Efsane (+18)/Tamamlandı

Efsane-2-

Diaochan gözlerini açtığında başında duran Rachelle ile şaşkınca baktı. Bu saatte neden odasındaydı? Oda demeye bin şahit lazımdı o ayrı meseleydi.

"Dadı? Ne işin var bu saatte burada?" Havaya baktığı kadarıyla karanlıktı ve Rachelle karanlıkta yanında olmazdı.

"Kalk Diaochan. Şimdi sana söyleyeceğim şeyleri sakın unutma. Ben buradan çıktığımda saymaya başlayacaksın. Üç yüze geldiğinde kapıya geleceksin. Dışarıda ayakta şovalye olmadığına emin ol. Daha sonra çıkacaksın buradan. Sırtın kapıya doğru yaslı şekilde bileğinde bileklik olan kolunun tarafına döneceksin. Oradaki merdivenlerden aşağıya inmeye başlayacaksın. Dinle Diaochan bu çok önemli. Arkana dahi bakmadan sessizce aşağıya inecek merdiven kalmayana kadar ineceksin. En son yere indiğinde dümdüz yürüyeceksin. Bak bunları unutma. "

" Ama dadı. "

" Bölme Diaochan. Yolun sonuna geldiğinde büyük beyaz bir perde çıkacak karşına o perdeyi yere düşürmeden kenarından sıyırıp kendini içine bırak. Eğer perdeyi düşürürsen nereden çıktığını anlarlar."

Diaochan hiçbir şey anlamasa da kafasını salladı.

" Rachelle. Ben dışarıda nasıl hayatta kalacağım? Hayatım boyunca hiç çıkmadım. Nereye gideceğim kime gideceğim? "

" Diaochan. Sana sadece çıkmanda yardımcı olabilirim. Ares'i bul. Bir şekilde ona ulaş. Bak onun sana aşık olduğundan emin olmadığın sürece ona sakın bildiklerini anlatma. Kimseye tam olarak güvenme. Çıkınca güçlerini kullanabileceksin. Kontrolünü sakın kaybetme. Her zaman iyi biri ol. Güçlerini zarar için kullanma ama kendini de koru. Seni çok sevdiğimi sakın unutma kızım."

" Dadı. "

" Zaman yok Diaochan. Saymaya başla. "

Rachelle dışarı çıktıktan sonra hazırladığı makaronlarla geri döndü. Kendi içinden sayarken kapıdaki gardiyanlara tepsiyi uzatmıştı. Gardiyanlar tepsiden gelen kokuyla büyülenirken Rachelle ilk kez kızı için bir şey yapabildiği için mutluydu. Gardiyanlar yavaşça yere yığılmaya başlayınca anahtarla kapıyı Aralık bırakıp hızla uzaklaştı oradan. Kendisi de makaronlardan birini yedikten sonra gözleri kapanmaya başlarken kapıdan çıkan Diaochan'ı gördü. Gülümseyerek gözlerini kapatırken yakalanmaması için dua ediyordu.

Diaochan hızla dadısının söylediği şeyleri yapmaya başlamıştı. Kapıyı ittikten sonra yerden yatan dadısına baktı. Ona doğru yürüyecekken yaptığı el hareketiyle geri adım attı.

"Bende seni çok seviyorum Rachelle."

Sırtını kapıya yasladıktan sonra bileklik olan bileğine baktı. Bilekliğin olduğu tarafa doğru koşarken gördüğü basamaklarla aşağıya doğru baktı. Anlaşılan epey koşacaktı. Ardı arkası kesilmeyen merdivenleri hızla inerken sürekli yukarı doğru bakıyordu. Birinin peşinden gelmesi ihtimali kalbinin ağzında atmasına sebep oluyordu.

Merdivenler nihayet bittiğinde dümdüz koşmaya başlamıştı. Yukarıdan gelen gürültüler ve çan sesleriyle kalbi daha hızlı atmaya başlamıştı. Dadısının dediği perdeyi bulunca hafifçe dokundu. Elleri tirtir titrerken perdeyi hafif çekti. Üzerindeki elbisenin de sığması için biraz daha araladıktan sonra kendisini gördüğü mavi beyaz karışımı ışığa doğru attı. Gözlerini alacak kadar parlak olan ışık yüzünden gözlerini kapatırken vücudunun yaşadığı garip hisle kaşlarını çattı. Vücuduna değen ılık şeyle gözlerini açtı. Gördüğü şeyle etrafa bakmaya başladı. İki duvar arasında dururken kafasını kaldırıp gökyüzüne baktı. Gözleri dolu doluyken elleriyle ağzını kapatıp çığlık attı. Resmen özgürdü artık. Gökyüzü sanki ellerinin arasında gibiydi. Her yer rengarenkti. Yavaşça açıkta kalan yere doğru yürüdü. Kendisi bilmese de iki sokak arasında bir yere çıkmıştı. Önce geldiği yere baktı. Daha sonra ise eteklerini toplayıp koşmaya başladı. Alıştığı ağırlık onu çok fazla zorlamıyordu. Ayakları acısa da koşmaya devam ediyordu. Arkasına bakmadan koşarken etrafındaki insanlar ona deli görmüş gibi bakıyordu. Taşlı tuşlu kocaman elbisesi kafasındaki altın rengi tacı kahverengi kısa saçları ve kocaman cüssesiyle koşan kıza bakanlar dönüp yine bakıyordu.