No More Lies

CHAPTER 5

Rebecca's P.O.V

Masigla akong bumababa ng hagdan, ewan ko ba, magaan ang pakiramdam ko ngayon, masaya. Feeling on cloud nine. Ano kaya nakain ko kagabi? Makain nga uli. Hehe! Nakaka goodvibes eh! Agad akong nagtungo sa dining room. Nandoon na ang lahat, as usual huli na naman ako.

"Good morning everyone!" Oops! First time kong bumati sa lahat, may iba talaga sa 'kin ngayon hindi ko lang ma-pinpoint.

"Good morning papa!" I greet my father cheerfully, and I give him a peck on his cheek.

"Hmm! Mukhang masarap ang breakfast." Pero parang lagi naman itong pini-prepare, at ngayon lang ako nag-bigay ng compliment, tsk tsk. I sat on my chair and I put my things on the chair besides me.

"Wow! What happened?"Papa asks me, confused.

"Why?"

"For the first time you're not late for breakfast." I smile at him, a sweetest smile I guess, na matagal na matagal ko ng hindi napapakita dito sa loob ng bahay namin lalo pagkaharap ang stepmother kong hilaw.

"Huli parin ako eh, kayo ang nauna."

"Pero hindi namuti ang mata namin sa gutom this time." I chuckle.

Totoo naman ang sinabi ni papa, lagi ko nga silang pinag-aantay, siguro pinaka-matagal na ang 20 minutes at pinaka mabilis na ang 15 minutes. I admit sinasadya ko yon. Nyahaha! Just to make Karen asar.

Pero inaantay parin nila ako, okay lang daw na malate siya sa office basta masasabayan niya ako sa breakfast, ang sweet sweet talaga ng papa ko. Pero siya naman ang may-ari ng buong Strausse building as if naman na may sisita sa kanya kung late siya.

"Maaga lang akong nakatulog, kaya maaga akong nagising." Ngumiti uli ako sa kanya at nabaling ang tingin ko kay Karen, hmm expression less. Wa pakels!

Napatingin naman ako kay Caleb, and again he's staring at me with a smile, smile talaga hindi smirk. I look away from him, and take food instead. Bigla akong nailang sa titig niya, why oh why? Dati naman tinataasan ko lang siya ng kilay. Siguro kasi, bati na kami. hehe! I chuckle secretly on that thought, bati talaga. Have we fought?

"Anong nakain mo lynnedoll?" Umangat ako ng mukha at tumingin sa papa ko. I'm questioning him through my eyes.

"You're smiling, wala ka atang tupak." He says and chuckle. I place my both hands on my cheeks.

"Am I smiling? No I'm not." I reply automatically.

Muli akong napatingin kay Caleb and he's still smiling, at mas malapad ang pag-kakangiti niya ngayon. I just roll my eyes and he laugh. What the heck is wrong with him? Arggh! Tumingin si Karen at si papa sa kanya, kaya yumuko na lang siya at sumubo. Ahaha! ako naman ang natawa bigla sa reaksyon niya. Oopps! I got their attention. Lahat ng mata sa 'kin nakatingin. Yumuko na rin lang ako at sumubo, feeling ko natatawa pa rin si Caleb pinipigil niya lang.

"How are you lynnedoll?" Tumingin uli ako kay papa.

"Fine papa" Ano ba 'to si papa, makatanong ng how are you? Ang ewan! Araw-araw naman kami nagkikita.

"Kumusta kayo ni Danilo?" Uggh! Bakit kailangan itanong pa?

"We're over"

"Why? Did he hurt you?" Salubong agad ang kilay ni papa, lumalabas na naman ang pagiging dakilang ama.

"No papa, I just realized recently that we're not fit together, kasi I'm too pretty for her, at siya mukhang inidoro." Tumawa ako sa sinabi ko, even papa and Caleb burst laughter. Si Karen lang ang hindi tumawa, but she smiles a bit. Problema kaya nito?