(Unicode)
ပူပူစပ်စပ်ချန်းကျဲ
လင်းမန့်မန့်တွေဝေငေးမောနေသည်။သူ့စိတ်က အသစ်ရောက်လာတဲ့အချက်အလက်တွေနဲ့ လည်ပတ်နေသည်။သူ့ဇနီးလေး အများကြီးတွေးနေပြန်တာကို ယန်ကျင်းလုံသတိပြုမိလိုက်သည်။လင်းမန့်မန့်ကမျက်မှောင်ကြုတ်နေသည် ဒါပေမယ့် အဲဒီမျက်မှောင်ကြုတ်တာကတောင် လှနေတုန်းပဲ။လူငယ်လေးရဲ့တွန့်နေတဲ့နဖူးကို ယန်ကျင်းလုံသူ့လက်ကိုသုံးပြီးဖြေလျော့ပေးလိုက်သည်။လင်းမန့်မန့်ရုတ်တရက်အနှောက်ယှက်ခံလိုက်တာမို့ မော့ကြည့်လိုက်ချိန်မှာ ဧကရာဇ်ကနမ်းလိုက်သည်။
ဧကရာဇ်ကသူ့မနက်စာလေးစားသုံးတော့မယ့် အချိန်ကိုက်မှာပဲ တံခါးခေါက်သံကျယ်ကျယ်ကြားလိုက်ရပြီး တံခါးကပွင့်လာသည်။ရေတပ်ကလူတွေကန်ဖွင့်ရင်တောင်အပျက်အစီးတွေ ခြစ်ရာတွေဖြစ်မသွားတဲ့ ခိုင်ခံ့ပြီးထူထဲတဲ့ တံခါးစပွန်ဆာအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...ခိုင်ခံ့တဲ့အဆောက်အဦးအတွက် ခိုင်ခံ့တဲ့တံခါးပရိုမိုးရှင်းကာလပြီးဆုံးဖို့ အချိန်တစ်မိနစ်ပဲ ကျန်တော့တယ်နော်!
(T/N:သူကြော်ငြာဝင်နေတာပါ ရှုပ်မသွားကြပါနဲ့)သို့ပေမယ့်...တံခါးကနေဝင်လာတဲ့သူက ရေတပ်ကမဟုတ်ဘဲ လန့်စရာကောင်းတဲ့အရှိန်အဝါရှိတဲ့ဝန်ကြီးချန်းကျဲပဲဖြစ်ပါတယ်......။
တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တဲ့အခိုက်မှာ ပုံရိပ်နှစ်ခုက စောင်အောက်မှာလုံးထွေးနေတာကို သူအလျင်အမြန်သိရှိလိုက်သည်။ဝန်ကြီးရဲ့ပုံစံက ခေတ်သစ်မှာဆိုရင် မျက်မှန်တစ်လက်တပ်ထားပြီး အရာအားလုံးကိုသိနေသလိုမျိုးထင်ရတဲ့လူပုံစံမျိုးဖြစ်လိမ့်မည်။အခြေအနေကိုခန့်မှန်းနေရင်းနဲ့သူ မျက်မှန်ကိုင်းကိုအထက်သို့ပင့်တင်လိမ့်မည်။ဒါပေမယ့် သူကရှေးခေတ်ကလူဖြစ်နေတာမို့ သူတို့ရဲ့အာရုံကိုရဖို့သူလုပ်နိုင်သမျှက ချောင်းဟန့်တာပဲဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့် အမ်း...ယန်ကျင်းလုံကတော့ ဝန်ကြီးချန်းရဲ့တည်ရှိနေမှုကို လျစ်လျှူရှုထားပြီး သူ့ရဲ့အစားအစာလေးကိုဆက်လက်ပြုလုပ်နေသည်။သူကအပေါ်ကနေ လင်းမန့်မန့်ကိုဖိအုပ်မိုးထားသည်။သူနားသံသီးလေးတွေကိုနမ်းပြီးအရင်ဆုံးဦးတည်လိုက်သည်။နားသံသီးလေးတွေကို နီရဲလာသည်အထိသူကိုက်နေပြီးနောက် လည်ပင်းကိုဖရိုဖရဲနမ်းပြီးနိမ့်ဆင်းလာသည်။လျှာနဲ့ယက်နေတဲ့အသံတွေက ရမ္မက်ဆန်လှပြီး သဘာဝဖြစ်စဥ်တစ်ခုဖြစ်တဲ့မနက်ပိုင်းထကြွမှုကနေ အရည်တွေစိမ့်ထွက်လာသည်။
BINABASA MO ANG
ထွက်ပြေးမနေပါနဲ့တော့ ဇနီးလေးရေ(Translation)
Historical FictionI don't own this novel,just translation All credits to original author