Son Nefes

Bölüm-5

Merhabalar, nasılsınız? Umarım keyfiniz yerindedir.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın sevgilerimle ✨

"Kararım net, bu planda hataların affının olmayacağını söyledik. Hem kendi canını tehlikeye attın hem de iki büyük hata yaptın. Seni çok seviyorum, seviyoruz plan dışı kalmana gönlüm razı gelmez ama bundan sonra plana benim yanımda devam edeceksin. Başaranlar senin yüzünü dahi bir daha göremeyecek..." dedi Mahir baba, olduğum yerde çivi gibi çakılmış bir biçimde duruyordum. Bir şey söyle nevra! Ne yapacaksan yap! Ama çabala!
"Çek vur beni daha iyi baba" dedim.

"Konu tartışmaya kapalı, akşam üzeri yemekte görüşürüz" dedi Mahir baba olduğu yerden kalkıp kapıya doğru yöneldi ve arkasına bile bakmadan çıkıp gitti. Şimdi bizimkilerle baş başa kalmıştım "istediğiniz oldu. Küçük nevra ayağınıza dolaşmayacak artık" dedim sahte gülümsememle bu cümlemle sinirimi onlardan çıkardığımı söyleyebilir miydik? Tabi ki söyleyebilirdik. "Hiçbir zaman öyle düşüncelerimiz olmadı" dedi derin oturduğu yerde dikleşti ve sonra arkasına yaslandı. Bu diklenmesine ve söylediği cümleye kahkaha atarak cevap verdim.

"Ben plandan atıldım farkında mısınız?" dedim hepsinin gözlerinin içine tek tek bakarak. "Çocukken de böyleydin ceza aldığında hep çevrene saldırırdın.
Etrafı yakıp yıkardın" dedi Kemal abi gülümseyerek gülümseyerek? Şu an bulunduğum konum gülümsenecek veya geçmişi yâd edecek tarzda bir konum değildi. "Bu da senin bana sen hala çocuksun deme şeklin mi?" Dedim inatlaşıyordum, inatlaşacaktım. Sinirden elim ayağım titriyordu.

Tahtaya yapıştırılan savaşın resmini yırttım "şimdi ben gitsem ve savaşa tüm planı anlatsam..." dedim elim daha sonra Cihan başaranın resmine gitti. "Sonra cihana anlatsam ne yapabilirsiniz bana?" dedim Mahir baba burda olsaydı da bunları çekinmeden yapabilirdim. Çünkü düşündükçe ve durdukça plan dışı kaldığımı daha da farkına varıyor ve kavrıyordum ve daha çok sinirleniyordum. "Ben zaten öleceğim ha siz öldürmüşsünüz ha onlar" söylediklerimi gözlerini kırpmadan dinliyorlardı. "Böyle bir şey yapamazsın!" dedi derin, yine güldüm ben her güldüğümde biraz daha sinirleniyordu. "Yapamam?" dedim "Yıllardır bu plan için yaşıyorum, çalışıyorum ben!" dedim bağırarak.

"Karşıma geçmiş kollarınızı bağlamış bana boş boş bakıyorsunuz!!" dedim sesim çok gür çıkıyordu. "Hata yaptın!" dedi Kemal abi, Hata!Hata! Hata!
Bıkmıştım bu kelimeden "kaç yıldır onların içindesiniz hiç mi hata yapmadınız!?  Hepiniz mükemmelsiniz bir nevra küçük, beceriksiz, sakar yapamaz anlayamaz! Ağır gelir kaldıramaz!" geçmişin tüm hesabını görüyor gibiydik, "ulan buraya geldiğimden beri bir kuzey tuttu elimden" dedim lafım Kemal abiye ve derineydi tabi ki "iki gün gelip sordunuz neyin var diye üçüncü gün gidip Mahir babaya bu kız plana dahil olamaz demeye başladınız!"

"Başından beri istediğiniz oldu! Tebrik ederim!" ne kadar garipti, bundan haftalar önce aramızdaki soğukluktan yakınıp aslında onlara çok alıştığımdan bahsediyordum. En mükemmel görünen ilişkilerin bile bir pürüzü mutlaka olurdu bu da o hesaba geliyordu. Onları toplantı odasında bırakıp kaldığım odaya yöneldim tüm kıyafetlerimi teker teker teperek, bavula doldurmaya başladım. "Gerizekalılar!" diye söylenmeyi ihmal etmiyor olmam mükemmeldi! "bir de aile olacakmışız! Böyle aile mi olur! Yerin dibine batsın intikam planınız!"

"Hata yaptın hata yaptın! Sonuca baksanıza! Girdim işte içlerine!" Ceketlerimi de bavula tıkıştırdım. Öfkemi onlardan çıkarıyordum, kavgam kendimleydi.
Kapı tıklatıldıktan saniyeler sonra kuzey içeri girdi.
"Nevra saçmalama gidemezsin bir yere!" dedi elimdeki kıyafetlerimi almaya çalışarak "bırak! Bal gibi de giderim" dedim diğer taraftan parfümlerimi kremleri de alıp küçük bir el bavuluna yerleştirdim.
"Zorluk çıkartıyorsun! Seni göndermezler çok öfkeli davranıyorsun!" dedi kuzey, beni bu evde düşünen tek insan olmasının yanı sıra her zaman sakin ve temkinli biriydi.