Yan Benimle [bxb]

[31] Eksik Parçalar

Merhabalarr. Tatile girenlere şimdiden iyi tatiller diliyorum. Umarım çok güzel geçer tatiliniz. Elimden geldiğince tatil boyunca hızlı bölüm atmaya çalışacağım. Hadi geçelim. Keyifli okumalar❤

Denizden...

İğrenç kokuyordu.

Bulunduğum ortamı çözemiyordum. Kulağıma acayip sesler geliyordu. Sanki vücudum benim değildi ve ruhum bu bedende hapsolmuş gibiydi. Kendimi kontrol edemiyordum. Gözlerimi açmak istiyorum ama yapamıyordum. Kemiklerim sızlıyordu. Ellerimi oynatamıyordum. Boğazım kurumuştu ve çok acıyordu. Kulağıma sesler geliyordu ama kime ait olduklarını çözemiyordum. Kendimi zorlaya zorlaya gözlerimi açabildim. Bembeyaz bir tavan beni karşıladı. Gözlerimi birkaç kez kırpıştırarak görünüşümü netleştirdim. Dudaklarımı aralayıp derin bir nefes çekmeye çalıştım içime ama kemiklerime giren ağrıyla yüzümü buruşturdum. Dudaklarımın arasından çıkan iniltiye engel olamamıştım.

"Ihh." Hemen odadaki sesler artmıştı. Bir hareketlilik olmuştu. İki kolumdanda birileri tutuyordu ve bir yandan da biri yatağımı kaldırıyordu. Bakışlarım önce kollarımı tutan aileme sonra da onu buldu. Barlas Bey? Gözlerini kırpmadan beni izliyordu. Onun burada ne işi vardı ki? Gözlerimin dolmasını engelleyemedim. Çökmüş görünüyordu. Gözlerinin içi kıpkırmızıydı. Altındaki morluklardan bahsetmiyordum bile.

"B-barlas Bey?" Fısıldar gibi çıkan sesimle hemen yanıma geldi ve sıkıca sarıldı bana. O an dünyam durmuştu. Bir eli belimde diğeri başımda saçlarımı okşuyordu. Neden böyle yapıyordu ki?

"Güzelim benim." Hem öpüyor hemde kulağıma bir sürü şeyler söylüyordu ama anlayamıyordum bana neden böyle davrandığını. Vücudum sarsılıyordu ağlamaktan. Kendime hakim olamıyordum. "Bebeğim ağlama. Sakin ol." Yumuşak dokunuşlarıyla daha çok kendimden geçmiştim. Kriz geçiriyordum. "Deniz? Deniz kendine gel güzelim. YARDIM EDİN DOKTOR!!" En son duyduğum ses onun bağırış sesiydi.

"İyi misin annecim?" Geçirdiğim şiddetli nöbetten sonra başımdan ayrılmıyordu annem.

"İyiyim annecim." Gözlerimi yana çevirdiğimde gergince oturan iki adam gördüm. Hala buradaydı. İkiside beni izliyordu ve bende geriliyordum.

"Oğlum biraz daha dinlen polisler ifadeni almaya gelecekler." Babamı ilk kez bu kadar yumuşak görüyordum. Bana karşı çok iyiydi.

"Bir şey hatırlamıyorum." Herkes gergince birbirine baktı. Ne olduğunu, neler yaşadığımı hiçbirini hatırlamıyordum.

"Biraz zorla kendini annecim. Ne hatırlıyorsun en son?" Tam bu esnada kapı açıldı ve içeriye doktor geldi.

"Merhaba Deniz Bey. Öncelikle çok geçmiş olsun. Zor bir zamandan geçtiniz. Vücudunuz bir yıl boyunca sakinleştirici almaktan böyle tepkiler vermeniz çok normal. Geçirdiğiniz nöbetin sebebi bu. Ara sıra böyle nöbetler geçirebilirsiniz. Sakin olun ve size yazacağım ilacı için. Yapılan testlere göre vücudunuzda herhangi bir sorun görünmüyor ama bir şey var." Merakla doktora bakıyorduk.

"Geçici bir süre hafıza kaybı yaşayabilirsiniz. Bazı olayları ya da kişileri hatırlayamaya bilirsiniz. Endişe etmeyin dediğim gibi sadece geçici bir süreliğine. Dikkat etmeniz gereken şey beyninizi buna zorlamamanız. Yoksa ters tepebilir ve kalıcı olarak hatırlayamazsınız." Büyük bir şok etkisi yaratmıştı bu. Nasıl hiçbir şey hatırlamazdım. Ne olmuştu bana? Neler yaşamıştım? Korkuyla aileme baktım. Ama tek korkan ben değildim sanki? Barlas Bey'de tıpkı benim gibi şaşkın ve korku dolu bakıyordu.

"Deniz?? Beni hatırlamıyor musun güzelim?" Güzelim mi? Gerçekten çok tuhaf davranıyordu. Kafamı sağa sola salladım. Onu en son Mete ile restauranttan çıkarken görmüştüm. Y.N. (4.bölümdeki sahneden bahsediyor. Hatırlamak isteyenler tekrar okuyabilirler.) Kaşları çatıldı sinirle.

"Zorlama daha fazla. Duymadın mı doktoru?" Babam ona karşı bağırırcasına konuştu. Barlas Bey sinirle ayağa kalktı ve ona doğru yürüdü.

"Yeni mi aklına geldi oğlun olduğu? Bunca zaman nerdeydin? Onu döverken, üzerken nerdeydin? Şimdi gelip bana duyarlı baba rolü yapma."

"Sen kimsin de benimle böyle konuşuyorsun?"

"Ben onun sevgilisiyim!!" Ne? Ne demişti o? Sevgilim mi? Gerçekten beynim patlamak üzereydi. Babam sinirle ağzını açmıştı ki onu susturdum.

"Yeter artık susun lütfen. Uyumak istiyorum." İkiside sessizce koltuklara geri oturdu.

"Hadi dinlen biraz annecim. Yemek gelince ben seni uyandırırım." Kafamı sallayıp gözlerimi kapadım.

5 Gün Sonra

"Çıkıyoruz artık annecim. Baban işlemleri halletmeye gitti." Anneme bakıp gülümsedim. Kapı çalınca içeriye Mete ve tanımadığım birisi girdi. Mete hemen yanıma gelip sıkıca sarıldı.

"Nasılsın bebeğim?"

"İyiyim biraz daha sen nasıl oldun?" İkimizin aynı anda hastaneye geldiğini hayal meyal hatırlıyordum. Ne olduysa ikimiz de birlikteydik.

"Daha iyiyim bende." Çaktırmadan yanıma geldi ve kulağıma fısıldadı. "Bir de şu odun herif gitse daha iyi olacağım. Bulunduğumuzdan beri yanımdan ayrılmıyor. Tanıyor musun onu?" Biraz daha dikkatli bakınca Barlas Bey'in yanında çalıştığını hatırladım. Göz göze gelince hafif tebessüm etti.

"Geçmiş olsun Deniz. Neyse ki iyisiniz artık ikinizde."

"Teşekkür ederim. İsminizi çıkaramadım?" Kaşları çatıldı onunda.

"Seninde mi?" Diye bir şeyler mırıldandı ağzının içinde. "Mahmut ben." Gülümseyip kafamı salladım. O sırada odaya babam ve Barlas Bey geldi.

"Hadi bakalım çıkıyoruz." Dedi babam. Annemden destek alarak ayağı kalktım. Başım biraz dönsede hemen toparladım. Barlas Bey yardım için yanıma geldi ve bir elini koluma diğer elini de belime yerleştirdi. Bana bakıp gülümsedi. Birlikte yürüyüp çıktık hastaneden.

"Deniz gel oğlum bin arabaya." Belimde ki el olduğu yeri sıktı.

"Deniz benimle gelecek." Babam sinirlenmişti şimdi.

"Şansını zorlama delikanlı. Benim oğlum hakkında ne yapıp yapamayacağıma sen karar veremezsin."

"Ben onun sevgilisiysem onun iyiliği için kararlar verebilirim. Onunla çok iyi ilgileneceğim." En son annem dayanamayarak araya girdi.

"Oğlum ona benden iyi kimse bakamaz. Zaten biliyorsun durumunu da. Bizimle kalsın. Sende istediğin zaman ziyaret edebilirsin." Annemin konuşmasıyla belimde ki elini biraz gevşetti. Yüzünü bana çevirip ellerimi tuttu, gözlerimin içine baktı uzun uzun.

"Her gün geleceğim tamam mı güzelim? Seni asla yalnız bırakmayacağım." Elimi dudaklarına götürdü ve yumuşak bir öpücük kondurdu. İçimdeki bir şeyleri harekete geçirmişti sanki bu öpücük. Uzun zaman önce hissettiğim bir şey gibiydi. Kendi arabamıza bindim ve eve doğru yola koyulduk...

Bölüm biraz kısa oldu ama gerçekten elimden bu kadar geldi. Hem hastayım hemde daha fazla bekletmek istemedim sizi, kusura bakmayın💞

Bir sonraki bölümde görüşürüz bebekler love u all❤❤

27.01.2022