GAZEL - Gerçek Olmasa Bile

Bölüm 15

Mabel Matiz- Hanfendi

Boooll boool yorum istiyorum. Motivasyonum sizlerin mesajlarıyla artıyor ve yazarken tepkilerinizi düşünerek heyecanlanmamı sağlıyor. Keyifli okumalar! ❤

Gazel dört haftalık kızına bakarken gülümsüyordu. Dört haftada hiç zorlanmadığı ve kolayca alıştığı tek şey Deren'i benimsemesiydi. Onun dışında kalan her şey biraz bile olsa zordu. En zoru ise Cihan gibi takıntılı bir tiple aynı odada yaşamaktı.

Saçlarınin dökülmemesini için çok özen gösteriyordu. Hele banyodan çıkmadan önce tertemiz bırakmaya özen gösteriyordu ki Cihan onu pis bulmasın. Söz konusu kişisel bakım ve banyo olmasa önemsemezdi ama bu konuda kötü düşünülmek istemezdi. Bunu düşünen, bir takım eksik insani yönleri olan Cihan bile olsa.

Feryal Hanım'ın akrabaları ve arkadaşlarının olacağı bir toplantı için hazırlanmıştı. Deren'i de güzelce giydirmişti. Henüz saçları yoktu ama kız olduğu belli olsun diye bandaj takmıştı başına. Telefonunu alıp birkaç fotoğraf çekti onu kucağına aldığında. Hala çok küçüktü ve çok dikkat etmesi gerekiyordu.

Aşağı indiğinde Feryal Hanım kendisini bir süre süzdükten sonra erken gelen misafirlerine tanıştırmıştı. Uzak tavırlarını yansıtmamış, çocuğunun başından ayrılmamasını istemişti. Birkaç kere arkadaşlarına dönüp Cihan ile Gazel'in arasının çok iyi olduğundan bahsetmişti Feryal Hanım.

"Bu..." diye düşündü Gazel. "Yalan." Cihan her geçen gün daha da agresif bir adama dönüşüyordu. Deren'i kucağına aldığı anda tüm öfkesi yatışıyorsa da harici durumlarda barut gibiydi. Misafirlerin gitmesini beklemeden evvel kalabalıkta fazla durmamak adına yukarı çıktı. Bu süre zarfında odası toparlanmış çamaşır sepeti makineye atılmak üzere alınmıştı. Onu oyalayan, zamanını çalan başka hiçbir şeyin olmaması güzeldi. Mesul olduğu tek şey kızının gelişimi ve sağlığıydı. Cihan da çok üzerine düşüyordu bu konunun. Yer yer onu da düşündüğünü inkar edemezdi. Cihan havanın sıcak olmasına rağmen Gazel'in soğuk alıp hasta olmasından endişe etmişti mesela. Elbette bunu Deren içindi ama yine de düşünülmek hoşuna gitmişti Gazel'in.

Akşam yemeğine ineceğinden üzerini değiştirmemişti ama ayakkabılarından kurtulmuştu. Deren'i beşiğine bırakıp Cihan'ın rahat yatağına uzandı. Telefonundan eski fotoğraflarına bakıyordu. Hayatının kısa sürede ters dönmesine hayret ediyordu. Eski bir evde kendi imkanlarıyla elinden geldiğince yaşamaya çalışıyordu ve hayatında Evren vardı. Şimdi ne eski bir evde zorluklarla yaşıyordu ne de Evren vardı. Hayatının kilit taşı iki kişiydi. Deren ve Cihan. İster kabul etsin ister etmesin, Cihan'a ihtiyacı vardı. Cihan'ın fikrinin değişmemesine ihtiyacı vardı.

Gözlerini telefondan çekip odada gezdirdi. Buraya da alışmıştı. Cihan yokken güzel bile geliyordu. Ama adam ne zaman odasına gelse diken üzerinde hissediyordu. Önceden babasının evine döndüğünde salondaki kanepede uyurken hissettiği şeyleri yeniden hissediyordu.

Terliksiz yürümeme kuralı çok saçma geliyordu. Yalın ayak olmanın nesi vardı? Bir şey daha fark etmişti. Cihan yatağa girmeden ayaklarını yıkıyordu. Gazel artık onun yatağında yatmıyordu ama birlikte uyurlarsa onun da aynı hassasiyeti göstermesi gerekiyordu. Tamamen saçmalıktı!

Akşam olduğunda Cihan odaya gelmiş, üzerine polo yaka tişört ve keten pantolon giymişti. Adam esmer tenini boğacak renkler tercih etmiyor aksine açık renklerle daha bir dikkat çekici oluyordu. Görünümüne çok özen gösteriyordu ve bu Gazel'e fazla geliyordu. Biraz doğaçlama olabilirdi bazı şeyler, değildi.

Genç kadın biriyle görüşüp görüşmediğini merak ediyordu ama bunu hiçbir zaman dile getirmeyecekti. Açıkçası Cihan'a böyle bir şart koşmuştu ama güvenmiyordu. Adam nişanlısını aldatıp çocuk sahibi olmuştu. Kızı için evlendiği kadını mı dikkate alacaktı?