My Husband Is A Psycho Killer [Self-Published Under IMMAC PPH]

Chapter 7

Ziara

Maaga akong nagising dahil may trabaho ako ngayon. Napangiti naman ako ng makita si Gun na mahimbing na natutulog habang nakayakap sa akin. Baliw na yata ako kung iisipin dahil habang nakatingin sa kanya ay napapangiti ako. This past few days i don’t know how or why, pero nakita ko na lamang ang sarili kong hinahanap siya palagi, gusto siyang makasama at makita. Hindi ko alam kung sana nag-umpisa, pero ang alam ko lang, unti unti na akong nakakaramdam nang pamilyar na pakiramdam sa lalakeng katabi ko ngayon.

Dahan dahan kong kinuha ang kamay nito para sana makaalis nang hindi siya nagigising pero mas lalo lang himigpit ang pagkakayakap nito  sa akin at mas lalo pa akong nilapit sa kanya.

"Good morning my gorgeous wife!" bati nito sa akin gamit ang kanyang bagong gising na tinig at binigyan pa ako ng mabilisang halik sa labi na siyang ikinagulat ko.

"G-goodmorning d-din." nauutal kong ani kaya natawa ito. Humigpit ang yakap nito sa akin at pinaharap ako sa kanya.

"Leave at least one week in your work wife." maka utos wagas ah. Pero leave? Bakit naman?

"Why?" nagtataka kong tanong.

"Grabe nakalimutan mo na agad? I just give you a hoty finger—" hndi ko na pinatapos ang sasabihin niya dahil nakakahiya! Arghh!

"Shut up! Okay i remember. Nakalimutan ko lang dahil sa dami ng trabaho ko okay? Kailan ba tayo aalis?" iritang tanong ko dito. Mas lalo akong nairita dahil ngumisi ang gago!

"Tommorow. So get up and file a fucking leave." ayan na naman ang utos niya. Sa totoo lang si mamsi ba 'to?

"Eh ikaw magleleave ka? Akala ko ba marami kang inaasikaso sa kompanya mo?" nagtatakang tanong ko dito, eh diba nga? Hndi nga siya nagpakita at nagparamdam sa akin ng dalawang araw dahil busy siya? Tpos ngayon mag aayang magbakasyon. Nakadrugs ba siya?

"I already finished all my business in the company. In the past two days. " simpleng saad nito at tumayo kasabay na hinatak din ako patayo. At dahil sinumpong ako ng katamaran nagpabigat ako.

"H’wag ka nang magpabigat. Tayo na, kakain na tayo love." sabi nito habang hinahatak padin ako. Nang hndi padin ako nagpapahatak ay binitawan niya na ang kamay ko kaya napatawa ako.

"Hatakin mo ‘ko ulit sige na." natatawag saad ko kaya napasimangot naman siya.

"Ayoko nga. Magpapabigat ka lang eh." reklamo nito habang nakasimangot kaya natawa ako ulit.

"Hndi na nga! Sige na hatakin muna 'ko." pamimilit ko sa kanya na sinunod niya naman. Uto uto naman nito bwhahahahhaha.

"Ano ba! Tara na kase!" naiirita niya nang saad kaya napatawa ako. Tingnan mo nga naman, ang isang kilalang cold-hearted na CEO nang kompanya ay parang bata kung unasta sa harap nang asawa niya. Natigil lang ako sa pagtawa at napasimangot ng daganan niya ‘ko.

"Gun! Ano ba ang bigat mo kaya!" singhal ko dito at pinipilit na itulak patayo.

"Gustong gusto mo ‘kong iniinis ah. Ngayon ako naman." saad nito at niyakap ako kaya imbes na mainis ay natawa na lamang ako sa inakto niya. Isip bata din pala si Gun. Hmmm. Ilang minuto din kaming nagstay sa ganong posisyon hanggang sa kumulo ang tiyan ko na ikinatawa niya.

"Tara na nga. Tumayo kana nagugutom na ‘ko!" reklamo ko sa kaniya at bahagyang tinulak, mabuti na lang at nagkusa siyang tumayo at tinulungan din ako para makatayo.

"Let’s go." aya niya ng makatayo na kami pareho.

Masaya kaming nag uusap ni Gun pababa ng hagdan. Sana habang buhay na lang kaming ganeto. ‘Yong masaya lang palagi, ‘yong wlanag problema. Pero hindi mo naman kase iyon matatakasan. Nang makababa kami ay agad kaming napansin ni Manang kaya todo ngiti naman ito ng makitang magkahawak kamay kaming naglalakad ni Gun.