Angel's Quest: An Angel Cried

Sprawy Drużyny Dobrze Wpływają Na Przyjaźń

Rachel cały tydzień próbowała znaleźć kogoś do klubu, jednak bezskutecznie. Tak, jak myślała, pod koniec roku szkolnego nie było chętnych, wszyscy już zaaklimatyzowali się w swoich kółkach.

– I co? Nadal nic? – spytała na przerwie Olivia.

– Nic – mruknęła Rachel. – Mam nadzieję, że to nie wyjdzie do końca roku. W przyszłym, gdy będzie masa nowych uczniów w pierwszych klasach, na pewno kogoś znajdziemy, ale teraz? Teraz to niemożliwe.

– Porozmawiam z mamą, żeby zgodziła się nam dać czas do końca roku. W końcu zostały tylko dwa miesiące – zauważyła Liv. – Nam też nie udało się nikogo znaleźć, pytaliśmy praktycznie każdego, kto się nawinął, ale nic z tego.

– Boję się tylko, że te poszukiwania mogły przykuć uwagę kogoś z klubu siatkarskiego – odparła zmartwiona Rachel.

– Spokojnie, robiliśmy to pod pretekstem ankiety o tym, jak podobał się bal – powiedziała Olivia. – Pytanie tylu uczniów z pewnością było dość podejrzane, nawet pan Hoshing spytał, o co chodzi, wtedy powiedzieliśmy mu, że to o tym balu, a on nas pochwalił – zaśmiała się. – Powiedział, że chciałby, by więcej uczniów tak przykładało się do rzeczy, które robią dla szkoły.

– Sprytnie – przyznała Rach. – Właściwie, co ty robisz w tej części szkoły? – spytała nagle.

– Och, przyszłam oddać Mon fiszki z biologii, ale zobaczyłam ciebie, więc się dosiadłam – odparła Liv. – Chciałam podpytać, jak idzie, licząc, że miałaś większe szczęście niż my.

Rachel uśmiechnęła się.

– Mon powinna zaraz przyjść, poszli z Jack'iem błagać Trawers'a, by nie kazał im zostać po lekcjach – powiedziała.

– Podpadli Trawers'owi? – spytała zszokowana Liv. – Przecież to jeden z najmilszych nauczycieli – zauważyła.

– Owszem, ale nawet on traci cierpliwość, kiedy ta dwójka w kółko gada. – Rachel spojrzała na drzwi od sali. – Powiem ci, że kompletnie nie potrafię rozgryźć tej dwójki, byli ze sobą, później zerwali i to dość hucznie, niby się kłócą, ale tak naprawdę się uwielbiają.

Liv zaśmiała się dość cicho.

– Tak, to zdecydowanie dziwne, ale cóż, ważne, że dla nich działa. Mon nie wydawała się mieć ochoty do niego wracać – zauważyła Olivia. – Może to po prostu ten typ osób, że świetnie się czują w swoim gronie, więc chcą czegoś więcej niż przyjaźni, ale nie nadają się do związku. Być może będą ciągle tak krążyć między przyjaciółmi a parą, aż któreś z nich nie zakocha się na zabój w kimś innym. To się zamieniło w jakąś poważną pogadankę – zaśmiała się.

– Myślisz, że naprawdę są ludzie, którzy aż tak nie nadają się do bycia razem? – spytała Rachel.

– Wiesz, nie jestem ekspertką w tej dziedzinie, mój jedyny poważny związek nie zakończył się zbyt dobrze – mruknęła Liv. – Mimo wszystko... My nadawaliśmy się do bycia razem, w sumie nigdy się nie kłóciliśmy, wszystko było wręcz idealnie, a później – urwała. – Później się popsuło i tyle.

Rachel zamilkła. Olivia nigdy wcześniej się jej nie zwierzała, chociaż Rach wiedziała, że są koleżankami, to nigdy nie czuła, żeby była jakoś blisko z Liv, było jej trochę smutno z tego powodu, w końcu były tylko we trzy w tym klubie. Nie o wszystkim można było porozmawiać z chłopakami, przynajmniej tak wydawało się Rachel, jednak widząc, jak blisko Liv z nimi była, a zwłaszcza z Chris'em i Harry'm, poczuła się nieco zazdrosna. Była trenerką drużyny, ale chciała być też ich przyjaciółką.