Nieuw begin

H19: Goodbye

Hoofdstuk 19:

p.o.v Kelly

"Concentreer je op de wind, de geluiden die het met zich meedraagt, de geuren." Zegt Abt Athena. Ik zit in kleermakerszit om mijn krachten 'los te maken' ik moet volgens haar één worden met de wind en de lucht, maan. Het klinkt allemaal een beetje spiritueel maar ik begrijp het in grote lijnen wel. Met dat ik in heel mijn leven nog nooit in een skywolf veranderd was heb ik de speciale gaven niet ontwikkeld als normale skywolfs wel zouden doen. Ik adem diep in via mijn neus en een paar tellen later blaas ik het uit mijn mond terug weg. We zijn op een hoge berg die boven het bos uitreikt, in het gebied van de dunedians zijn er meer bergen. Maar het uitzicht is adembenemend, ik fluister steeds omdat ik bang ben dat ik zo het uitzicht misschien verander. Het klinkt dom ik weet het maar vanaf hier voel je de grenzen van de gebieden haast niet, alles is 1 geheel het ademt als een geheel. Ik krijg de geur van dennen in mijn neus, de geur van narcissen, de geur van ... vanille. Ik open in een shock mijn ogen en kijk Athena aan: "Er is een vampier hier, ik ruik het!". Athena lacht alleen maar zacht: "Er is in ons gebied geen vampier maak je geen zorgen, je ruikt alleen de vampiers van mijlen afstand." "Dat klinkt niet handig, wat als je een vampier ruikt die kilometers verder is dan denk je dat er dreiging is wanneer dat eigenlijk niet zo is," verward kijk ik haar aan. "Als je dit perfectioneert kan je iemand zijn geur op mijlen afstand ruiken en dan deze geur volgen, lijkt dit al handiger voor jou?" ik knik zacht en focus me terug op de wind. Athena heeft vertelt dat elke wolvensoort een element heeft waar ze zich mee verwant voelen, als een thuis. Natuurlijk is die band niet zo sterk als met de maan maar toch zijn de soorten allemaal anders van elkaar maar ze zijn stuk voor stuk allemaal kinderen van de maan. Skywolfs zijn verwant met de hemel, daaronder ook de wind. Men zegt dat dit het ras is van een weerwolf en een engel, de wolven zijn spierwit en hebben de kleur blauw in hun ogen zoals alleen de hemel blauw kan zijn. Door hun engelen voorvaderen hebben sommigen ook unieke gaven dit hangt af van wolf tot wolf maar wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze kunnen genezen, iets wat ik al heb mogen ondervinden. Nu moet ik elke dag 'mediteren' op een rustige plek waar niemand me kan storen. Wanneer ik mediteer kan ik beter nadenken, het helpt me tot rust te komen, mijn hart  te legen zodat ik weet wat ik moet zeggen. Want wat ik moet doen verlaat nooit mijn hoofd, wat er ook gaat gebeuren hij zal mijn hart nooit verlaten maar ik hoop dat hij in een klein vergeten hoekje zit. Waar ik de pijn minder hard voel en ik het makkelijker kan negeren.

Het is maandag, morgen komt de 'verrassing' van Kait. Ik vraag me echt af wie het zullen zijn, ik hoop vooral dat ze me niet gaan afwijzen. Vandaag is ook de laatste dag dat ik heb om mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid te laten worden. Maar het is het waard, iedereen zijn leven wordt beter op deze manier. Ik mag nu niet egoïstisch zijn, dat is oneerlijk tegenover iedereen. Daarom ben ik nu op weg naar de bloemenweide, op 1 of andere manier weet ik dat hij me daar zal vinden. Ik ga in het midden van het veld liggen omringt door de heerlijke bloemengeur. 'Ik wil je niet meer zien, dus laat me gerust! Neeh', ik schud mijn hoofd en denk verder, 'het is beter als ... we elkaar niet meer zien, het is het beste voor ons beide. Deze is beter.' Mijn hart doet zoveel pijn dat ik het liever kwijt dan rijk ben. Ik sluit mijn ogen in een poging tot rust te komen, 'ik moet mijn emoties uitschakelen, anders lukt me dit niet,'. Ik zet een denkbeeldige muur rond mijn hart, zonder emoties is dit veel gemakkelijker. Ik hou in mijn hoofd dat dit het beste is voor hun, wat ik wil telt niet. Ik kan toch anderen niet dwingen  voor mijn geluk te kiezen

"Wakker worden schone slaapster." Ik open traag mijn ogen en zie Jace die me insluit tussen hem en de grond. Ik had helemaal niet door dat ik in slaap gevallen was. "Welk uur is het?" Vraag ik nog half in slaap. Hij kijkt even naar boven, ik zie aan zijn gezicht dat hij zich even concentreert. 'Zo prachtig. Wacht nee! Dit mag ik niet denken.' Ik schud mentaal mijn hoofd. "Het is zo'n 5 uur in de namiddag." Zijn stem is rustig en zo zorgeloos. 'Ik ga dit niet kunnen, ik kan toch niet zomaar zijn rust breken nu.' Deze gedachte laat ik al snel verdwijnen en trek de muur rond mijn hart nog wat hoger op. Wat nu moet gebeuren heb ik alleen mijn hoofd voor nodig. Al hoor ik mijn wolf in de verte lichtjes janken, ik ga onze mate opgeven. Ik concentreer me weer beter op wat ik zie en dat is nog steeds het gezicht van Jace die mij nu bedenkelijk aankijkt. "Is er iets mis?" ik staar hem met open ogen aan en maak me vrij uit zijn armen. We gaan alle bij staan, maar ik loop te ijsberen want ik kan nu onmogelijk blijven stilstaan. "Je zou beter vragen wat er niet mis is! Jij ... ik", ik gebaar tussen ons,"Wij, dat werkt niet."

P.o.v Jace

De woorden die uit haar mond komen laat ik liever zonder betekenis achter. Ze zeggen dat vampiers geen pijn kunnen voelen, dat ze zo rot zijn dat niets hen nog kan raken. Maar ze konden niet meer verkeerd zijn, haar woorden zijn als pijlen met dodelijk vergif erin, die muurvast in mijn borstkas zitten en die ik zelf niet eruit kan trekken. Maar één iemand heeft die macht en dat is dezelfde persoon die ze erin geschoten heeft. "Komt dit door Nathan?" ze gaf niet direct antwoord. "Deels, hij heeft me niet beïnvloed Jace. Ik kies dit zelf, wij hebben geen rooskleurige toekomst. Ik wil je die pijn van later besparen", ik probeer haar ogen te vangen maar ze wilt me niet aankijken, "Mag ik dat zelf niet kiezen, je hebt het RECHT niet mij die keuze af te nemen!" Ik wordt bozer maar vooral wanhopig terwijl zij me aankijkt als een soort robot. Nu ben ik niet degene zonder ziel maar zij! Haar! Dit doet haar helemaal geen pijn. ik laat mijn hoofd hangen: "Dus het zit zo." en met die woorden laat ik haar alleen achter met de hoop dat ze zich zo slecht voelt als ik.

"Raap dat op!" ik beveel een nietige magie blinde. Met de hoop da laatste uren te kunnen vergeten, doen alsof het een nachtmerrie was. "Eet het!" hij steekt de dode rat in zijn mond en begint erop te kauwen. Tranen lopen over zijn gezicht, dit wordt saai. Ik stap naar hem toe en breek met een handomdraai zijn nek voor ik mijn tanden erin laat glijden en hem leeg zuig. "Jace! Vergeet niet wat je beloofd hebt." ik vervloek haar in mijn hoofd, deze dunedian die denkt dat ze me kan bevelen gewoonweg omdat ik haar op één of andere manier niet haat. "Wat is er gebeurt, je kan niet zomaar terug mensen vermoorden. Je weet dat er voorwaarden aan hangen en vooral als het om jou gaat." ze kijkt me maar ik kijk door haar heen. "Ga weg  Lavena!" ze verroert haar plek niet "Ik zei ga weg!!!" Ik steek mijn hand uit en gebruik mijn gave om haar mij te laten vergeten, snel ren ik achter de hoek en wacht tot ze weggaat.

I don't love you, I don't need you.

I don't ever want to see you again.

'cause girl, I moved on and things are perfect.

I'm okay with us just being friends.

Muziek is het enige wat ik nu toelaat, dat soort muziek dat perfect weet wat je voelt. Omdat niemand anders dat kan, en je te gebroken bent om het iemand uit te leggen.

'cause I don't think about you every single night; I'll be fine without you.

Can sleep tight when I'm not beside you; I'm moving on.

No, I don't cry about you; never seen tears in my eyes about you.

Gonna be fine if I die without you; Baby, I'm gone.

Ik voel me nog leger dan normaal. Ik heb nu echt helemaal niets meer om voor te leven. Die weken dat ik had om aan haar te denken waren de mooiste dat ik ooit had. Het maakt mij niet uit wat anderen zeggen, ze kunnen allemaal één voor één de pot op. maar stop die woorden in haar mond en het breekt me in duizend stukken.

These are the lies that I tell myself at night.

These are the lies that are keeping me alive.

....

p.o.v Kelly

Ik draai op autopiloot. Ik ben niet verandert in wolf, ik stap kaarsrecht naar het huis. Mijn emoties nog steeds uitgeschakeld en mijn gemaakte glimlach op mijn gezicht. Misa komt ineens in mijn zicht en ik bots tegen haar op. "Sorry, ik had je niet gezien," ik veeg de modder van mijn broek af en help Misa met opstaan. "Ik heb niet veel tijd maar goed dat ik je zie, ik heb iets voor je", ze haalt een fles uit haar zak en geeft het aan mij, "dit is die drank dat je zo lekker vindt, ik vindt het persoonlijk niet lekker dus jij mag de rest hebben." ik neem het aan en direct verdwijnt ze, praat maar over raar.

Als ik thuis ben sluit ik me op zonder veel woorden te zeggen tegen de rest. In mijn kamer laat ik al mijn emotie in 1 keer eruit in de hoek van mijn kamer zonder ook maar één geluid te maken. spijtig genoeg zijn de emoties geen prettige en verdrink ik bijna in mijn eigen tranen.
------------------------
Ik wet het het is keiii lang geleden i know, ik heb geen echt excuus :p
Ik ben in vakantie met de serie once upon a time begonnen en ben gwn verslaafd vanaf de eerste episode! En er zijn 4s van 22afl elk 43min fzo ... je kan wel raden dat ik elk vrij uur hiernaar kijk xd.
Voor de mensendie geinteresseerd zijn KIJK dit brengt fairytales naar een heel nieuw level!! Xd
Nu ik hoop dat jullie het goed hoofdstuk vinden :)
Het liedje dat ik gebruikt heb is trouwens These are the lies - the cab
T'is echt awesome song O.O en awesome groep ook xd
Ik hoop ook dat jullie willen voten en stemmen en al die shizzel :p

Nog fijna dag/avond/nacht