My Husband Is A Psycho Killer [Self-Published Under IMMAC PPH]

Chapter 19

Ziara

Nandito ako ngayon sa hospital at sobrang busy ko—namin dito. As in super busy. Ang daming pasyente ngayon, punong puno ang hospital. Muntik pa kaming maubusan ng hospital beds dahil da dami ng pasyente namin. I don’t know kung anong mga nangyayare sa mundo sa dami ng pasyente sa hospital namin. May zombie apocalypse na ba? Charot!

"Doc Zia, we need some help there." sigaw ni Doc Shannon kaya agad akong sumunod sa kanya. Lakad takbo pa ang ginawa namin para marating agad ang pasyente nito.

Nang makarating sa pasyenteng sinasabi nito ay agad akong napasinghap, hindi dahil sa malala ang  tama nito sa bandang tiyan kundi sa kung ano ang kilos nito. Kilos na animo’y wala itong tama at normal na sa kanya ito.

"Is she shot by a gun right?"

"Yes, he's a member of a gang." sagot naman ni Doc Shannon na busy sa pagpapatigil ng dugo sa tiyan nito.

Napatingin naman kami kay Doc Janelle ng bigla itong sumigaw out of frustration. Napansin ko ang dalawang grupo na nagpapalitan ng masamang tingin sa isa’t-isa at akmang magsusuntokan.

"Can you please stop fighting? This is a fucking hospital and for petes sake! This is not a place where you can kill each other! You keep fighting  and then if you get wounded you will end up here?! Don't you know that the doctors here are very busy? But you wasted our time! You wasted our time for treating your wounds and scratches! You people are really unbelievable, what you can got by punching him huh?" turo nito sa isang lalakeng nakaitim. "And you! What you will got for shooting him? What you will got if you kill them? Fuck it! Okay, you want to kill each other? Fine! Just get out to this hospital and you can freely do whatever you wnat fucking psycho’s!" sigaw ni Doc Janelle ang dumagundong sa buong hallway na gumawa ng katahimikan.

"Tsk! Gangster are always pain in our ass." mahinang sabi ko na narinig pala ni Doc Shannon.

"Indeed." natatawang saad nito. "Doc Janelle is scary when she gets mad." natatawang dagdag pa nito ulit kaya natawa na lg din ako.

"Yea right." natatawang sgot ko naman.

Sa tagal ng paninirahan namin dito sa UK ay dito nadin ako nagtatrabaho. Luckily natanggap ulit ako sa pinagtatrabahuhan ko noon dito. May mga Pilipino din naman ako ditong katrabaho ang iba naman ay phil-am, kaya may nakakausap din naman ako dito kapag tinatamad akong mag english. Nakakatamad din kaya, try niyo mag english magdamag kung kaya niyo.

"We need some doctors here!" sigaw ng isang Nurse kaya agad ko itomg nilapitan.

"What is it?" tanong ko sa kanya. Nakita ko ding lumapit sina Doc Shannon at Nurse Jane.

"We have a VIP patients coming. The one has multiple gunshot wounds. And the other one is in critical condition." natatarantang saad ng nurse. Ganyan sila, natataranta kapag my mga VIP patients kami.

Lahat natataranta dahil konteng pagkakamali mo lang kapag VIP patients ang hinahawakan mo ang pwede kang mapatalsik.

"Multiple gunshots wounds? Where are they?" mahinahong tanong ko dito. Sanay na ako sa mga ganitong bagay kaya hndi ako kagaya nila na natataranta. At isa pa ay hindi naman kase ganeto sa Pilipinas noon kapag may VIP patients. So why would i panic if i can calm my ass off.

"We'll wait the patient outside. They're on the way." saad ng nurse at nauna ng maglakad palabas.

Agad naman kaming tumakbo papalabas ng marinig namin ang tunog ng ambulansya. Nakita ko ding maraming sasakyan ang kasunod ng ambulansya. Anong klaseng VIP patients ba 'to? Anak ng Prime Minister o Prime Minister mismo?

Nang makarating ang ambulansya ay agad na bumaba ang mga rescuer kasama ang pasyente na agad naman naming sinalubong.

"He was given two liters of saline. His blood pressure is 80 over 50. He has multiple gunshot wounds." agad na sabi ng rescuer ng makababa ito.