My Husband Is A Psycho Killer [Self-Published Under IMMAC PPH]

Chapter 4

Ziara

Kakatapos lang akong ayusan ng mga pinadalang hairstylist, makeup artist, at fashionista ni Gun. Dahil nga sa charity ball daw na sinasabi niya kahapon. Kaya ito ako sasamahan siya don, ayoko namang mga babae niya ang isasama niya doon no. Iniisip ko pa lang kumukulo na ang dugo ko. Ewan ko ba! Basta naiinis ako sa kanya kapag binabanggit niya 'yong mga babae niya. Lalong lalo na 'yong Stephanie na 'yon. Kung makaaligid sa kanya akala mo'y linta.

I don’t even know why i feel like this. Bakit nga ba ako naiinis sa kanya kung mambababae siya? At the first place wala naman talaga dapat akong pake sa kanya dahil as what i’ve said, we’re just married because of convenience.

"Are you done?" tanong ni Gun na nakadungaw mula sa labas ng pinto.

"Yea." sagot ko habang tinitingnan ang repleksyon ng sarili sa harap ng salamin, bago napagpasyahang lumabas.

Pagkabukas ko ng pinto ay nakita ko siyang nakasandal sa gilid nito habang ang isang kamay ay nasa bulsa. Bakit ba ang hot niyang tignan? Hndi! Tama hndi! Bakit ba ako nagpapadala sa karisma ng lalaking ‘to? Arghh! Tama ka na Zia!

"Let’s go. Baka malate tayo." napukaw ang kaluluwa kong kung saan saan lumilipad nang magsalita ito.

Wala na lamang akong nagawa kundi ang sumunod.

Pagdating namin sa venue ay marami ng tao. Maraming bumabati kay Gun na tinatanguan niya lang naman. Oh diba? Napakawalang modo talaga ng lalaking ‘to. Hndi marunong magsalita. Nagpapabaling baling ang ulo niya sa kung saan saan at mukhang may hinahanap. Nakita ko namang may kumaway na lalaki sa isang mesa kaya doon siya lumapit habang hawak ang kamay ko.

"Oh Gun buti nakapunta ka. Kanina ka pa hinahanap ni Shane pre. Umuwi na nga ata yon dahil sa inip eh. HAHAHA!" natatawang sabi ng lalaking kulay asul ang mata, hndi pa yata ako napansin.

"I don’t care." walang emosyong sabi naman ni Gun at iginiya ako paupo sa tabi niya. Doon lang ako napansin ng mga lalaking nasa mesa kaya napayuko ako sa hiya dahil hndi ko naman sila kilala.

They even not shock when they saw me. Para bang alam na nilang ako ang kasama ni Gun. At para bang kilala na din nila ako.

"Stop staring at my wife or i’ll going to kick your ass off." sambit ni Gun sa mga kaibigan kaya agad naman silang nagsiiwas ng tingin at nagkunyare pang parang may tinitingnan sa kabilang mesa. Narinig ko namang napatawa ang isa sa mga lalaki kaya napabaling ang tingin ko dito. Ito 'yong lalaking nagsalita kanina.

"Possessive husband, as ever." nakangising sambit ng lalaki kanina, ‘yong kulay asul ang mata. Ang ganda. Kung titigan mo ito ay hndi mo maiaalis ang iyong tingin dahil parang hinihypnotize ka nito.

But wait! How the hell did he know that i’m Gun’s wife? I didn’t remembered Gun introduce me or him to each other.

"Stop staring at him." napabaling ako kay Gun nang hinila nito ang upuan ko papalapit sa kanya at pinulupot ang mga kamay sa bewang ko.

"Mind to introduce your wife Gun?" sabi ng asul ang mata at binaling ang tingin sa akin. "Blue Davidstein is my name." nakangiti nitong pakilala at iniabot pa ang kamay sa’kin pero mabilis lang itong tinabig ni Gun kaya napatawa ito ulit. Ang hilig niya namang tumawa. Sana lahat masayahin.

Pansin ko lang na parang siya lang ata ang nagsasalita sa kanilang lahat.

They are all like an introvert person. I can’t read their mind and also hindi ko alam kung ano bang mga impression nila sa’kin.

"Xevi at your service madame." sabi ng lalaking nasa tabi nang Blue ang pangalan at kumindat pa ito. Kulay abo ang kulay ng kaniyang buhok, magkahalo ang itim at abo na nagpadagdag ng kanyang charisma.