Deniz'e Bir Haller Oluyor

8.bölüm

Sabah Seda annemlerle vedalaşmış, Can'ı da zorla okula yolladıktan sonra annemle birlikte uyumuştuk.

Öğle saatinde yakın Ege'nin bize gelmesiyle birlikte uyanmıştık. Birlikte kahvaltı yaparken Elif kadın aramış,yola çıktıklarını en geç bir saate burda olucaklarını haber vermişti.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra başka  yapacak bir şey olmadığından ben,annem ve hiçbir şeyden haberi olmayan canım Ege şuan onları bekliyorduk.

Zilin  sesini duyunca koşarak kapıyı açmaya giden Ege'nin peşinden bizde yavaş adımlarla kapıya gittik.

İlk defa onları gördüğünden dolayı değişik bir şekilde Çınar adamı ve Elif kadını inceleyen Ege'yi umursamadan anneme sıkıca sarıldım.

Yanaklarımı öptükten sonra sessizce"Ben senin her zaman annenim. Hem onlarla da anlaştık ,istediğin her an her vakit çıkıp gel.İhtiyacın olduğunda telefon açman yeter.Her zaman yanında olacağım.Seni çok seviyorum Denizim,bunu asla unutma."

Anneme daha sıkı sarıldıktan sonra yavaşça ayrıldık.

"Asıl ben seni çok seviyorum.İyi ki varsın annem.Üzülme sen ben çıkıp çıkıp gelirim."

Annem dolu gözleriyle tebessüm ettiğinde "Hep gel ben burdayım."

Annemden ayrıldıktan sonra Ege'ye sıkıca sarılıp kucağıma aldım.Tombul yanaklarını ilk ısırıp sonra öptükten sonra"Bebeğim ben gidiyorum."dedim.

Ege intikamını almak ister gibi yanaklarımı tutup oda ısırdı.E acıdı ama yani insan insana bunu yaparmı.

Ben asla yapmam mesela.

Hiç yani..

"İyi git abla anne. Sonra gelince oyun oynarız."
Canım Ege dışarı dolaşmaya çıkıyorum zannediyor.Olsun böylesi daha iyi.Benim daha akıl mantık erdiremediğim olayı küçük çocuğa açıklayamazdım zaten.

"Yav abla de abla annen başka senin."

"Aynen."

Sen daha küçüksün kendine gel.

Ege'yi serbest bıraktıktan sonra yeni aileyle birlikte onların arabasına doğru yürümeye başladık.Galiba vedalaştığımız için çok sessizlerdi.
Bu durumun beni strese sokması normal mi acaba.

Çınar adam sürücü koltuğuna otururken Elif kadınla ben arabanın arkasına geçmiştik.Annemle Ege'ye el salladıktan sonra yeni evime doğru yola çıktık.

Yeni annemle babam heyecanlı dururken.
Annem ben gittiğim için çok üzgün duruyordu. Herkes olay hakkında duygu belirtisi gösterirken benim hiçbir şeye tepki gösteresim yoktu.

Kendimi birkaç günlüğüne tatile çıkıyormuş gibi hissediyodum. Olayları tam olarak kavradığımda sadece çok üzülmemek için dua etmekten başka elimden gelen bişey yoktu zaten.

Beni büyütüp her anımda yanımda olan annemin yokluğunu nasıl farkına varıcaktım ,merak ediyordum.

Her zaman büyük evlerden korkuyorum,iyi ki çok büyük evde kalmıyoruz derken hayatın bana götünden gülmesini çok güzel yaşıyorum.

Hep gördüğüm üç kattan oluşan ve çok korkunç gelen evlerin önünde durduğumuzda derin nefes alıp arabadan indim.

Daha fazla sessiz durmamaya karar veren yeni ailem "Evine hoş geldin güzel kızım."diyip kollarını etrafıma sardılar.
Şu konuda anlaşalım,sarılana sarılırım.

Bende onlara kollarımı sardığımda biraz o şekilde bekleyip geri ayrıldık.

Evin önüne geldiğimizde zile bastıktan birkaç saniye sonra kapı orta yaşta olan kadın tarafından açıldı."Hoşgeldiniz"diyip içeri girmemiz için kenara çekildiklerinde Elif kadın beni ilk geçmem için hafif öne doğru yöneltti.