The Destiny Of Love {အချစ် ကံကြမ္မာ}

Part (15) ♥{ Zawgyi }

မနက္ျဖန္ဆို ဟန္ခ်င္း မဂၤလာပြဲက်င္းပရေတာ့မည္။ သူမဆီသို႔ ခ်စ္ရသူလာမလား လွမ္းေမွ်ာ္ေနရသည္။ ေမွ်ာ္သာေမွ်ာ္ေနရတာ ခ်စ္ရသူကေတာ့ လွမ္းမလာေပ။ မဂၤလာေဆာင္ခါနီးသတို႔သမီးေလးတစ္ေယာက္ အခန္းထဲဝယ္ တစ္ေယာက္ထဲ ႀကိတ္ငိုေနရ႐ုံသာ တက္နိုင္သည္။ သူမအား မမွတ္မိသည့္ အၾကင္သူအားလည္း အပစ္မတင္ရက္နိုင္ေပ။ ရက္စက္လြန္းလွသည့္ ကံၾကမၼာကိုသာ အျပစ္တင္ရင္း ဝမ္းနည္းငိုေႂကြးေနရသည္။

အခ်ိန္အေတာ္တန္ၾကာ အိပ္စက္ၿပီး၍ အနဲငယ္အားျပည့္ေနသည္ဟု ခံစားရေသာေၾကာင့္ ပိုင္ အိမ္ေတာ္သို႔ အလည္သြားရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ အကိုျဖစ္သူအ ခြင့္ေတာင္းမည္ဟုစဥ္းစားကာ လိုက္ရွာေသာ္လည္း မေတြ႕ေသာေၾကာင့္ ပိုင္အိမ္ေတာ္သို႔သာ ထြက္လာလိုက္သည္။ ပိုင္အိမ္ေတာ္ေရွ႕ေရာက္ခ်ိန္တြင္ သူမအား မွတ္မိေနသည့္ အေစာင့္မ်ားေၾကာင့္ သူမ ပိုင္သခင္မေလးႏွင့္သာမန္ထက္ပိုစြာရင္းႏွီးေနသည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။ အေဆာင္ထဲသို႔ဝင္လိုက္ခ်ိန္ သူမအား ေၾကာင္ၾကည့္ေနကာ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ မ်က္ဝန္းအတြင္း၌ စို႐ြဲေနသည့္ သတို႔သမီးေလာင္းေလးအား ျမင္ေတြ႕ရခ်ိန္ နာက်င္လာေသာရင္အစုံႏွင့္ ကိုက္ခဲလာေသာ ဦးေခါင္းေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ထက္သို႔ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိဳက္ေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ သူမအနားသို႔ ေျပးလာသည့္ မိန္းမငယ္ေလး။

အခန္းတံခါးပြင့္ကာ ႐ုတ္ခ်ည္းဝင္လာေသာ အၾကင္သူအားျမင္ေတြ႕ရေသာ္ မယုံနိုင္ျဖစ္ကာ အေတြးထဲမွလာေစခ်င္လြန္း၍ မ်က္စိမွ ကေယာင္ကတန္းျမင္ေနျခင္းဟု ထင္ကာ ထိုင္ၿမဲထိုင္ေနခဲ့သည္။ခနအၾကာ ၾကမ္းျပင္ထက္သို႔ ဒူးေထာင္လ်က္ လွဲက်သြားသည့္အခါမွသာ ဖုန္းယဲ့ သူမဆီသို႔ေရာက္ေနသည္မွာ အမွန္တကယ္ျဖစ္မွန္းသိရသည္။ ထိုအခါမွသာ ဖုန္းယဲ့ ဆီသို႔ေျပးကာ ၾကမ္းျပင္အထက္မွထူ၍ အိပ္ယာထက္သို႔ ကူတင္လိုက္သည္။

ရင္းႏွီးတဲ့ဒီအထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ဖုန္းယဲ့ ထူးဆန္းေနသည္။ ရင္းႏွီးေနမိတဲ့ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ ဒီအခန္းေလး ျပန္စဥ္းစားတိုင္း ေခါင္းကိုက္႐ုံမွလြဲၿပီး စဥ္းစားမရနိုင္ခဲ့ ။ အေတြးထဲသာေျမာေနၿပီး သူမအား မ်က္ရည္ဝဲကာ ၾကည့္ေနေသာ သတို႔သမီးေလာင္းေလးကိုေတာ့ သူမ သတိမထားမိေပ။ မနက္ျဖန္မဂၤလာေဆာင္ရေတာ့မည့္ သတို႔သမီးေလာင္းေလးသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္မေနဘဲ တစ္ေယာက္ထဲသာ ႀကိတ္ငိုေနသည္ကိုလဲ ဖုန္းယဲ့ စဥ္းစားမရေပ။