Czy to coś więcej niż przyjaźń? (zawieszone)

Rozdział 28

Zapraszam do przeczytania informacji na końcu!

• Dagmara Górska •

Minął miesiąc od poznania Kasi i Krzyśka. Dagmarze świetnie się z nimi pracuję, dogadują się i to jest najważniejsze. Dzięki temu nie ma żadnych kłótni, ani nic takiego podobnego. Tego dnia dostali sprawę napadu na lombard, z racji tego, że napadli go amatorzy, bardzo szybko doszli do sprawców i już tego samego dnia zakończyli sprawę. Około piętnastej wróciła do mieszkania, położyła się do łóżka i spała ze trzy godziny. Obudził ją dzwoniący telefon, który był w przed pokoju. Wstała i poszła po niego, po czym odebrała

- Słucham? 

- Cześć Daga, mam nadzieję, że nie przeszkadzam- rozpoznała po głosie Kubisa

- Skądże, coś się stało?

- Nie. Masz chwilę wolną?

- Tak..

- Przyjechałabyś na komendę? Potrzebuje twój podpis do jednych papierów, a jeszcze dzisiaj muszę wysłać je do głównej. Przez to, że mnie nie było, to kompletnie o nich zapomniałem

- No dobrze, to przyjadę

- Super, czekam

Dagmara rozłączyła się. Założyła buty, kurtkę i wyszła z mieszkania. Wsiadła do swojego samochodu i pojechała na komendę. Szła do pokoju Kubisa, zapukała w drzwi, ale nikt nie odpowiedział. W tym samym czasie z pokoju służbowego wyłonił się mundurowy

- Szef dostał pilny telefon, zaraz wróci - zwrócił się do niej - Mówił, że masz poczekać na niego w pokoju

- Ok. Dzięki

Otworzyła drzwi i weszła do środka. Usiadła na krześle i czekała chwilę rozglądając się wokół pokoju. Jakoś po dwóch minutach przyszedł Kubis

- Przepraszam cię, ale telefon z głównej - zamknął drzwi i spojrzał na nią

- Rozumiem, co mam podpisać?

- A tak, już.... chwila - podszedł do biurka i spod sterty papierów wyciągnął dwie teczki. A z nich, dwie kartki i podał je Górskiej. 

- Mogę? - Zapytała, wskazując na długopis

- Tak, jasne - posłał jej uśmiech

Dagmara podpisała oby dwie kartki, po czym oddała je Edwardowi. Wtedy zauważyła pewne zdjęcie na jego biurku

- Co to jest? -  Wskazała na nie 

- Nic.... - Przykrył je teczkami

- Szefie....?

- Daga. - spojrzał a nią

- O co w tym chodzi?

- Skoro Tomek ci nie powiedział, to znaczy, że nie chce żebyś wiedziała.

- Proszę... szefie

Kubis podniósł jakąś teczkę razem z tym zdjęciem i podał je Górskiej - Masz, przejrzyj sobie - powiedział, siadając na krześle

Dagmara zabrała się za czytani, nie wierzyła w to co czyta. Po jakimś czasie Kubis zauważył, że skończyła, więc zaczął mówić. 

- W tedy co był w szpitalu, próbował popełnić samobójstwo. Na szczęście Tomek znalazł go w porę. Jawor... nie zniósł tego najlepiej, ale już chyba jest dobrze. Zresztą nie wiem, od tygodnia nie mam z nim kontaktu, nie odbiera telefonów, nie otwiera drzwi. Może odezwie się sam, jak to wszystko się skończy. Rozprawa ma się odbyć za tydzień