LITTLE HOPE || JHS || ONESHOT ✔️

_30_

~~~~~~~~~

" I would not be here
If you did not come ..
So
You are the reasons
I stay alive today .. "

~~~~~~~~~

ගත වුණේ තත්පර කිහිපයක් විතරයි ජන්ග්කුක් වගේම පුංචි හොබීත් ඒ මාර්ගයේ එක පැත්තක බිම නිසොල්මන්ව වැතිරිලා හිටියා.

ඒ සැදෑවෙ සෝල් අහසෙ තිබුණ දීප්තිය අතුරුදහන් කරලා මුලු අහසම අන්ධකාරය විසින් ආක්‍රමණය කළේ සෝල් නගරයටම දහවල වගේම සූර්යයාවත් අමතක කරවන්න ගන්න උත්සහයක් වගෙයි.

ඒ මොහොතෙ පරිසරය ගැන අවදානයෙන් හිටපු හැම කෙනෙකුටම මහත් වූ බීතියක් ගෙන එන්න ඒ අන්ධකාර සෝල් අහසට පුලුවන් වෙලා තිබුණා.

ඒ අන්ධකාරයට තවත් ගුප්ත බව එකතු කරන ගමන් සිහින් වැහි බිදිති එක දෙක සෝල් වලට හිමි බිම සිප ගන්න පටන් ගද්දි ඒ කාලගුණ විපර්‍යාසය නිසාම කිසිම කෙනෙකුගෙ අවධානය යොමු නොවුණ මහ මාර්ගය අසල බිම වැතිර සිටිය ජන්ග්කුක් යන්තමින් සිහිය ලැබුවා.

" ආආහ්හ්..ම්ම්ම්... හි..හ්‍යුන්.. "

" හ්‍යුන්.. "

අපහසුවෙන් වුණත් බිම ඉදගත්තු ජන්ග්කුක් පුංචි හොබීව තමන්ගෙ කකුල් මතින් තියාගත්තා.

" හ්‍යුන්.. හ්‍යුන්.. නැගිටින්න.. හ්‍යුන් ඔයාට බෑ මෙහෙම යන්න.. චේබල් නැගිටින්න... "

ජන්ග්කුක්ගෙ දෙනෙත් වලින් නොනවත්වා කදුලු වැගිරෙන්න පටන් අරන් තිබුණා. මාරුවෙන් මාරුවට තමන්ගෙ දෑස්වල කදුලු පිහදාන ගමන් ජන්ග්කුක් ඉකිය අතරින් හොබීව අවදි කරවන්න උත්සහ කළා.

" හ්‍යුන්.. ඔයාට තුවාල වුණේ නෑ.. මං ඔයාව බේරගත්ත හ්‍යුන්.. "

" ඇයි මෙහෙම ඉන්නේ..? හ්‍යුන් නැගිටින්න.. ඔයාට බෑ ඒ අයව දාලා යන්න.. ඔයා නැති වුණොත් මට.. අනී.., ඔයාගෙ චූටි කුකීට කවදාවත් බැරිවෙයි හිනාවෙන්න.. "

" හ්‍යුන් නැගිටින්නකෝ.. චේබල් හ්‍යුන්.. චේබල්... "

ජන්ග්කුක් මොන තරම් උත්සහ කළත් හොබීගෙ කිසිම වෙනසක් තිබුණෙ නෑ. ඒ වෙනුවට වුණේ ජන්ග්කුක්ගෙ හිත වේදනාවෙන් බයෙන් වගේම කලකිරීමෙන් වෙලිලා යන එක.

" හ්‍යූඌඌඌඌන්... අන්ද්වේඒඒ.. "

දරාගැනීමේ සීමාව ඉක්මවා යද්දි ජන්ග්කුක්ට පුලුවන් වුණේ පුංචි හොබීව තමන්ගෙ පුලුල් පපුවට තුරුල් කරගෙන ඒ විශාල සෝල් අහස යට ඉදගෙන කිසිම කෙනෙක් ඇහුම්කන් නොදෙන වෙලාවක විලාප තියලා අඩන්න විතරයි.

_______________________________

KIASA 🍁