The Destiny Of Love {အချစ် ကံကြမ္မာ}

Part(21)♥{ Zawgyi }

သူမအား ဝင္တိုက္ခဲ့သည္သူသည္ သူမ ရင္ႏွင့္အမွ် ခ်စ္ရပါေသာ ဖုန္းယဲ့ပင္။

ဖုန္းယဲ့ အကိုဇီယု အျပင္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ အေစာင့္မ်ားအား လစ္ကာ ၿခံစည္းရိုးေပၚမွတစ္ဆင့္ အျပင္သို႔ ခုန္ေက်ာ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမအားျပန္မိသြားမည္စိုး၍ လမ္းတေလျှာက်ပြေးလာခဲ့သည်။ လမ္းမႀကီးအတိုင္းမေျပးဘဲ ဝါး႐ုံေတာဘက္မွေျပးလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ မထင္မွတ္ဘဲ မ်က္ႏွာ၌ ပုဝါျဖင့္အုပ္ထားေသာ မိန္းမလွေလးတစ်ယောက်အားဝင်တိုက်မိခဲ့သည်။ သူမႏွင့္တိုက္မိသည့္အရွိန္ေၾကာင့္အုပ္ထားသည့္ပုဝါစမွာ မ်က္ႏွာမွျပဳတ္သြားခဲ့သည္။ ပုဝါစေအာက္မွ ခ်စ္စဖြယ္မ်က္ႏွာေလးႏွင့္အတူ လွဲက်ေတာ့မည့္ သူမအား ခါးေအာက်မှတစ်ဆင့် ေပြ႕ဖက္ရင္း အၾကည့္ခ်င္းဆုံေစသည္။ သူမႏွင့္ေတြမိခ်ိန္တိုင္း ခုန္ေနဆဲျဖစ္သည့္ ႏွလုံးသားေလးသည္ သခင္ကို အသိအမွတ္ျပဳေနသလိုပင္။

အျပန္အလွန္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံေနကြသည့် သခင္မေလးႏွင့္ က်ိဳးသခင္မေလးတို႔အား ခ်ာခ်ာ ၿပဳံစိစိျဖင့္ၾကည့္ေနမိသည္။

အၾကည့္ခ်င္းဆုံေနရာမွတစ္ဆင့္ အၾကည္သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးအား ဦးတည္လိုက္သည္။ ဟန္အာ၏ ပန္းဆီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးသည္ ဖုန္းယဲ့အား လာပါ လာပါ ဟု ဖိတ္ေခၚေနသေယာင္ ဆြဲေဆာင္လွသည္။ ခါးမွဖက္ထားသည့္အေနအထားႏွင့္ပင္ ခ်ိဳျမျမႏႈတ္ခမ္းေလးအား စြဲမက္စြာ နမ္းလိုက္သည္။

ေဘးပတ္ဝန္းက်င္တို႔အား ေမ့ကာ ခ်စ္ရသူစတင္လာသည့္ အနမ္းေလးအား မ်က္စိမွိတ္ကာ ခံယူရင္း တုံ႕ျပန္လိုက္သည္။

မ်က္စိအေရွ႕မွ ခ်ိဳၿမိန္ဖြယ္ျမင္ကြင္းအား ေက်ာက္႐ုပ္ပမာ ရပ္ၾကည့္ေနသည္မွာ ခ်ာခ်ာပင္။ မ်က္လုံးအားလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖုံးအုပ္ထားပုံလုပ္ထားေသာ္လည္း လက္ေခ်ာင္းမ်ားအၾကားမွ ခိုးၾကည့္ေနခဲ့သည္။
ခ်ာခ်ာရွိေနသည္ကိုေမ့ေနဟန္ေပၚသို႔ သခင္မေလးတို႔အား အလိုက္သိစြာပင္ အသံမထြက္ဘဲ ၿပဳံးကာၾကည့္ေနခဲ့သည္။

(AN/Fa ခ်ာခ်ာေလးက သာသာပါ ဒါဒါေလးေတြလဲ Fa ဘဲမလား)

အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ အနမ္းအား လြမ္းမိုးလ်က္ ၾကည္ႏူးခ်ိဳၿမိန္ေနသည်။ အသက္ရႈၾကပ္လာဟန္တူသည့္ ခ်စ္ရသူမွ ဖုန္းယဲ့ ရင္ဘတ္အား အသာအယာတြန္းလာခဲ့သည္။ ထိုမွသာ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းကြာေစလ်က္ အနမ္းအားရပ္တန့္လိုက္သည္။