သူမသည် ပိုင်အိမ်တော်၏ တစ်ဦးတည်းသောသမီး ပိုင်ဟန်ချင်းဖြစ်သည်။ နေသာသော နေ့တစ်နေ့တွင် ကြည်လင်သော ကောင်းကင်ကြီးအောက်တွင် သူမတစ်ယောက်ထဲ လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည်။အပြင်ထွက်တိုင်းလမ်းပျောက်တတ်၍ အပြင်သို့ တစ်ယောက်တည်း ထွက်လေ့မရှိသည့် သူမသည် အပေါင်းအဖော်အစေခံတွေ မပါသောကြောင့် အိမ်ပြန်ရန် လမ်းပျောက်ပြီးခက်ခဲနေပြန်သည်။ သူမတစ်ယောက်တည်း လမ်းမအလည်တွင် ယောင်လည်လည်ဖြင့် အားငယ်နေမိသည်။
"ငါချာချာကိုခေါ်လာခဲ့ရမှာ အခုတော့တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုအိမ်ပြန်ရမှာလဲ အဖေနဲ့အမေလဲစိတ်ပူနေတော့မယ် "
တစ်ယောက်ထဲသာ ငြီးတွားရင်း အတွေးထဲနစ်မြောနေခဲ့သည်မှာ တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် တိုက်မိပြီး လဲကျမသွားခင်အထိပင်။
ရုတ်တရက် လဲကျသွားသည့်အချိန်မှသာ သူမအတွေးထဲမှထွက်ကာ အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာခဲ့တော့သည်။ သူမအား တိုက်မိသည့် သူအား မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ သူမအား ငုံ့ကြည့်နေသည့် မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းနှင့် ချစ်စဖွယ် ငယ်ရွယ်သော ကောင်မလေးအား သူမ မငေးကြည့်ဘဲမနေနိုင်ခဲ့ပါ။
"မိန်းကလေး ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ "
ချစ်စဖွယ် သာယာတဲ့အသံနဲ့အတူ စိတ်ပူစွာ မေးနေခဲ့သည်။
"ဘာမဖြစ်ပါဘူး ရပါတယ် "
ဘာမှမဖြစ်ဟုဆိုလိုက်သော်လည်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်သောအခါ ဆစ်ခနဲနာကျင်လာသော ခြေချင်းဝတ်သည် သူမ၏အပြောအားဆန့်ကျင်ကာ ပြန်လဲကျသွားရသည်။
"မိန်းကလေးခြေထောက်က ခြေချင်းဝတ်လည်သွားတယ်ထင်တယ် ဖုန်းယဲ့ ကူညီပေးပါရစေ "
မထင်မှတ်ဘဲ ပွေ့ချီခံလိုက်ရသောအခါ ထူးထူးဆန်းဆန်းခံစားချက်များဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ငြင်းဆန်ချင်သော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်သည် လိုက်မနာခဲ့။ သူမအား ပွေ့ချီထားသောမိန်းမလှလေးအား အချိန်အကြာကြီး သတိမထားမိစွာ ငေးကြည့်နေမိခဲ့သည်။ ထိုမိန်းကလေးအား အနီးကပ်ကြည့်မိချိန်တွင် ပိုပြီးစွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသည်။
သူမအိမ်တော်ရှိ လူများမှ အပ တခြားသူများနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံလေ့မရှိသော ဟန်ချင်းသည် ယခုကဲ့သို့သူစိမ်းတစ်ယောက်၏ လက်ထဲတွင် ပွေ့ချီခံရမည်ဟု တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့မိဖူးပေ။
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Destiny Of Love {အချစ် ကံကြမ္မာ}
Romantizmတစ်ဘဝတည်း မဟုတ်ဘူး ဘဝအဆက်အဆက် အတူရှိချင်တယ် ဖုန်းယဲ့ဖြစ်ဖြစ် ရှောင်ချန်းဖြစ်ဖြစ် သူမဖြစ်နေရင်ရပြီ ........ဖူချင်းဟန်....... အတိတ်က ဟန်ချင်း ၊ အခု ချင်းဟန်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးနဲ့ အတူဆိုရင် ဆယ်ဘဝမက ဆယ်ကမ္ဘာတိုင်လည်း အတူရှိမှာ ...
