Deniz'e Bir Haller Oluyor

10. bölüm

Hiç tanımadığım,mutlu hayatımdan beni söküp alan ve büyük ihtimalle ölümüme sebep olacak evde ilk sabahladığım gündü.

Uykuya çok düşkün olan benim sabahın yedisine kadar oturmam bile beni şaşırtıyordu.Bütün gece odadan hiç çıkmamış bu yüzden çok fazla susamıştım.Ama odadan çıkmaya koktuğum için mutfağa da inemiyordum.

Evin çok sessiz olmasını kimsenin uyanmamasına yorup telefonumla oynamaya devam edecekken yan odadan gelen tıkırtılarla ses çıkarmamak için telefonumu kenara koydum.Hızlı bir şekilde kalkıp kapının dışarısını dinlediğimde gerçekten yan odada biri vardı.

Elif kadının söylediğine göre katliamcı şehir dışında olduğuna göre eve ilk gününde hırsız girmesi benim şanssızlığıma bakılırsa çokta büyütülecek birşey değildi.

Madem ben öleceğim,hırsız bari kurtulsun.

Kapıyı sessizce açıp dikkat çekmeden kapısı açık yan odaya doğru ilerledim.

Allah'ım madem eve hırsız girdi küçük çelimsiz adam girseydi.Karşımda devlerle yarışmış gibi büyük ve kalıplı olan adamı ben evden nasıl çıkaracağım ki.

Adam yatağa doğru hafif eğilmiş küçük kız çocuğu bırakıyordu. Ulan işe çocuğu niye getiriyorsun. Olabildiğince sessiz olup kapının önünden adama seslendim

"Piştt buraya bak buraya."

Adam kafasını bana doğru çevirdi ama keşke çevirmeseydi.Sanki ona ana bacı sövmüşüm gibi sinirli ve kaşları çatık bana baktı.Onu uğraştırmadan,ona bütün paramı versem düzgün bakar mı acaba.

Senin paran mı var Deniz saçmalama..

Korkunun bir işe yaramadığını anlayınca hiçbir yere değmeden odaya girdim."Abi resmen kendi ellerinle ecelinin yanına gelmişsin.Hayır niye çocuğunu da getiriyorsun ki.Tek başına çal çalabildiğini git."

Adamın birşey demesine fırsat vermeden çocuğu kucağıma alıp adamında kolundan tutup odadan hızlıca çıktım.Herhalde hırsız da şoka girdi.Peşimden geldiğine göre.

"Napıyorsun sen." Sesinin siniri var resmen.
Çocuğunu benden dikkatli bir şekilde aldı.

"İyi be yardım edeyim dedim.İstemiyorsanız ölün madem." Daha fazla sinirlendi.

"Çocuk, ne ölmesi düzgün konuş."

"Devir çok değişti.Hayır tamam ev benim değil de bu zamana kadar kimseyi eve gelen hırsız azarlamamıştır yani."

"Ben hırsız değilim."

"Hayır öylesin sus. İşte ev büyük olunca böyle hırsız girer.Bizim evimize hiç girmemişti mesela.Hırsız bana düz şekilde bakınca bende onu öyle bakmaya başladım.
Birkaç dakikadan sonra kucağındaki çocuğun kıpırdanmasıyla ağlamasından korkup hızla konuşmaya başladım.

"Bu odada nerelere elledin ve ne çaldın lütfen hızlıca söyle."

"Bişey çalmadım sadece kapıya elledim de niye." Birazcık eğilmesi için işaret verdikten sonra kafasını bana doğru yaklaştırdı.

"Bu odanın sahibi kim biliyor musun?"

Kafasını iki yana bilmiyorum der gibi salladı.

"Bu odanın sahibi seri katilmiş.Katliam felan yaratıyormuş."
Cümlem biter bitmez adam bir anda gülmeye başladı.Daha fazla telaş yapıp gülmemesi için elimi ağzının ortasına doğru hızlıca vurdum.

Katilden önce bu beni öldürecek.Elimin ayarı hiç yok ama en azından gülmeyi bıraktı.

"Valla bilerek olmadı özür dilerim.Ama sende deli gibi gülme şurada ciddi bir konu hakkında konuşuyorum."