Herkes özeldir. Herkes kahramandır, âşıktır, aptaldır ve zalimdir. Herkesin anlatacak bir hikayesi vardır...
Hayallerini gerçekleştirmek için Amerika'ya taşınan Zeynep'in, hayatını düzene koymaya çalışırken, hayranı olduğu iki adam ile değişen hikay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ee?" dedi Natasha sabırsız bir halde. "Öncelikle sakin olun. Hasytamız uyandı ve kendinde." dedi herkesin rahatlamasına sebep olarak. "Kendisinin öksürüğünü kontrol altına aldık. Boğaz kuruluğundan dolayı olmuş... Yaralarını kontrol ettik göğsündeki yara çok iyi durumda ama biz yine de birkaç gün daha misafir etmeyi planlıyoruz. Kafasındaki yara zaten iyileşmişti ama yaşadığı beyin hasarından dolayı kafası biraz karışık..." dedi doktor herkesi şaşırtarak.
"Ne demek karışık?" diye endişeyle sordu Johnny. "Şöyle ki son birkaç ay şu ana onun için bir toz bulutuyla kaplı. Sadece Bayan Rogers'ı görmek istediğini söyledi." diye açıkladı doktor. Herkesin korkuyla gözlerini büyüttüğünü gördüğünde de "Merak etmeyin kısa sürede geçecektir. Çok önemli bir şey değil. Sadece dinlenmesine izin verin ve kendisinin üzerine çok gitmeyin." dedi.
"Ne kadar kısa bir süreden bahsediyoruz?" diye sordu Natasha. "Belki birkaç saat, belki birkaç gün... En fazla iki üç hafta sürer. Dediğim gibi tam olarak unuttuğunu düşünmüyorum, sadece dinlenmesine ve aklını toparlamasına izin verin." dedi. Bu sefer yüzünde bir gülümsemeyle ayrılabildi hasta yakınlarının yanından.
▪▪▪
Doktor gittikten sonra peşinden de hemşireler çıktı odadan. Bu sırada doktorun dediklerini ilk sindiren Natasha, arkasında düşünceli bir şekilde kendisini izleyen adamlara bir bakış attıktan sonra derin bir nefes aldı ve önindeki kapıyı yavaşça aralayarak, kafasını sola çevirerek camdan dışarıyı izleyen arkadaşının bulunduğu odaya girdi.
"Nat" dedi çatallanmış sesi ile. Natasha gözlerinin dolduğunu hissederken yüzünde oluşan gülümsemeyle "Zeynep" diye bildi sadece, arkadaşının yatağının yanına yürümeden önce.
Zeynep kızıl kadın yanına oturana kadar her adımını izledi. Yüzünde kafası karışmış bir ifade ile kızıl kadına bakıyordu. "Nat, ben çok tuhaf hissediyorum... Kafam.. Kafam çok ağrıyor ve çok karışık... Yani bir şeyler var ama bulanık... Ne oldu bana? Nasıl geldim buraya? Göğsümdeki kurşun yarası nasıl oldu? Hiç bir şey hatırlamıyorum.
Luke piçi yüzünden işten istifa ettiğimi hatırlıyorum ama sonra... Sonrası bulanık bir şeyler olmuş kesik kesik birkaç şey görüyor gibiyim ama bulanık sanki..." diye anlattı kendisini.
"Biliyorum..." diye cevapladı Natasha arkadaşını hüzünle. "Kafan karışık, bazı şeyleri hatırlayamıyorsun ama geçecek." dedi Natasha, umutlu bir gülümsemeyle. Gözünde duran damla daha fazla dayanamayarak yanaklarından süldü. Natasha için arkadaşını böyle görmek zaten zordu, bir de hormonların kendisini bu kadar duygusal yapması durumu daha kötü yapıyordu.
Zeynep'in kafasındaki karışıklık yüzüne yansımış bir halde önüne dödüğü için arkadaşının kendisi için döktüğü gözyaşlarını farketmedi. Aklındaki düşünceleri daha fazla tutamamış olacak ki hafif sinirli bir şekilde anlatmaya başaldı.
