Herkes özeldir. Herkes kahramandır, âşıktır, aptaldır ve zalimdir. Herkesin anlatacak bir hikayesi vardır...
Hayallerini gerçekleştirmek için Amerika'ya taşınan Zeynep'in, hayatını düzene koymaya çalışırken, hayranı olduğu iki adam ile değişen hikay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Masaya gelen Zeynep, tepsideki siparişlerini önlerine yerleştirdi. Yüzünde nazik bir gülümsemeyle kafasını kaldırdı ve "Afiyet olsun efendim, başka bir iste-" cümlesinin yarıda kalmasının nedeni, sabahtan berri masada sırtı dönük şekilde oturan adamdı.
▪▪▪
JOHNNY DEPP.
JOHNNY. LANET OLASI. DEPP.
Ne yani? Zeynep sabahtan berri onunla aynı mekandaydı ve bunu farketmedi mi? Hadi o farketmedi, başka kimse de mi farketmedi? Tabi Natasha dışında...
Zeynep onun neden şimdi kimsenin göremeyeceği şekilde oturduğunu anlamıştı. Yıllardır hayranı olduğu, neredeyse hakkında her şey bildiği adam sabahtan berri yanı başındaydı ve o anlamadı.
İçinden kendine saydırırken birden kaldığı durumunu farketti. Gözleri kocaman, ağzı hafif aralık ve cümlesi yarım kalmış bir şekilde kalakalmıştı. Haliyle masadakilerin de ilgisini çekmişti. "Pa-pardon efendim. Ç-çok üzgünüm. Başka bir şey ister misiniz?" diye kekeleyerek sordu. Kekelediği için kendini çok rezil hissediyordu.
Johnny hayranlarını sevse de, onlar tarafından yeterince rahatsız edildiğini ve adamın normal yaşamaya ne kadar özendiğini biliyordu ama bir anda onu görünce de kendisine engel olamamış ve rezil olmuştu.
Onun bu haline karşı gülümseyen Johnny "Yok, teşekkürler." dedi kısaca ve onun utanarak arkasını dönüp gitmesini izledi. Hayranı olduğunu anlamıştı ama yapışkan olanlardan olmadığı belliydi. Genelde hayranları ona yapışır, en azından bir imza ister, hiç yaklaşamasalar da uzaktan fotoğrafını çekerlerdi. Johnny hayranlarını sevse de, sürekli izleniyor gibi hissetmek pek hoşlandığı bir şey değildi.
O kızı akşam bara ilk girdiğinde duymuştu, barmenle şakalaşırken. Johnny onların arasında geçen sohbetine kulak misafiri olduğunda gülümsemeden duramadı. Gülümsemek bu aralar çok sık yaptığı bir şey değildi bu yüzden onların eğlenceli haline özenmediğini söylese yalan olurdu.
Bir hafta önce bu barı keşfetti Johnny. Güzel, sakin bir havası vardı. İlk keşfettiği günden berri, hemen hemen hergün geliyordu buraya ama o sevimli kızı ilk defa görüyordu bu yüzden burada çalışmadığını biliyordu.
Yeni gelen viskisini yudumlarken, kızın kendisini görünce yüzündeki o ifade geldi aklına. Gülümsemesi büyürken, karşısındaki arkadaşının konuşmasını keserek onun bu halini izlediğini farketmedi.
"Nereye gitti aklın yine? Neye gülüyorsun?" dedi sarışın arkadaşı imâyla sırıtarak, aklında bir fikir vardı ama ondan duysa daha eğlenceli olacağını düşündü. "Hiç... Hiçbir şey Adam. Sen ne diyordun?" Bunun üzerine Adam, ısrar etmemeye karar vererek anlattığı konuya geri döndü.
