My Husband Is A Psycho Killer [Self-Published Under IMMAC PPH]

Chapter 26

Zia

NASA MALL KAMI NGAYON. At dahil nga bakasyon na ng mga bata ay nagyaya sila upang maggala muna dahil naboboryo na daw sila sa bahay. Hindi kami pinayagan nong umpisa, pero nang nagpresenta sina End, Blue, Xevi at Luis na sasama at gusto rin daw na maggala ay pumayag ito. ‘Yon nga lang, knowing Gun, pinagbantaan niya ang mga ito. Naaalala ko pa ang sinabi niyang—

"Kapag may nangyareng masama sa mga anak at asawa ko kayong apat ang papatayin ko."

Napailing na lamang ako. Nandito kami ngayon sa loob ng isang boutique na nagbebenta ng mga sapatos, dito ako inakay ng mga bata dahil gusto daw nila ng bagong sapatos since hindi pa kami pwdeng magpa-enchanted kingdom.

"Mom, i want this one. It suits to me." pinakita sa akin ni Faze ang isang korean style shoes na pinaghalong itim at pink.

"It’s cute, how about your kuya? Anong gusto niya?" kinuha ko ang sapatos na napili ni Faze upang ako ang magbitbit.

"I bought him too like mine, but not the same color of course, he will definitely kill me. This," napangiti ako dahil kahit minamalditahan nito ang kakambal ay never niya itong nakakalimutan kabit sa ano mang mga bagay-bagay o kahit pa pagkain.

"He’s favorite color is black, gray and dark blue. And since i don’t like the dark blue i just bought black and gray. I know he will love it—"

"Of course brat, i like that one." napalingon ako kay Gaze na siyang nakatayo sa likod ko. Pinagrolyohan ito ng mata ng kapatid dahil sa sinabi.

"I’m not a brat, and also i said you will love it not like." she emphasize the word love to his brother.

Napailing na lamang ako at inawat na ang dalawa dahil baka kung saan na naman mapunta ang sagotan nila.

"Oh enough na, may mapipikon na naman sa inyo mamaya. Is there anything you want to buy? Kapag wala na babayaran ko na ‘to." umiling naman ang dalawa kaya sinenyasan ko na muna sina Blue, End, Xevi at Luis na siyang pinagpipyestahan ng mga babae na gustong-gusto naman nila. Lumapit sa akin ang apat habang kamot-kamot ang batok.

"Pake bantayan muna ang dalawa at magbabayad lang ako." ani ko bago sila talikuran.

Pagkatapos kung magbayad ay lumabas na kaming pito, at dahil shopping hours ay dagsa mg mga mamimili ang mall. At ang apat naman na nasa unahan naman ay agaw atensyon ng mga tao na siyang feel na feel naman ng apat, hindi na nga kami nila alintana dahil sa atensyong binibigay ng mga tao sa kanila. Ginawa ko namang oportunidad iyon upang takasan sila. Takasan upang makakain kami hindi upang takasan sila upang makalayo na namang muli kay Gun.

I’m too blinded of my rage and anger towards Gun na hindi ko na alintana ang rason kung bakit siya naging ganon. Pati ang sakit niya ay binalewala ko nong una, but now i understand him. Naiintindihan ko na siya at lalong lalo na’t alam ko na nag istorya ng buhay niya. And i am thankful to End dahil klinaro niya sa akin lahat. Siya nag naging daan upang lumambot at makaintindi muli ang puso kong nabalutan ng galit at naging bato.

"Mom where are we going? Bakit natin iniwan sina tito?" ani Faze habang nagpapalinga linga sa iba’t ibang stall ng pagkain.

"Mommy’s hungry, and your tito’s are busy. Hayaan niyo muna silang damhin ang pagiging agaw atensyon nila." dinala ko sila sa isang kilalang food court dito sa  UK.

"What do you want kids hmm?" dinala ko sila sa pagpipilian ng pagkain upang sila mismo ang makapili ng gusto nilang kainin.

"Steak is fine with me," ani Gaze at umalis sa tabi ko, agad ko naman siyang hinawakan at inilingan.