Avengers(i nie tylko) oglądają "Avengers: Koniec Gry"

32. I oto koniec pewnego etapu...

Hejka!

Powrót, tak jest! Wreszcie! Wiem, że trochę się przedłużyło, ale nadal!

No ale już nie przedłużam, bo ten rozdział i tak będzie długi xD A więc przypominam tylko, że prawa do postaci i filmu posiadają Sony i Marvel Studios.

Życzę Wam miłego czytania!

- Skoro tak... czas się zabawić. - parsknął śmiechem Tony, materializując w okół siebie pełną zbroję, jednocześnie wlatując za resztą swoich towarzyszy broni w tą czarną otchłań...

Spadali tak i spadali. Ciągnęło się to jakby w nieskończoność, aż w końcu...

Percy poczuł pewną zmianę w otoczeniu. Natychmiastowo użył mocy by się zatrzymać. Już miał łapać resztę drużyny, jednakże ku swojemu zadowoleniu spostrzegł on, że czerwone i niebieskie światło unosiły się nad ziemią wraz z nim, najwyraźniej zauważając światło jego zielonej energii, które nagle pojawiło się w jednym miejscu.

Nagle pomieszczenie zaświeciło się i... przybrało te samy kolory co wcześniej, czyli ściany i cały ten szyb, którym tu spadali, były teraz w jasnym odcieniu niebieskiego i latały tam i z powrotem rzędy liczb i plików. Jedyną zmianą było to, że nie było gdzie stanąć. Cały tunel leciał dalej w dół, natomiast jakieś kilka metrów niżej była jakaś dziwna powierzchnia, przypominająca wyglądem czarny piasek.

- Dobrze jest choć raz nie mieć bandy idiotów. - Percy powiedział z małym, zadowolonym z ich przygotowania(na szybkie zatrzymanie się) uśmiechem.

- My to profesjonaliści! - odpowiedział natychmiastowo z szerokim uśmiechem Tony.

- Oczywiście. - mruknął, przewracając z rozbawieniem oczami Percy.

- Eeeee, chłopcy? Nie wiem jak Wy, ale ja to bym się w tej chwili martwiła o to, że nasza jedyna droga prowadzi właśnie przez jakąś prawieże dosłownie czarną dupę, co naprawdę powinno być teraz dla nas najważniejsze. - wtrąciła nagle Wanda, przywracając mężczyzn do ponownego pełnego stanu gotowości.

- Echhh, racja... A więc tak: To co właśnie wszyscy widzimy, to najprościej mówiąc ruchomy piasek pamięci. Kiedy wejdziemy do niego to zostaniemy powoli wciągani do środka, zarazem natychmiastowo zatracając świadomość, tego co się dzieje w okół nas. Sądząc po jego kolorze(czarnym), w którym z pewnością namieszał wirus, będą to na bank jak najbardziej negatywne emocje. Im więcej Vision ma z Wami przeżyć, wspomnień i im więcej o Was wie... tym będziecie mieli gorzej. Jedyne na czym polega to zadanie, to rozluźnić się. Gdy piach poczuje luz, będzie widzieć jak przekształcamy złe wspomnienia w dobre, to nas przepuści, będziemy wciągani dalej, ale bezpiecznie, z lekkością. Jednakże oczywiście jeśli przez pewien okres czasu nadal będziemy przez niego zdominowani to... zacznie się robić cięższy, zacznie nas wciągać jeszcze głebiej, tyle że teraz zaczynając nas dusić, coraz bardziej nas oplatając i miażdżąc nam kości... Brzmi fajnie, co? Nie żebym wiedział z doświadczenia, czy innych prób i błędów. - opowiedział po krótce, jak najspokojniej potrafił Percy, na koniec lekko się uśmiechając, próbując ich rozbawić. Wywołało to jednakże skrajnie różne reakcje, a mianowicie podejrzliwość, obawy i lekki strach u Wandy, a także lekkie rozbawienie, zaciekawienie, a także lekkie powątpiewanie u Tony'ego.

- Nie ma tutaj innego wyjścia, jak tam(w Harry'm Potterze) ze światłem, prawda? - westchnęła smutno Wanda, powoli zaczynając się bać, co mogłaby ujrzeć.