Carol (မြန်မာပြန်)

Chapter 23.2 (Unicode) (finale)

ဧည့်ခန်းမအဝင် တံခါးပေါက်နှစ်ပေါက်မှာ လူတွေက ပြည့်လျှံနေ၏။ စားပွဲထိုးကောင်လေးဟာလည်း ရေခဲပုံးတွေ တင်ထားသည့် လိမ့်ဘီးပါ စားပွဲကို အခန်းထဲ တွန်းသွားဖို့ အခက်တွေ့နေသည်။ အခန်းမှာ ဆူညံနေပြီး၊ ဘန်စတိန်းနှင့် ဟာကီဗီကို ဘယ်နေရာမှာမှ မတွေ့မိချေ။ မျက်နှာတစ်ခုမှလွဲ၍ မည်သည့် တစ်ဦးတစ်ယောက်တစ်လေကိုမှ သူ မသိ။ ထိုလူကလည်း လွန်ခဲ့သည့် တစ်လလောက်က တစ်နေရာမှာ ပျက်သွားသည့် အလုပ်ကိစ္စအကြောင်း စကားပြောခဲ့ဖူးသည့် လူကြီးပင် ဖြစ်သည်။ တရက်ဇ် တစ်ဖက်ကို လှည့်လိုက်သည်။ လူကြီးတစ်ယောက်က ဖန်ခွက်ရှည်တစ်ခွက်ကို သူ့လက်ထဲသို့ ထိုးပေးလာ၏။

"မိန်းမပျိုလေး"

ထိုလူက သူ့ကို ဟန်ပန်အပြည့်ဖြင့် စကားပြောလာ၏။

"ခင်ဗျား ဒါ ရှာနေတာလား"

"ကျေးဇူးပါ"

ထိုလူနှင့် မနေနေပေ။ အခန်းထောင့်မှာ မစ္စတာဘန်စတိန်းကို သူ တွေ့မိသလိုပင်။ သွားရာလမ်းကြောင်းမှာလည်း ဦးဆောင်းကြီးကြီးဖြင့် မိန်းမကြီးများ ရှိနေ၏။

"ခင်ဗျားက သရုပ်ဆောင်မင်းသမီးလား"

ထိုလူကပင် သူနှင့်အတူ လူအုပ်ထဲသို့ တိုးဝင်ကာ မေးလာ၏။

"မဟုတ်ဘူး။ ပြဇာတ်စင်ဒီဇိုင်နာပါ"

မစ္စတာဘန်စတိန်းပင်။ လူအုပ်ထဲသို့ မဝံ့မရဲ တိုးဝင်လာကာ သူ့ရှေ့ ရောက်သွား၏။ ဖော်ဖော်ရွေရွေရှိလာသည့် လက်ကို သူ့ဆီ ကမ်းလာကာ အခန်းထောင့်ခုံမှာ ထိုင်နေရာက ထလာသည်။

"မစ္စ ဘဲလီဗက်"

သူ အော်ပြောလိုက်၏။

"မိတ်ကပ်အကြံပေး မစ္စစ်ခရောဖို့ဒ်ရေ"

"အမလေး ... ရာထူးတွေ တပ်မနေပါနဲ့"

မစ္စစ် ခရောဖို့ဒ်ကလည်း စီခနဲ ပြန်အော်ပြော၏။

"မစ္စတာ စတီဗင်၊ မစ္စတာဖီနီလွန်"

မစ္စတာ ဘန်စတိန်းက ဆက်၍ ဆက်၍ မိတ်ဆက်နေကာ လူတစ်ဝက်လောက်က 'နေကောင်းတယ်နော်၊ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်'ဟု ပြန်ပြီး နှုတ်ဆက်လာသမျှကို တရက်ဇ်က ခေါင်းတညိတ်ညိတ် လုပ်နေရ၏။