Efsane (+18)/Tamamlandı

Efsane -1-

Kitap başlığında bulunan +18 ibaresi sadece hoşlanmayan veya küçük kardeşlerimizi kitapta neyin beklediğini gösterecek bir ibare. Tamamen +18 den oluşmuyor kitap. Belli bir konum var sadece yazmak zorunda hissettim kendimi çünkü insanları kandırıp +18 bulunan bir kitapta hiç yokmuş gibi gösteremem.

"Diaochan. Diaochan uyan."

Diaochan gözlerini açtı."Kızım neden açmıyorsun gözlerini? Sana bir şey oldu sandım. " Diaochan gülümsedi.

"Korkma dadı. Ben burada ölmeyi bile haketmiyorum. "

Rachelle kafasını eğdi. Kızı gibi gördüğü kızın bu halde 4 duvar arasında çürümesini izliyordu. Dayanamıyordu onun bu haline.

"Sana yemek getirdim. "

Rachelle elindeki lapa tabağını Diaochan'a uzattı. Diaochan içindeki beyaz lapaya baktı. Bunun dışında bir şey yemesi yasaktı. Kafasını sallayarak tabağı kendisine çekti. Üzerine uzandığı taştan kalktı. Herhangi bir şeyin üzerine yatmıyordu. Yatağın ne olduğunu bile bilmiyordu. Bildiği sayılı şeyler vardı. Bir tanesi Ares'ti. Dadısının anlattığı Ares. Diaochan sadece ona aşık olabilirdi. Tarihte gelmiş geçmiş tüm Diaochanlar kendi Areslerine aşık olabilirdi. Dadısı sadece Ares ve Diaochan'ın birbirine olan aşkını anlatıyordu. Onun dışında hiçbir şey söylemiyordu.

Rachelle ise kızı gibi gördüğü Diaochan'ın zaten dört duvar arasında hapisken gerçekleri öğrenip üzülmesini istemiyordu.

"Dadı. Bana Ares'i biraz daha anlatır mısın? Hiç mi hatırlamıyorsun? "

"Hatırlıyorum ama senin Ares'in nasıl olur bilmiyorum ki. Belki de seninki daha farklı olacak. "

"Ya yine de. Ben annemin tıpkısının aynısı değil miyim? o da belki öyledir. Hadi lütfen tekrar anlat hikayelerini. "

Rachelle kafasını salladı. Diaochan hangi zamanda olursa olsun hep aynı güzellikteydi. Asla değişmiyordu. Büyük ihtimalle Ares'te her zamanki gibi çok yakışıklı biriydi. Ancak kralın zaten amacı buydu. Diaochan ve Ares birbirini asla bulamazdı. Çok zaman geçmişti. Kim bilir Ares nerelerdeydi?

Rachelle derin bir nefes alıp tekrar anlatmaya başladı binlerce kez anlattığı şeyi.

"Annen o zamanlar evli değildi. Deden babanla evlenmesini istiyordu. Etraftaki büyükler Diaochan'ın büyüdükçe gördükleri ve duydukları hikayedeki kadına benzediğini fark edince dedeni uyardılar. Deden tabi inanmadı. Bunun bir efsane olduğunu söyledi. Derken saraya yeni gelen savaşçılar içinde tanıdık bir sima göründü. Ares gelmişti. Kimse olacaklardan haberdar değildi. Sonra büyüklerin dediği çıktı. Ares ve annen birbirlerine aşık oldu. Kaçmak istediler. Deden izin vermedi. Sonra olan olayları bilmiyorum. Tek bildiğim Ares'in anneni terk ettiği. Neden bilmiyorum ancak annen saraya geldiğinde sessizdi. Yıllarca hiç konuşmadı. Sonra sen doğdun. Herkesten gizli gidip adını Diaochan yapmış. Baban bunu duydu. İsminin değişmesi imkansızdı artık kaderin adına göre yazıldı bile. O deden gibi yapmadı. Büyükleri dinledi. Ama kötü taraftan. Yine aynı şeyler yaşanmaması için kapattı seni buraya. "

Diaochan etrafını inceledi. Her yer dengesiz şekilli taşlardan oluşan mağara gibi bir yerdeydi. Üzerine yattığı taş yıllardır aynı olunca artık bir şekil almış ve içe doğru göçmüştü. Sadece bir penceresi vardı o da tırmanamayacak kadar yüksekti. Maalesef ki babası güçlerinin farkındaydı ve yerden metrelerce yüksekti tavana yapışık taş yüzünden güçlerini kullanamıyordu. O da annesi gibi buzların kraliçesiydi. O taş olmasaydı çoktan kendisine buzdan bir merdiven örüp en yukarıdaki pencereden kaçardı. Ancak yapabildiği tek şey o camdan görebildiği kadarıyla mavi bir gökyüzünü görmekti.