Son Nefes

Bölüm-9

Selamlar, Nasılsınız? Umarım keyfiniz, huzurunuz ve en önemlisi sağlığınız yerindedir.

1K okunmaya ulaşmışız daha nice okunmalara, sizleri çok seviyorum ♥️
Lütfen oy ve yorum atmayı unutmayın. 🌸

"BU MU SEVGİLİN?"

Kabusun içinde değildim. Buse evi basmış yeri göğü inletmişti. Tam şu an karşımda durup beni öldürmeye hazır pozisyonda bekliyordu savaş arkasında hande ve alp yanlarındaydı.

Benim ise ne yapmam gerektiği hakkında tek bir fikrim bile yoktu.

"Dışarı çık" dedi savaş, sakin bir ses tonuyla buseyi alttan almaya çalıştığı belliydi, buseyi bana saldırmaması için tutan kişi alpti "yalan söylüyorsun! bu kız senin sevgilin olamaz." dedi bakışlarını savaşa döndürüp savaş kapının girişinde duruyordu. "hande buseyi götür." dedi tekrar ısrarla  busenin yüzüne bakmıyordu. Buse ise onun aksine savaş ve benden gözlerini alamıyordu. "Huzurunuzu mu bozdum?" dedi buse, bu cümle savaş ve bana söylenmişti ama üzerine alınması gereken kişi savaştı.

"Benim dinlenmem gerek, yukarı çıkıyorum." dedi savaş, açıklamasını benim gözlerime bakarak yapması ve busenin tam salonun ortasında dikilip ikimizi izlemesi busenin çıldırmasını daha da tetiklemişti.

"Savaş" dedi buse ses tonu çıkaracağı savaşın habercisi gibi sert ve etkiliydi, savaşa arkası dönüktü aynı şekilde savaşın da ona arkası dönüktü. çünkü savaş zaten saniyeler önce yukarı çıkmak için harekete geçmişti. "bu koltukta beraber yatıyor musunuz?" bakışları salondaki koltuğu dönmüştü ürkütücü bakıyor olması savaşın ne kadar umurundaydı bilmiyorum ama savaş duraksamıştı ayakta dikilip buseyi dinliyordu.

"ya da beraber televizyon izliyor musunuz?" alp'in yanından ayrılıp yavaş yavaş televizyona doğru yürüdü. Savaş arkasını döndü yavaşça, ben ise bu ortamın en yabancısıydım en köşeye sinmiş olanı sadece durup izliyordum. Busenin bana karşı meydan okumaları sözde bana olsa da tüm cümlelerini savaş için kuruyordu.

"Buse ne olur gidelim!" dedi busenin arkadaşı hande korkuyordu savaşın gazabından korkuyordu çünkü eğer buse buradaysa bu onun yüzündendi. Buse televizyon ünitesindeki cam bibloları eline aldı. yavaşça, sonra gözlerini savaşa döndürdü ve savaşın gözünün içine baka baka ellerinden yere kayıp gitmelerine izin verdi. Her yer cam olmuştu.

"Alp, buse ve handeyi evine götür." dedi tekrar savaş bu cümleyi bugün farklı farklı şekilde farklı kişilere kurmuştu ama savaşın ağzından sabahtan beri sadece bu cümle çıkıyordu. "Kimse bir yere gitmiyor." dedi buse gülerek, gerçekten delirmişti. Kendinde olan bir insan busenin yaptığı hareketleri yapmazdı. Yapadabilirdi, benim de böyle çıldırdığım anlar olmuştu. Ben ailem için çıldırmıştım buse aşk için savaşa olan aşkı için çıldırmıştı, buse gerçekten çok aşıktı savaşa kendini kaybedecek kadar çok aşıktı hem de "Evine git, beni daha fazla sinirlendirme"
Dedi savaş son kez.

"Beni hiç affetmeyecek misin?" dedi buse konuyu bambaşka bir yere çekerek, savaş busenin ısrarına dayanamıyordu, bıkkın bir tavırla "Demirle olacağını biliyordum zaten o yüzden sana kızgın ya da kırgın değilim." dedi savaş umursamaz duran ifadesiyle, buse ise onun aksine gözleri dolu dolu bakıyordu savaşın tek bir cümle kurmasına bağlıydı gözyaşları her an akmaya hazırdı. "Ben demiri seçmedim...ben demirle olmadım! veda ettim ona"

"Ama sen onca yaşadıklarımızdan sonra...ayrılığımızın üzerinden daha bir ay geçmeden gidip bu kızla sevgili oldun!" okların yine bana dönmesi hiç iyi olmamıştı, ben şu an etkisiz elamandım ama buse nefes alıp vermemden bile rahatsız oluyordu. "Ayrıldık bitti...neyi zorluyorsun?" dedi savaş.