Yan Benimle [bxb]

[32] Hatıraların İzleri

Selamm. Watty'e nasıl giriş yapılıyordu ben unuttum da şkdskzksk

Beni özlediniz miii? Çünkü ben sizi çok özledim.

Nasılsınız bakalım, nasıl gidiyor?
Ben bir sürüü ödevle uğraşıyorum ya 😞 (bonus olarak bir de hastalık eklendi)

Biliyorum uzun bir süre yoktum ve çok çok özür dilerim anca zaman ayırabildim. Diğer bölümü okuyup gelirseniz hatırlamak için daha iyi olur. Keyifli okumalar ❤

Sözünde durmuştu.

Gerçekten de dediği gibi her gün gelmişti.

Sürekli benimle ilgileniyor ve gözümün içine bakıyordu. Bir şeyler hatırlamamı çok istediği belliydi ama olmuyordu. Bende istiyordum hatırlamayı, neler yaşadığımı ama yoktu işte. Beynimin içi boş gibiydi. Sürekli düşünüyordum, düşünüyordum ama çabalarım boşa gidiyordu. Arada sırada nöbetlerim oluyordu ve herkes endişeleniyordu. Babam biraz daha iyimserdi artık. Eski tepkileri vermiyordu. Kabullenmişti beni. İkisi de etrafımda pervana oluyordu. Mutluydum. Şimdi tek eksiğim vardı. O da hafızam. Düşüncelerimden kapının çalmasıyla sıyrıldım. Meraklı bakışlarımı oraya çevirdiğimde elinde çiçeklerle içeriye giren onu görmüştüm. Elinde tuttuğu buket harika gözüküyordu. Yüzümde samimi bir gülümseme oluşmuştu. İçinden 1 dal gülü anneme uzatıp yanıma doğru geldi.

"Merhaba." Elindeki gülleri bana uzatıp karşıma oturdu. Gülleri burnuma götürüp derin bir nefes çektim. Mis gibi kokuyorlardı.

"Hoş geldiniz." Sinirli gibi yaparak tek kaşını kaldırdı. Daha önce bu konuyu konuşmuştuk. Ona ismiyle hitap etmemi istiyordu. "Yani hoş geldin."

"Hoş buldum. Biraz daha iyi misin?" Kafamı sallayıp gülümsedim.

"Evet daha iyiyim."

"Buna sevindim. O zaman sana bir sürprizim olacak." Sözleriyle içim kıpır kıpır olurken sanırım bu dışıma da yansımış olacak ki göz kırparak bakışlarını mutfağa çevirdi. Annemi kontrol edip kulağıma doğru eğildi. Sıcak nefesleri boynuma çarparken içim tuhaf olmuştu ama kötü bir tuhaflık gibi değildi. Tam ağzını açıp konuşacağı sırada çalan kapı ve annemin mutfaktan çıkmasıyla geriye çekilmiştim. Çok çok yakınımdaydı. Babam gelmişti. Bizi görünce önce duraksadı ve biraz bekledi. Annemle bakıştıktan sonra içeriye doğru geldi. Barlas babamı görünce ayağa kalktı.

"Hoş geldin." Babam elini uzatarak konuştu. Ortamda tuhaf bir hava vardı.

"Hoş buldum." Barlasta babamın elini sıkarak tekrar yanıma oturdu. Annemde babamın yanına oturunca herkes birbirine bakmaya başlamıştı. Çok komik görünüyorduk. Göz ucuyla Barlas'a baktığımda bir şey söylemek istiyor gibi duruyordu ama sanki konuya nasıl gireceğini bilmiyordu. Boğazını temizleyerek dikkati üzerine çekti.

"Eğer müsadeniz olursa Deniz'i dışarı çıkarmak istiyorum. Onun içinde değişiklik olur." Annem önce bana sonra da babama baktı.

"Daha tam iyileşmedi. Hem doktoruna da sormak gerek." Barlas kafasını sallayıp telefonunu çıkardı ve numaraları hızlı hızlı tuşlayarak arkadaşı olan doktoru aradı.

"Çınar, sana bir şey danışmam gerekiyor..." Konuşa konuşa yanımızdan ayrıldı. Diğer odadan sesi geliyordu ama tam anlayamıyordum.

"Nasıl hissediyorsun kendini oğlum?" Babamın sorusuyla ona döndüm. İlgisi çok hoşuma gidiyordu. Bunca zaman babamdan beklediğim ilgi, sevgi ve şefkati görüyordum.

"Daha iyiyim babacım. İlaçlarımı aksatmıyorum zaten." İlk başlardaki gibi ağrılarım ya da krizlerim olmuyordu. Gün geçtikçe daha iyi oluyordum. Hem artık evde olmaktan çok sıkılmıştım. "Gerçekten biraz dışarıya çıksam fena olmaz. Hava değişikliğine ihtiyacım var." Babam bu durumdan hoşnut olmasa da yine de kafasını sallamıştı. Kocaman gülümseyip odama geçtim. Üzerimi değiştirip yırtık mavi kot pantolonumu ve beyaz tişörtümü giydim. Saçlarımı hafif tarayıp şekil verdim. Bence olmuştu. Kapım tıklatılınca 'gel' dememle onun yüzünü gördüm. Mavi gözleri beni görünce ışıl ışıl parladı. Kapıya yaslanıp beni izlemeye başladı. Bütün kanın yanaklarımda toplandığını hissediyordum. Arkamı dönüp aynada kendime baktım. Usulca arkamdan gelerek aynada gözlerimizi birleştirdi. Göz göze bakınca aklıma sanki bu an yaşanmış gibi gelmişti.