Yan Benimle [bxb]

Yılbaşı Özel Bölümü

Merhaba bebeklerimm. Şimdiden yeni yılınızı en içten kutluyorum. Umarım 2022 güzel bir yıl olur herkes için. Hepinizin gönlünden geçtiği gibi bir yıl olsun.

Bu bölüm diğer bütün bölümlerden bağımsız olacak. Sadece ufak tefek değişkenler olabilir ama onları diğer bölümlerde anlayacağız buraya yapmam gerekiyor. Ufak bir hediye kısmı var onu aşağıya koyacağım. Hadi bakalım keyifli okumalar ❤

Deniz...

Yüzüme vuran güneş ışığı gözlerimi şimdiden yakmaya başlamıştı. Yatağın diğer tarafına dönmek istemiştim ama belime sarılan güçlü kollar buna izin vermemişti. Kokusundan tanımıştım hemen. Gözlerim kapalı gülümsedim. Gözlerimi yavaşça açıp yüzünü izlemek için başımı göğsünden kaldırdım. Ama onun surat ifadesini görünce yüzümdeki gülümseme silindi ve endişe yer aldı. Sanırım rüya görüyordu. Daha doğrusu bir kabus. Alnında küçük küçük ter damlaları birikmişti. Ne görüyordu bilmiyorum ama tahmin etmesi zor değildi. Birkaç kez ismimi sayıklar gibi olmuştu ama sonra sessizliğe gömüldü. Elimi usulca alnında ki terleri silmek için alnına dokundurduğumda çatık kaşları hemen düzeldi. Anında belime daha sıkı sarılıp gözlerini araladı, hemen bana bakmaya başladı. Yaşadığımız olaydan sonra böyleydi Barlas. En ufak bir şeyde hemen uyanıyor, asla yalnız bir yere gitmeme izin vermiyordu. Yorgun göz bebekleriyle suratımı inceliyordu. Sanırım gerçekliği sorguluyordu. Hafif tebessüm ederek elimi yanağına yaslayıp yavaş yavaş okşadım. Bu ufak hareketimle gerilen vücudu sakinleşmeye başlamıştı bile. Onun üzerinde etkim büyüktü. Tıpkı onun bende olduğu gibi.

"Deniz..." yutkunup gözlerini kırpıştırdı.

"Efendim?"

"Buradasın değil mi? Yanımdasın?" Gözlerim dolarken yine de gülümsedim ve alnına tüy kadar hafif bir öpücük kondurdum. İkimiz de çok zor zamanlar atlatmıştık. (Birazcık Barlas'ın durumuna değindim burada. Deniz'in neler çektiğini diğer bölümlerde okuyacağız.)

"Buradayım sevgilim. Yanındayım." Sıkıca sarılıp göğsüme uzandı. Boynumdan kokumu derince içine çekti ve öpücük kondurdu. Elim saçlarına giderken biraz daha sokuldu bana.

"Seni çok seviyorum güzelim. Sensiz dünyanın bir anlamı yok. Bu zamana kadar sensiz nasıl yaşamışım bilmiyorum." Gözümden bir damla yaşın akıp gitmesine izin verdim.

"Beni seni çok seviyorum sevgilim. Keşke çok önceden tanışsaydık seninle." Kafasını kaldırıp dudaklarıma bir öpücük kondurdu. Sonra bir daha ve bir daha.

"Seni hep böyle görmek istiyorum güzelim. Bu gülüş için, bir gülüşün için dünyayı yakarım." Hafif kıkırdadım.

"Yine kıroluğun üstünde." O da çapkın bir şekilde gülümsedi ve son kez dudaklarımdan öptü.

"Ee bizde böyle gülüm." İkimizde kahkaha atarken en sonunda yataktan çıktık ve aşağıya kahvaltı yapmaya indik. Birsen abla çoktan kahvaltıyı hazırlamıştı. Tabi sizin haberiniz yok. Ben bir süredir Barlasta kalıyorum. (Ay çok detaya girmeyeceğim dedikçe şkdksks. Neyse çok detaya girmeyeceğim.) Ceren Abla ve Deren çoktan kahvaltı masasına oturmuşlardı ve Ceren Abla Deren'e yedirmeye çalışıyordu. Bizi görünce Deren hemen yerinden kalktı ve koşarak yanımıza gelip ayaklarıma sarıldı. Onu kucağıma almam için eşofmanımı çekiştiriyordu. Onları gerçekten çok sevmiştim. Sanırım onlarda beni. Daha fazla dayanamadım ve kucağıma alıp masaya geçtik. Ceren Abla mahçup bir şekilde bana bakınca kafamı 'sorun yok' anlamında salladım.

"Günaydın abla." Diyerek oturdum masaya. Barlas bize bakıp tebessüm etti.

"Günaydın canım. Rahat edebilecek misin Derenle?"