendime küfür ederken minik elini tuttum ve onu kaldırdım.

"Şimdi inanıyor musun? Gerçek olduğuma?"

Sendeleyerek ayağı kalktı. Dengesini kaybetmemesi için sıkıca tuttuğum eliyle ona yön vererek yatağı oturttum. Hala korkuyordu.

"P-peki ne kadarı gerçek?"

Gözlerimi kısarak kuşkuyla ona baktım "İzlediğin şeydekini mi soruyorsun?"

Kafasını salladığında gülmemek için dudağımın içini ısırdım. Meraklı bir bebek gibiydi.

"Hiçbiri desem inanır mısın?"

Titremesi yavaş yavaş azalırken kafasını kaldırdı. "Nasıl?"

Onunla uğraşmak istemiştim o an "Biz vampirler insanları öldürürüz."

Gözleri hızla açılırken dizlerini kendine çeketek yatakta arkaya kaydı. "N-ne diyorsun?"

Ciddiyetimi korumaya çalışarak ona doğru eğildim "Ve sen benim yemeğimsin."

Seslice yutkunarak biraz daha geriye kaydı "Şaka mı bu?...Komik değil çünkü!"

"Pfft~ şaka yapıyorum minik şey. Sana anlatabilirim."

Yüzündeki korku yerini ölümcül bakışlara bırakınca daha çok güldüm.

"Aptal kan emici."

Ettiği hakaret sonucu kafamı yana yatırdım "Aptal minik insan."

Dudaklarını büzerek bana kızgın bakmaya çalıştı.

"Tatlı, bir insana göre."

Gözlerim düşündüğüm şeyle açılırken gözlerimi yatağa diktim. "Ne düşünüyorum ben?"

Yatakta kıpırdanarak yanıma geldi "Sensin aptal, embesil."

"Bana hakaret etmeyi kes minik, yoksa seni ısırmam an meselesi."

Baktığım sırtı irkilirken tüyleri diken diken oldu. Aniden yataktan kalktı ve arkasını döndü. Ağlıyordu?

"Hey, şaka yapmıştım ağlama."

"Onun yüzünden ağlamıyorum." Minik ellerini yumruk yaparak gözlerini sildi. "Neden ağladığımı da bilmiyorum, ağlamayacaktım ama ağladım işte."

Bu bir insan olamazdı. Bir insan nasıl bu kadar tatlı olabilirdi? Tamam melez olması insan olduğunu değiştirmiyor. O olması gerektiğinden çok tatlı.

Gülerek ona baktım "Gel."

Bana bakarak durdu "Nereye?"

Dizlerime yavaşça vurdum "Koy kafanı buraya, bende sana anlatayım."