Herkes özeldir. Herkes kahramandır, âşıktır, aptaldır ve zalimdir. Herkesin anlatacak bir hikayesi vardır...
Hayallerini gerçekleştirmek için Amerika'ya taşınan Zeynep'in, hayatını düzene koymaya çalışırken, hayranı olduğu iki adam ile değişen hikay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yıllar önce kendisini terkedip giden sana mı güvenecek yoksa her zman yanında olan ailesine mi?" diye sırıttı Levent, hala babasının arkasında duruyordu.
Zeynep nefret ettiği adama bakışlarıyla öfke saçtıktan sonra sonra kendisine beklentiyle bakan arkadaşlarının aynı ifade ile kararsız kalmış kardeşine döndü.
"Deniz bizimle gel." dedi bu sefer arkadaşları da durumu anlasın diye ingilizce bir şekilde.
▪▪▪
Zeynep kardeşinin kararsızlığını gördü, kendisini kırmayacağını umarak elinden tuttu ve itaatkar bir şekilde kendisini takip eden kardeşi ile kapıya yöneldi. Tony kardeşlerin önünden yürüyerek çıkışın önünde dikilen ve hareket etmeyen üç adamın tam karşısında durdu.
"Deniz hiçbir yere gitmiyor!" en önde duran kızların babası öfkeyle tısladı Tony'ye. Tony her zamanki gibi arkadaki adamın bunu da çevireceğini bildiğinden bakışlarını ona çevirdi.
"Deniz benim nişanlım, o hiçbir yere gitmiyor."
Zeynep, Deniz'in sağ elini tutarak nişan yüzüğünü çıkardı ve şaşkınlık içindeki Levent'in suratına fırlattı. "O seni sevmiyor, bu yüzden seninle evlenmeyecek. Biz gidiyoruz."
Deniz hafif ayak diretirken Levent'e laf yetişmekte olan kardeşinin kulağına yalvarırca fısıldıyordu.
"Deniz hamile!" diye, ingilizce bir şekilde gürledi Levent en sonunda kendisine laf yetiştirmekte olan kadını susturarak. Kafeye bir sessizlik çöktü. Zeynep cümleyi işlerken kafasında bir anda iğrenç senaryolar dönmeye başladı.
Şoka girmiş kadın elini tuttuğu kardeşine döndüğünde yere gözlerini dikmiş ve gözyaşı döken kadını gördü. Kardeşine sorgularcasına bakarken kafede duyulan tek ses babasının neler döndüğünü sorgulayan bağrışlarıydı.
Zeynep'in beyni, Levent'in kardeşine tecavüz etmiş olma düşünceleri ile adeta zonkluyordu. Kardeşinin kendi isteği ile böyle bir şey yapmayacağına adı gibi emindi.
Deniz'in elini bırakarak, sinirle öne atılmak üzere iken kendisini bileğinden yakalayarak sıkıca tutan ikizi ile durakladı.
"Zeynep! Dur! Yemin ediyorum sandığın gibi değil! Babası Levent değil."
Deniz, Zeynep'i rahatlatarak aklındaki soruları kulağına fısıldayarak cevapladığında beynine tekrar oksijen gittiğini hissetti. Yüreğindeki ağırlık hafiflediğinde kardeşi de farkına varmış olacak ki az önce kardeşinin bıraktığı eli tekrar tuttu.
