ကမ္ဘာပျက်ကပ်အတွင်းမှ သူဌေးဟမ်းစတားလေး

24

နဲေရွာင္တို႔မွာ  လင္းမုန္႔ေဖး၏အိမ္သို႔သြားရာလမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ရိွေသာ ဖုတ္ေကာင္မ်ားကိုသတ္ခဲ့၏။

ဝူဝမ္ခ်ီသည္ မစ္ရွင္မ်ားရိွလ်ွင္ ဆယ္ရက္မွ တစ္လခြဲအထိ အိမ္မွထြက္ေလ့ရိွေသာ္လည္း သူ႔ညီမေလး၏ေန့စဉ္ဘဝႏွင့္ ပတ္သက္၍ အလြန္စိုးရိမ္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး သူမ၏သူငယ္ခ်င္းအသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ရင္းႏွီးေအာင္လည္း ႀကိဳးစားခဲ့သည္။

အထူးသျဖင့္  သူမ၏ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း လင္းမုန္႔ေဖးကို ေသေသခ်ာခ်ာ စံုစမ္းစစ္ေဆးခဲ့သည္။

လင္းမုန္႔ေဖး၏ မိသားစုေနာက္ခံသည္ အလြန္ရိုးရွင္းပါသည္။  သူမ၏ မိသားစုတစ္ခုလံုးသည္ Fengcheng ခရိုင္ရိွ သာမန္ရပ္ကြက္တြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။  သူ႔အေဖေရာ အေမေရာ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ ၉နာရီမွ၅နာရီေလာက္ အလုပ္လုပ္၏။ မူလတန္းေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လည္းရိွေသး၏။

ဝူဝမ္ခ်ီ၏ဉာဏ္ကိုအားကိုး၍ နဲေရွာင္တို႔သည္ ဒုကၡသိပ္မမ်ားဘဲ လင္းမုန္႔ေဖး၏အိမ္တည္ရိွရာ ရပ္ကြက္ကို ေတြ့ရိွခဲ့ၾကသည္။  သို႔ေသာ္ ပတ္ဝန္းက်င္ရိွ ဖုတ္ေကာင္မ်ားကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ဝူဝမ္ခ်ီမွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတာင္မရိွေတာ့ေခ်။

ေမ်ွာ္လင့္ထားသၫ့္အတိုင္း အေဆာက္အၪီးမ်ားအားလံုးက လစ္ဟာေန၏။

ထိုအခ်ိန္တြင္ သူတို႔၏လမ္းေၾကာင္းသည္ တိုေတာင္းၿပီး Wu Wenyu သည္ မည္သၫ့္ေနရာတြင္ ရိွေနႏိုင္သည္ကို သဲလြန္စမရိွခဲ့ေပ။

ဝူဝမ္ခ်ီသည္ မ်က္လံုးနီရဲလာတာကို ဖံုးကြယ္ဖို႔ႀကိဳးစားေန၏။  သူ႔လက္သီးေတြကို နံရံေပၚမွာ မိုးရြာခ်သလိုထိုးေနကာ ဝမ္းနည္းေနပံုေပၚ၏။

စကၠန႔္ပိုင္းအတြင္း ေလထုသည္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားသည္။  တံခါးအျပင္ဘက္ရိွ ဖုတ္ေကာင္မ်ားမွ ထြက္လာေသာ မႏွစ္ၿမိဳ႔စရာ ရြံရွာဖြယ္အသံမ်ားကိုသာ ၾကားႏိုင္ခဲ့သည္။

လက္နက္မဲ့ အကာအကြယ္မဲ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္က  ဒီအႏၲရာယ္ႀကီးတဲ့ ကမ႓ာပ်က္ကပ္ႀကီးမွာ ေခ်ာေခ်ာေမြ့ေမြ့နဲ႔ ေဘးကင္းစြာ ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔က စိတ္ကူးၾကည့္ဖို႔ေတာင္ ခဲယဥ္းလြန္း၏။