Son Nefes

GİRİŞ

Umarım seversiniz, düşüncelerinizi paylaşmayı unutmayın sevgiler...🧚🏻‍♀️

SON NEFES

Genç kız, önündeki uzun sokağı hızlı adımlarla yürüyordu. Soluklanması gerekiyordu ama bunun için vakti yoktu ailesine gidip aldığı güzel haber vermesi gerekiyordu. Hayatında bu kadar mutlu hissettiği am sayısı çok azdı.

Adımlarını öyle heyecanlı ve hızlı atıyordu ki genç kız hızına yetişmek mümkün değildi. Omzunun birinden kayan sırt çantasını tekrar sırtına geçirip iki eliyle çantasını düşmemesi için daha sıkı kavradı, yolu az kalmıştı herzamanki okul yoluydu ama havanın soğuk olması ve çiseleyen yağmurun gittikçe şiddetlenmesi yürümesini, engelliyordu nefes nefese kalmıştı ama ailesine gidip yurtdışında başvuru yaptıkları okulu kazandığını söylemeliydi. Emekleriyle çalışarak kazanmıştı o okulu çalışmalarının karşılığını sonunda almıştı ailesinin ve genç kızın hayali gerçekleşmişti, liseyi Fransa'da okuyacaktı, böylelikle üniversite için altyapısını sağlam oluşturacaktı. Babası, ona okulu kazanması için tüm motivasyon konuşmasını zamanında yapmıştı.

Yağmurdan dolayı alnına yapışan saçlarını geriye yatırıp cebinde ısrarla çalan telefonuna baktı. Ekrandaki ' Salih amca servis' yazısını görünce açıp kulağına götürdü. Sevincinden serviscisine haber vermeyi bile unutmuştu. "Bugün okuldan erken çıktım eve yürüyerek gidiyorum Salih amca" dedi bir çırpıda konuşmuştu genç kız çünkü nefes nefese kalmıştı. "Aman kızım, baban çok kızar bana yağmur da iyice şiddetlendi nefes nefese kalmışsın neredesin?" Evine yaklaşmıştı serviscisinin endişesini anlıyordu çünkü babası duysa çok fazla kızardı ama babasına vereceği haberden sonra babasının bu durum aklına bile gelmeyecekti. "Hayır kızmaz sana, bugün okula geleceklerdi zaten aradım açmadılar unuttular muhtemelen, ben aylar önce yurtdışında okumak için bir sınava girmiştim ya Salih amca, işte onu kazandım eve gidip sürpriz yapacağım"

"Dikkatli ol, baban yürüyerek gittiğini duyarsa çok kızar bana, bir daha habersiz böyle bir şey yapma tamam mı?"

"Tamam"

Kısa süreli telefon konuşmasının ardından karşısında evini görünce derince soluklandı küçük kız, eve gidip
Ailesine haberi verecek ve onları mutlu edecekti.
Annesinin hayal ettiği gibi hayatları değişecekti. Yurt dışına taşınacaklardı, çok iyi bir okulda okuyacaktı. Küçük kız, evlerinin önüne dizilen siyah arabaları görünce duraksadı, siyah arabaların önünde duran iri siyah takım elbiseli adamlardan hoşlanmamıştı. Bu adamların onlarla alakalı olmayacağını düşünerek tekrar evinin girişine doğru adımlarını yönlendirdi. Evlerinin bahçe kapısı açıktı.

Bu genç kızın yeniden duraksamasına sebebiyet vermişti. Evlerinden ilk yaşlı bir adam çıkmıştı. Ardından onu orta yaşlı takım elbiseli bir adam takip etmişti. Beş dakika sonra genç bir erkek daha çıkmıştı. Kız ne yapacağını bilemez halde kapının önünde kalakalmıştı. Yaşlı adam bahçe kapılarının önünde duraksayıp genç kıza kısa bir bakış atmıştı kız, ne olduğunu anlamıyordu.

Kız evinden çıkan adamları izlemeye devam ediyordu. onları ilk defa görüyordu babasının böyle arkadaşları yoktu.  Siyah Arabaların kapıları o üç adam için açılmıştı. hepsi tek tek arabalarına binmişti ama ilerlemiyorlardı. Kız, bir süre daha anlam veremediği bakışlarla izlese de artık eve girmek zorunda olduğunu hatırladı şu an bu adamların kim olduğunu düşünmemeliydi. İçeri girip ailesine mutlu haberi vermeliydi.

Yağan yağmur şiddetini iyice arttırmış, şimşek çakmaya başlamıştı. Arabalar yerinden kımıldamıyordu kız artık izlemeyi bırakmıştı nefesi zaten yeni yeni kendine gelmeye başlamıştı şu an daha iyiydi ama yağan yağmur artık onu rahatsız etmeye başlamıştı. Siyah arabaları ardında bırakıp açık olan bahçe kapısından içeri girdi. Evlerinin kapısı da sonuna kadar açıktı küçük adımlar attı. Arkasını dönüp kapılarına dizilmiş olan arabalara kısa bir bakış attı kız, o adamlardan içten içe biraz olsa da ürkmüştü ama kafasını oyalamak ve sadece kazandığı okulunu düşünmek istiyordu öyle de yaptı ve içeri girip kapılarını kapattı.

"Anne" İçeriye adımını yavaşça attı. Babası bugün işten erken çıkmıştı ve muhtemelen okula geleceğini unutup uyuya kalmıştı sessiz olmalıydı. "Anne, biraz erken geldim biraz da ıslandım ama kızma sakın çok güzel bir haber vereceğim sana" Ayakkabısını çıkarıp ayakkabılığa yerleştirdi kız anne ve babasının ayakkabıları buradaydı.
"o evden çıkan adamlar kimdi?"Ses yoktu. Annesi bu saatlerde mutfaklarında olurdu. Duymadığına göre demek ki üst kattaki oturma odalarında televizyon bakıyordu. Adımlarını alt kattaki mutfağa doğru yönlendirdi. Annesi mutfakta değildi o zaman üst katta olmalıydı, annesinin yanına gitmeden önce ıslanmış okul kıyafetlerini değiştirmeliydi.

Merdivenleri teker teker çıkarken "Anne, babam uyuyor mu?" diye sordu kız ama cevap yoktu. "Ahmet'i aldın mı?" Bu saatte çoktan küçük kardeşinin anaokulundan dönmesi gerekiyordu. Attığı son adımla beraber üst kata ulaşmıştı kardeşinin odasına kafasını eğip baktığında kimse olmadığını görmüştü evde değillerdi, evde olsalar annesi cevap verirdi.

Anne ve babası ona haber vermeden bir yere gitmezdi. Artık korkmaya başlamıştı, evde tek başına asla bırakmazlardı onu nereye gitmişlerdi? genç kız içindeki korkuyu es geçmeye çalışıp anne ve babasının yokluğunu fırsat bilip bilgisiyar başında vakit geçirmeliyim diye düşündü. Oturma odasına uğramayı es geçip tekrar arkasını döndü. Adımını merdivenin ilk basamağına attığı an oturma odasından ses gelmişti.

"Anne sen misin?" ses gelmiyordu, annesi olsa cevap vermez miydi? Yerinden kıpırdayamadı kız, olduğu yere adeta çakıldı kaldı. Cebindeki telefonunu çıkarıp annesini arayıp kulağına götürdü hemen olduğu yerden kıpırdamaya korkar olmuştu. Telefonun kısa çalma süresinden sonra annesinin telefonun zil sesinin içeriden yükseldiğini duydu "Anne!" Dedi tekrar ona sürpriz mi hazırlıyorlardı? Okulu kazandığı haberini ondan daha önce almış olmalılardı yoksa bugün okula gelip okulu kazanıp kazanmadığını beraber öğrenirlerdi çünkü dün öyle konuşmuşlardı. Üstelik anne ve babası onu evde tek başına asla bırakmazdı.

Tekrar arkasını dönüp adımlarını oturma odasına yönlendirdi "Anne! baba! bak geliyorum ama bir anda çıkmayın korkarım!" dedi bağırarak hepsinin duymasını umuyordu oturma odasının kapısı kapalıydı yavaşça elini kapının kulpuna götürdü "gözlerimi kapatıyorum!" Dedi gözlerini usulca kapayıp kapının kulpunu yavaşça indirdi. Ailesi ona sürpriz yapmayı her zaman çok seviyordu zaten süprizlere alışıktı adımlarını içeriye doğru yavaş yavaş attı. "gözlerimi açıyorum!" dedi keyifle kız.

İçeriye girdiğinde Yavaş yavaş araladı gözlerini, keyifle gülümsüyordu. Gözlerini gezdirdi, etrafında her ayrıntıyı inceledi, balonlar ya da konfetiler yoktu hiçbir yerde Gülümsemesi silindi bir anda yüzünden, bakışlarını yavaş yavaş yere indirdi. Halıya baktı, tüyleri anında diken diken oldu. Altına kaçıyordu, nefes nefese kalmıştı. "Anne, baba" dedi donmuş bir şekilde tepki veremiyordu. Algılamak için daha iyi baktı kız, anne ve babası halılarında kanlar içinde yatıyordu. Tir tir titremeye başlamıştı.

"Anne! Baba!" dedi genç kız sesi çıkmıyordu ailesi ölmüştü, ailesine adım atmak istedi onlara sarılmak rüyada olduğunu düşünmek istedi, yerdeki kanlar çok korkunç görünüyordu. Halıya adım atamazdı, üstelik altına da kaçırmıştı.  Kardeşi de anne ve babasının tam ortasında sırtüstü yatıyordu o da mı ölmüştü? Hayır küçük çocuklar ölmezdi. Annesi öyle demişti, annesinin gözleri neden açıktı? Bu ölmediği anlamına mı geliyordu? "Anne, ben bugün okulu kazandım" dedi kız, şoka girmişti. Kendinde değildi, adım atmak istedi ama tam arkasından yine aynı 'pat' sesi geldi. Ürkerek arkasını hızla döndü.

Ve o an kendine doğrultulan silah namlusuyla göz göze geldi. Şimdi anlamıştı kız,  çocuklar da ölürdü.

Merhaba! yeni bir serüvene başlıyoruz ve ben çok heyecanlıyım kafamda kurduğum şeyleri buraya dökmek baya bir zaman aldı hatalarım için kusura bakmayın yolumuz açık ve uzun olsun...
Desteğinizi belli ederseniz çok sevinirim...

Yorum bırakmayı unutmayın.

Sevgiler ♥️