မိုးစင္စင္လင္းလာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
ေနထြက္လာၿပီးေနာက္ နဲေရွာင္ႏွင့္ သူ႔လူမ်ားသည္ အိတ္မ်ားကို ထုပ္ပိုးကာ ေရ႔ွဆက္သြားရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။ သူတို႔ မေန့ကတစ္ေန့လံုး အစာႏွင့္ေရကို ရက္အနည္းငယ္ခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွာေဖြစုေဆာင္းခဲ့တာေၾကာင့္ ခရီးအျမန္တြင္ေစဖို႔ ကားရွာဖို႔သာ လုပ္စရာရိွေတာ့သည္။
ေရွာင္ယန္းက မေန့က သူတို႔ပစၥည္းေတြလိုက္စုေနတုန္းေတြ့ခဲ့တဲ့ ျမင့္မားတဲ့ကိုယ္ထည္ရိွေသာအၾကမ္းခံယာဥ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ကားေပၚသို႔ခ်က္ခ်င္းတင္သြားခဲ့သည္။သူမ၏ဆံပင္ထဲမွ အစြန္းႏွစ္ဖက္ေျဖာင့္တန္းေနေသာ အနက္ေရာင္အပ္ေလးကိုဆြဲယူကာ ကားေသာ့အစားထိုအရာကိုသံုးလိုက္ေတာ့ သံုးစကၠန္႔မျပည့္ခင္မွာပဲ တံခါးပြင့္သြားခဲ့သည္။
နဲေရွာင္တို႔ ကားေမာင္းသြားေတာ့မည္ကိုျမင္ၾကေသာအခါ က်န္ခဲ့ေသာလူအုပ္မ်ားမွာ ထိတ္လန္႔သြားၿပီး ေက်ာက္ခဲေတြကို အျမန္ေကာက္ကာ လမ္းေဘးႏွင့္ကပ္လ်က္ ကားျပတင္းေပါက္ေတြကို ရိုက္ခြဲေတာ့သည္။လြန္သြားၿပီျဖစ္ေသာ အရွက္မရိွတဲ့အျပဳအမူမ်ားေၾကာင့္ နဲေရွာင္တို႔သံုးေယာက္လံုး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြား၏။
ေမ်ွာ္လင့္သည့္အတိုင္း မၾကာခင္မွာပင္ ဖုတ္ေကာင္မ်ားဟာအနံ႔ရသြားေတာ့သည္။
မေန့ညက ဒဏ္ရာရခဲ့တဲ့အမ်ိဳးသားႀကီးက သူရဲ့ေသြးနံ႔ေၾကာင့္ ဖုတ္ေကာင္ေတြရဲ့ပထမၪီးဆံုးတိုက္ခိုက္ျခင္းကိုခံခဲ့ရသည္။ ထိုလူမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားရင္း ထိတ္လန႔္တၾကား တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္သာ ေအာ္ဟစ္ႏိုင္ခဲ့၏။
"အာ! အာ! အား! သြားစမ္း!"
ဖုတ္ေကာင္ေတြဝိုင္းခံထားရတဲ့ ထိုလူကို က်န္လူမ်ားက မသိမသာေရွာင္သြားခဲ့ၾကသည္။
ထိုသူက က်န္သည့္လူမ်ားကို မ်က္ရည္ဝိုင္းကာၾကည့္ရင္း နဲေရွာင္တို႔အုပ္စုအား လက္ၫွိုးတထိုးထိုးျဖင့္ ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္ေန၏။
"မင္းတို႔က ေသရမယ့္လူမွမဟုတ္တာ။ မင္းတို႔အားလံုးး ဘယ္လိုေတာင္လူမဆန္ၾကတာလဲ!!"
YOU ARE READING
ကမ္ဘာပျက်ကပ်အတွင်းမှ သူဌေးဟမ်းစတားလေး
FantasyType Web Novel (CN) Language Chinese Author Huà Xī 画兮 Status in COO 92 chapters + 2 extra chapters Completed First of all , I'm not the owner of this novel.I'm just a translator.Just fan translation.All credits to original author and english transla...
