My Husband Is A Psycho Killer [Self-Published Under IMMAC PPH]

Chapter 20

Ziara

Tatlong araw na ang lumipas simula ng maconfined sina Gun at Luis dito sa hospital. Nalaman ko na din ang pangalan ng kasama ni Gun dahil sa kapatid nitong si Luca. At hindi lang dahil doon, kailangan din kase naming irecord ang pangalan ng pasyente.

Habang nag-aayos ng mga dukomento sa aking  opisina ay bigla na lamang may sunod-sunod na kumatok sa pinto na siyang ikinatigil ko sa pag-aayos.

"Come in." inis na saad ko dito, niluwa naman nito si Nurse Jane na hinahangos.

"Doc Zia, the patient in room number 357 and 358 are now awake. But the patient in room 358—" hndi nito natapos ang sasabihin ng biglang padabog na bumukas ang pinto ng opisina ko kaya gulat akong napatingin dito, niluwa nito si Xevi na halata sa mukha ang pag-aalala kahit pa mukhang hindi ito maipinta.

"Zia! Kailangan mong puntahan si Gun." humahangos na saad ni Xevi kaya nagtaka naman ako. Pati si Nurse Jane ay nagtaka rin dahil hndi siguro nito naintindihan ang sinasabi ni Xevi.

"Why?" takang tanong ko dito.

"Nagwawala siya! Dahil gusto ka daw niyang makita! Tanginang baliw ‘yon!" singhal nito. Ano na naman bang problema ng gagong 'yon?

"He’s indeed a psycho! Nurse Jane, please call the security team. Tell them to clean the messed in room 358." utos ko kay Nurse Jane na agad niya namang sinunod.

Sumunod ako kay Xevi patungong kwarto ni Gun. Nasa labas pa lang kami ng pinto ng may marinig kaming malakas na pagkabasag mula sa loob. Nagkatinginan kami ni Xevi dahil doon, pero ang gago nakangisi lang na animo’y normal na gawain na ito ng kaibigan niya.

"What the hell are you doing Mr. Dela Fuentes? Don't you know how expensive is that?" galit na tanong ko sa kanya at sinenyasan si Doc Shannon na lumapit sa akin na agad din namang hinarang nina Blue.

"Doc Shannon, i already told Nurse Jane about the security team but can you please tell the cleaners?" tumango ito at walang pasabing lumabas.

"Fate... I miss you." nagulat ako sa walang pasabing pagkulong niya sa akin gamit ang kanyang mga matitipunong braso. Hindi agad ako nakagalaw dahil don.

Looks like dejavu, ganeto din ang reaksyon ko sa huling yakap niya sa'kin bago ako umalis patungo dito sa UK.

"G-gun." nauutal na sabi ko sa pangalan niya. Hndi ko alam ang sasabihin. Hindi ko alam ang irereact! We’re not used to be so closed like this for years! Tapos ngayon yayakap siya sakin na parang walang nangyare? Kakausapin niya ‘ko na parang walang nangyare?

"Don't you—" hndi ko na ito pinatapos at mahina siyang tinulak.

I shouldn't let my guards down. He’s perfect stranger for me. He’s just my patient and i am his doctor.

"What do you need Sir?" sabi ko dito habang nagpapaka professional. Kailangan ko siyang iwasan! Hindi na dapat kami magkaroon ng ano mang ugnayan sa isa’t-isa.

Kailangan ko na talaga siyang itransfer sa ibang doctor. Hindi na dapat kami pwdeng magkita.

"Fate, please... stop doing this to me." mahina nitong ani at umayos ng upo, napatungo ito. Hindi ko ito ininda.

"Why you're making a mess here?" tanong ko pa dito para maiwasan ang mga sinasabi niya.

Naramdaman ko ang itim na awrang bumabaloy sa kanya ngunit hindi ko ito pinansin. Humarap ito sa akin at nakita ko kung paano umigting ang panga niya habang madilim at walang buhay ang kanyang mga mata.

"You will pay for all the damages you cause—"

"All of you get out!" sigaw niya na ikinagulat ng lahat ng nandito sa loob ng kwarto. Including me of course.