My Husband Is A Psycho Killer [Self-Published Under IMMAC PPH]

Chapter 28

Zia

"DONN’TTT!" malakas na sigaw ko habang nakapikit ang dalawang mata. Pinapanalangin na sana panaginip na lang ang lahat. Na sana mga guni-guni lamang ang narinig na malakas na putok ng baril.

"Xevi!" sabay-sabay na ani ng mga kaibigan ni Gun na siyang ikinamulat ng aking mga mata. Agad akong napatutop sa aking baba ng makita ang duguang katawan ni Xevi na nakahandusay sa sahig habang yakap-yakap si Gaze na nakapikit.

"Oh my god!" isang hakbang ang ginawa ko ng isang putok na naman ang namayani sa loob ng kwartong ito. Naramdaman ko ang hapdi sa aming kanang balikat. Nang tingnan ko ito ay agad akong napaluhod ng makitang umaagos ang dugo mula dito.

"Zia!" ang atensyon ng magkakaibigan na kanina ay kay Xevi ngayon ay sa akin na.

"Do you think i will really allowed you all to escaped? Do you think i will allowed you all to have a happy and peaceful life while i am suffering? No, no, no. No sweetheart, not when i’m alive." handa na itong kalabitin ulit ang gatilyo ng baril, inihanda ko na lamang ang aking sarili sa posibilidad na mangyayare. Pinikit ko ang aking mga mata at siyang isang putok na naman ang nagdagundong sa loob ng kwartong ito.

Pinakiramdaman ko ang aking sarili ngunit wala, i am still alive. Kinapa ko ang aking sarili ngunit napaigik na lamang nang dahil sa aking sugat sa kanang balikat. Nagmulat ako ng aking mga mata at nagulat ako ng makita kung sino ngayon ang nakahandusay sa sahig.

Isang putok na siyang nagpabagsak kay Theresa. Nabitawan nito ang baril na hawak, napaluhod din ito habang sumusuka ng dugo at hawak ang kanyang tiyang mayroong umaagos na dugo.

"Then should i say we can live a happy and peaceful life now you fucking bitch?" nagulat ang lahat ng makita si Clark.

Nang matauhan ay agad kong pinuntahan si Gaze na ngayo’y nakatulala lamang. Agad akong napaiyak ng makita ang sitwasyon ng anak habang hawak-hawak ito ni Gun. Nang makarating sa kinaroroonan nito ay agad ko itong niyakap ng mahigpit, doon lamang ito natauhan at unti-unting humikbi, palakas ng palakas hanggang sa nauwi sa malakas na hagulhol.

"M-mo-mommy..."

"S-shhh... Don’t say a word, Mommy loves you hmm? Do you know that right? Hush now baby, Mommy loves you." pang-aalo ko dito ngunit mas lalo lang itong humagulhol.

Agad namang pumunta sa akin si Faze na siyang hawak ni Blue kanina at agad ding yumakap sa akin. Niyakap ko naman ito pabalik at inalo din. Pareho na sila ngayong humahagulhol ni Gaze.

"Kailangan na nating dalhin si Xevi sa hospital. He won’t last any minutes. Marami ng dugo ang nawala sa kanya" boses ni Luis na sinang ayonan ng lahat.

"I will be the one who operate him. I will contact my co-doctors to prepare the OR for a VIP patient." pagkatapos kong sabihin iyon ay agad na nilang binuhat si Xevi at nilisan ang lugar na iyon. Agad naman kaming sumunod at lumabas na sa abandonadong building na iyon.

Sabay-sabay kaming pumunta sa hospital. Nang makarating doon ay agad akong humiwalay sa kanila at ipinaubaya kay Gun ang kambal. Agad akong pumunta sa aking opisina at nagbihis doon. Ginamot ko din muna ang sarili para hindi sagabal mamaya. I already contact Doc Jerald to be my assistant doctor and he agree.

I am very confident na magigising at mabubuhay pa si Xevi. Doc Jerald is a great doctor, i know we can saved him.

Nang makarating sa OR ay agad akong sinalubong ng mga co-doctors at nurses ko doon.

"Doc Zia, the patient blood pressure is dropping rapidly." ani Nurse Ann.

"We have a lot of bloods here for him." i trailed off and look at Doc Jerald. "Let’s start the operation." tumango naman ito at sinuot na ang kanyang mask.

Nasa gitna kami ng operasyon ng biglang tumunog ng mabilis at malakas ang apparatus na nagkokonekta sa katawan ni Xevi. Agad naman akong napamura kasabay ng pagpanic ng mga kasama ko.

"The oxygen saturation level is low." she trailed off. "And again, he’s blood pressure is dropping rapidly."

"He is bleeding a lot."

"Insert him the blood more!" sigaw ko sa mga nagpapanic kong kasama.

"The blood pressure is still dropping Doc,"

"Oh my God! This is an VIP patient, if this one die we are all dead too!"

"What should we do? We will be—"

"Stop panicking and continue what you are doing!" sigaw kong muli na nagpatahimik sa kanila kasabay isang tunog na siyang alam kong iiyak ang lahat, magdadalamhati at masasaktan. Pero hindi ako titigil, kukunin ko ang lahat ng balansa katawan niya hangga't kaya ko para lamang mailigtas siya.

"D-doc Zia..." kinakabahang ani Nurse Ann habang patuloy sa pag-iinsert ng dugo upang mas mabilis itong pumunta sa katawan ni Xevi.

"His heart beat... are already—" i cut Doc Jerald off.

"Give him more blood Nurse Ann. We can save him." tumingin si Nurse Ann sa akin habang mayroong awa sa kanyang mga mata.

"D-doc Zia... He don’t have a pulse rate too..." hindi ko pinansin ang sinabi ni Nurse Ann at pinatuloy ang ginagawa habang patuloy ding tumutunog ang apparatus na nasa harap ko.

"Stop whining and continue what you are doing!" ang kaninang mga luhang namumuo sa aking mga mata ay ngayo’y nag-umpisa nang magsilaglagan.

"He is now dead Doc Zia!" hinawakan ako ni Doc Jerald sa magkabilang balikat at marahas na niyugyog.

"He is not Doc Jerald! Xevi is a brave and tough man! He will fight for his life, i know it! I can feel it!" malakas ko siyang tinabig na siyang ikinabitaw niya sa akin. Nakita kong napahilamos ito sa kanyang mukha at muling lumapit sa akin.

Akala ko ay papabayaan niya ako, ngunit ang mga salitang binitawan niya ang siyang tuluyang gumuho ng natitira kong pag-asa. Pag-asa na kahit ako sa sarili ko ay alam kong kasinungalingan lang naman.

"Xevi Martinez. Time of death, 1:35 PM."

"Arghhh!" lahat sila ay nagulat sa malakas kong sigaw. Para akong nanlumo sa narinig, akala ko mas may ilalala pa lahat ng nangyare sa buhay ko. Ngunit mas masakit pala talaga ang mawalan ng isang kaibigan na siyang tinuring mo ng sarili mong kapatid.

Hindi ko alam kung papaano ko ito i-iexplain kina Gun at sa mga kaibigan niya. Lahat na lang ng ginawa ko failured. Lahat na lang ng dala ko kay Gun at sa mga kaibigan niya ay puro gulo at problema. Wala na akong nagawang tama kundi puro pasakit na lang.

Their friend died because of me, their friend died because he sacrificed his self for my son. Mas pinili niyang mamatay kaysa makita na mamatay ang anak ko sa harap niya. Mas pinili niyang isakripisyo ang sarili para sa kapakanan ng iba.

Xevi, Xevi Martinez is really a good friend, a good uncle, a smart ass, a fucker with a heart, a good family.

And now, he fly high.

"H-he’s a good friend," bigla kong saad habang nakatingin sa walang buhay na katawan ni Xevi.

"How can God let him died? How can God let a good person died?" napahagulhol akong muli ng maalala kung paano niya isinakripisyo ang sariling buhay para sa anak ko.

Tumayo ako at lumapit sa kinaroroonan nito. Marahan kong hinawakan ang pisnge nito at hinimas pababa.

"How can you die Xevi?" humahagulhol na niyakap ko ito. "Bakit sumuko ka ka agad ha? Tanga ka! Bobo ka! Bakit ka umalis agad ha? Bakit mo kami iniwan agad?" hinampas ko pa ito na siyang agad naman akong pinigilan nina Doc Jerald.

"You crazy bastard! Bobo ka dahil hindi ka man lang lumaban! Hindi mo man lang pinaglaban ang buhay mo!" bigla naman akong nakaramdam na parang naninikip ang aking dibdib kaya agad akong napahawak dito.

Hindi ko alam pero parang bigla na lamang nandilim ang aking paningin. Pilit ko pa itong nilalaban at patuloy na nilalabas ang sama ng loob ko kay Xevi.

"You’re such a fool—" hindi ko natuloy ang aking sasabihin ng bigla na lamang akong natumba at unti-unting pumikit ang aking mga mata.

"Doc Zia!" huli kong narinig bago ako nawalan ng malay.