Yan Benimle [bxb]

[5] Güvenmek

Yanlış zamanda yanlış yerde olmanın bedelini ödeyeceksin...

Attığı mesajı tekrar tekrar okumuştum ama hâlâ anlamıyordum. Kim neden böyle bir şey atmıştı ki bana? Barlas Bey miydi acaba? Ama o neden yapsın ki? O değil miydi bana git her şeyi unut diyen? Ya da her şey bir yalandı. Kandırmıştı beni. Peki ne yapacaktı bana? Neden böyle bir oyunun içine çekmişti ki beni? Başım çatlamak üzereydi sinir ve stresten. Yarın Barlas Bey ile konuşup bunu sormam gerekiyordu. Ancak o zaman emin olabilirdim o mu değil mi diye? Bu düşüncelerle kendimi yatağa attım. Uyumak istiyordum ama aklımda ki sorular buna izin vermiyordu. Bir süre sonra gözlerim daha fazla dayanamadı ve kapandı.

Bugün cumartesi olduğu için okul yoktu ama ben yine de erkenden kalkmıştım. Çünkü Barlas Bey ile konuşmam gerekiyordu. Hemen üzerimi değiştirdim ve evden çıktım. Adresini biliyordum. Taksiye binip yola koyuldum. Biraz gergindim. Ya bana bir şey yaparsa diye kendimi düşünmeden alamıyordum. Ama bir yandan da yine beni cevaplayacak olan oydu. Içimden bir ses onun olmadığını söylüyordu ya da ben inanmak istemiyordum. Bilmiyorum kafam çok karışıktı çünkü. Ne zaman geldiğimizi bilmediğim eve baktım. Dışı simsiyahtı ve çok hoş bir görüntüsü vardı. Tam onun tarzını yansıtıyordu. Taksiden inip bu muhteşem eve doğru adımladım. Kapıda bekleyen siyah giyimli güvenlik geldi yanıma.

"Hayırdır çocuk kime baktın?"

"Şey... Ben Barlas Bey ile görüşmek için gelmiştim." Hemen telefonunu çıkardı ve bir numara tuşladı.

"Efendim bir çocuk geldi. Sizinle görüşmek istiyormuş... Evet efendim... Tamam efendim."

"Takip et beni." O önde ben arkasından eve girdik. Evin içi de dışı kadar muhteşemdi. Siyah ve gri tonları daha ağır basıyordu. Çok büyük bir evdi. Kaç oda vardı sayamamıştım. En son büyük bir kapının önünde durduk. Kapıyı çalarak bekledi. Içeriden 'gel' sesini duyduğumuz da açtı ve beni beklemeden yanımdan ayrıldı. Demek ki yalnız konuşmak istiyordu. Usulca içeri geçip kapıyı kapattım. Karşımda siyah deriden yapılmış koltuğuna oturmuş viskisini yudumlayan bir Barlas Bey vardı. Beni görünce gözleri hafiften parladı, dudağının bir kısmı sağa doğru kıvrıldı.

"Merhaba." kadifemsi sesiyle konuştu.

"Merhaba. Kusura bakmayın ama sizinle çok önemli bir şey konuşmak istiyorum." Dedim. Içimdeki saf merakı bitirmem gerekiyordu.

"Tabi seni dinliyorum Deniz."

"Neden yaptınız bunu? Hani bana bir şans vermiştiniz?" Dedim biraz sinirle. Kaşları iyice çatılarak;

"Neyden bahsediyorsun Deniz? Ne yapmışım ben sana?" Telefonumu çıkarıp mesajı gösterdim.

"Bundan bahsediyorum." Mesajın her satırını okurken kaşlarının çatılmasına bizzat şahit olmuştum. O değildi artık emindim. Peki kimdi o zaman bunu bana gönderen?

"Deniz bunu sana ben göndermedim. Ben sana bir şans verdim hatırlamıyor musun?"

"Biliyorum ama ben-"

"Ama sen bana güvenmedin değil mi? Bunu sana yapacağıma inandın."

"Hayır yanlış anladınız ben sadece emin olmak istedim." Nedense kendimi mahçup hissetmiştim. Bir kaç dakika gözlerini kapatıp öylece bekledi.

"Ne zaman geldi bu mesaj sana?"

"Dün gece geldi. Bende hemen sizinle konuşmak istedim." Kafasını usulca salladı.

"Kimden geldiğini ben araştıracağım sen merak etme."

"Teşekkür ederim." Gözlerimi kaçırarak etrafıma bakmaya başladım. Bir kaç adımda tam önümde durdu. Bir elini yanağıma koyarak usulca okşamaya başladı.

"Güvenmiyor musun bana?" Gözlerimin en derinine bakarak sormuştu bunu. Şu an içimde tarifi olmaz bir his oluşmuştu. Gözlerimi bir saniye ayırmadan cevapladım.

"Güveniyorum." Dudağının bir kısmı havalanırken hâlâ yanağımı okşamaya devam ediyordu. Hava yavaştan kararmaya başlamıştı. Zamanın nasıl geçtiğini fark etmemiştim.

"Bir şeyler yemek ister misin?"

"Teşekkür ederim gitsem iyi olacak ailem merak etmiştir."

"Birazcık daha kalsan olmaz mı? Ben seni bırakırım." Kararsız kalıp biraz düşündüm.

"Peki o zaman biraz daha kalayım." Gözleri mutlulukla parlarken bende gülümsedim. Çalışma odası diye tahmin ettiğim yerden çıkınca bende onu takip ettim.

"Eviniz gerçekten çok hoş."

"Teşekkürler. Sade olmayı severim. Sen geç ben hemen geliyorum." Kafamı sallayıp gülümsedim. Sadelik gerçekten iyiydi. Barlas Bey gerçekten çok iyi bir insandı. Ya da bana karşı bu kadar iyi bir insandı emin değildim. Anneme arkadaşımdayım diye mesaj atmıştım. Fazla geç kalmayacaktım zaten. Biraz oturtup kalkardım. Mutfağa geçtim ve koltuklardan birine oturdum. Güzel bir akşam olacağından emindim.

Herkese merhabaaa. Keyifler nasıl? Umarım hepiniz iyisinizdir. Oy verip destek olursanız çok sevinirim. Yeni bölüm de görüşmek üzere.

Love u all❤

08.02.2021