Chapter 1

1.8K 67 27
                                    

Dr. Shiloh patiently sat on a winged chair, she has a clipboard on her lap and a black cheap ballpoint pen in her right hand. Legs crossed she listened intently on the narration of a young beautiful woman seating on a sofa beside her chair. She was not only listening but she was also watching how her eyes moves together with her beautifully manicured hands as it moves while she continues to narrate what was bugging inside her head these past few days.

She was a new patient, her family insisted that she sees a...how did they use the term? Hmm. Medical help for her anxiety, that she was experiencing since she losts her three months old baby. She was young the same age as her twenty-seven years old and upon interviewing, she was a new mom. And because of circumstances her that she still cannot explain, her three months old baby girl has gone missing in the middle of the night while she and her daughter were sleeping.

Napunta ang kanyang mga mata sa kamay nito na kanina lamang ay kumukumpas sa bawat salitang binibitiwan ng bibig nito. A gesture that she wanted to emphasized the words and to emphasized her point. Also, a gesture that she wanted to convince her that what she was telling was the truth.

"Hindi na lang sana ako natulog," ang sambit nito. Self-blaming typical for a grieving mother, ang sabi niya sa kanyang sarili habang abala ang kanyang kamay sa pagsusulat at sa di sinasadya na pagkakataon ay nahulog ang hawak niyang ballpen. She was writing nang mahulog ito at alam ni Shiloh na hindi iyun aksidente.

"Excuse me," ang kanyang sabi sa kanyang pasiyente at inalis niya ang pagkakaekis ng kanyang mga binti para yumukod at inabot ng kanyang kamay ang ballpen na nahulog sa sahig. Hindi na bago iyun, ang mahulog ang kanyang ballpen sa tuwing nagsusulat siya, na tila ba may tumatapik ng kanyang kamay sa tuwing abala siya sa kanyang pagsusulat. Kaya naman hindi na siya bumibili ng mamahalin na ballpen at mga cheap ballpen na lamang ang kanyang binibili.

"I'm sorry about that Samara, please continue," ang sabi niya sa kanyang pasiyente na sandaling huminto sa sinasabi nito nang damputin niya ang itim na ballpen.

Tumango ito at binasa nito ang pang-ibaba nitong labi gamit ang dila nito, "it was I...I think two in the morning? I'm not really sure, do I have to be sure about the time?" ang tanong nito sa kanya and she gave her that nervous look in her eyes. At tiningnan niya ang mga kamay nitong nakapatong sa mga hita nito at napansin niyang nagkikiskisan ang mga daliri nito. Umangat ang kanyang mga mata and she looked straight into her eyes and gave her a comforting look.

Umiling ang ulo niya saka siya matipid na ngumiti, "no Samara, hindi importante ang oras, ilahad mo lang kung anong nararamdaman mo, kung anong bumabagabag sa iyo, I am not here to judge you, I am here to listen to you as a...friend," ang kanyang malumanay na sagot.

Sumagot naman ng matamis na ngiti si Samara sa kanya at tumango ito at saka ito nagpatuloy sa paglalahad nito. She listened intently and quietly nang may marinig siyang tinig sa kanyang tabi.

She's lying, don't believe her, ang sabi ng boses na hindi niya pinansin at nagpatuloy siya sa pakikinig. She again crossed her legs at ipinatong niya ang kanyang clipboard sa kanyang hita bago niya ipinagpatuloy ang kanyang pagsusulat, pero hindi pa siya nangangalahati sa letrang isinusulat sa puting papel ay muling nahulog ang ballpen sa sahig.

Napapikit ang kanyang mga mata at saka siya nagpakawala ng buntong-hininga, "excuse me," ang muling sabi niya at dinampot niya ang ballpen na nahulog mula sa kanyang kamay sa pangalawang pagkakataon. "I'm sorry about that, I'm clumsy sometimes," ang sabi niya kay Samara and she gave an apologetic smile.

Hush-Hush (romantic - suspense) CompletedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon