Deniz'e Bir Haller Oluyor

5.bölüm

Sabahın erken saatlerinde kalkıp hastaneye gitmek için yola koyulmuştuk.

Ege'yi öne sürüp gitmeyiz diye düşünürken Selen ablanın işinden izin aldığını öğrendim.O planı elerken ikinci seçeneğim olan kafeye çalışma işi de çoktan suya düşmüştü.

"Anne hadi geri dönelim sana yemek ısmarlarım." İnanması için gözünün en dibine çaresizce bakarken beni bi taraflarına takmadan "Çıkınca ısmarla,madem çok ısrar ediyorsun seni kırmayayım canım kızım."

Madem üzülmeyim diye bu kadar düşünüyorsun hastaneye gitmeyelim işte.Ben biliyorum derime sokucaklar o iğneyi...

Yakarışlarım hiçbir işe yaramamış, çoktan hastaneye gelmiştik.Korkudan dolayı kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı bile.

Muayene sıramız geldiğinde içeriye girdik.Tabi ki ben anlatmayacağım için anneme konuşması için baktım.Annem rahatsızlıklarımın hepsini söylediğinde doktor "İleride sağda kan alma odası var.Oradan tahlil yaptırıp sonuçları getirmenizi istiyorum."dedi. Deme işte onu be deme.

Annem reçeteyi alıp, kaçmamam için elimi tutarken kan alma odasının önüne çoktan gelmiştik.

Reşit olmadığım için çocuk bölümünde kan aldırmak için sıra bekliyodum.Karşımda annesinin kucağında oturan en fazla iki yaşındaki çocuğun ağlamasına dayanamayıp bende ağlamaya başladım. Çocukla aramızdaki yaş farkı çok olsa da aynı dert için ağlıyoduk.Hayat işte ne oldum değil ne olacağım diyeceksin.

Çocukla ağlamamızı bölen şey hemşirenin beni çağırmasıydı.Ağlayan çocuğa dönüp ağlayarak"Görüşürüz dert ortağım. " derken annem beni içeri doğru çekiştiriyodu. Aslında iğne vurdurulmasından korkmuyordum ama damarım çok ince olduğundan en az üç kere kolumu deliyorlardı.Bu olay çok canımı yaktığından artık bende iğne fobisi oluşmuştu.Acımasa bile istemsizce çok fazla ağlıyordum.

Hemşirenin iğneyi ikinci defa vurmaya çalışmasını ağlayarak izlerken içimden canımın acımaması için dua ediyodum. Beş dakika süren kan alma işleminden sonra ağlayarak dışarı çıktım.Dert ortağımı gördüğümde bana bakarak gülüyordu.İşte Deniz bu dünyada kimseye güvenmeyeceksin.Çocuğa gözlerimi kısarak bakarken annemin sesiyle ona döndüm.

"Çocuğa bakma pis pis, susmuşken tekrar ağlamasın.Hadi gel sonuçlar bir saate çıkarmış o sırada bizde yemek yiyelim." Saçımı arkaya doğru savururken "Hastaneye geldiğimiz için sen ısmarla.Ben sana iki saatliğine küstüm."Annem dediğime gülerken hastane çıkışına doğru yürüyorduk.O sırada annemin telefonu çaldığında olduğumuz yerde durup annemin çantasındaki telefonu bulmasını izledim. "Seda arıyor bişey mi oldu acaba."

"Efendim canım." Seda annem ne diyorsa annemin suratında dehşet ifadesi oluşmuştu.Titreyen ellerini gördüğümde ilerdeki banklara doğru ikimizi birlikte yönlendirdim.Annem telefonu kapattığında bir şey dememe fırsat vermeden "Deniz çok kötü şeyler oluyo." dedi."Biri mi öldü?"korkarak sorduğum soruya "Dur öyle değil."dedi.

Derin nefesler alıp "Ne olursa olsun sen sakin ol tamam mı?" Onayladığımı belli ederek kafamı salladım."Seni bırakan kadın bugün bizim eve gelmiş.Seda kadını görüp niye geldiğini sorduğunda; hastaneden aradıklarını,doğumda çocukların karıştığını o yüzden hastaneye gelip DNA testi yaptırmamız gerektiğini söylemiş. Şimdi onlar ve karıştığını şüphelendikleri aile buraya geliyormuş."

Tepkimden korkuyomuş gibi bana baktığında aklım çok farklı yerlere gidiyordu.Filmlerde hep saç teli alıyorlardı.İnşallah bizde de öyle olur.Annemin benden bir tepki beklediğini hatırladığımda "Anne valla kız öyle bi tepki verdin ki biri öldü zannettim.Gelsinler de o zaman şey yaparız sen dert etme."

Annemin benden beklediği son tepki buydu sanırım.Çünkü şuan bana bakış şekli çokta normal değil yani.Ya da benim tepkim normal değildi.Çok emin olamadım şuan...

15 dakika sonra üst mahallemizde oturan lakapları Şerefsiz Osman ve Yelloz Ayten olan kişileri gördüğümde annemin kolunu dürtükleyip "Kız bak kimler de gelmiş.Hasta mı oldular acaba."Annem bana üzgün bir şekilde baktığında bende jeton yeni düşmüştü.

"Şaka yapıyorum de." Annem kafasını iki yana salladığında şaşkınlıkla "Biliyorum değişik ama iyi ki onlarla birlikte büyümedim.Galiba beni bebekken bıraktıkları ve seninle birlikte büyüdüğüm için onlara teşekkür edebilirim o dereceyim yani." Annem gözleri dolu bir şekilde bana sarıldığında "Kız ağlama ben içerde daha demin çok ağladım, göz yaşım kalmadı.İkimiz birlikte akşam ağlarız tamam mı?" Annem kafasını salladığında ağzımdan kıkırtı çıktı.

Canım annem ya iyi kadın valla,seviyorum onu.

Bizim yanımıza yaklaştıklarında hiç beklemeden "Diğer aile de içerideymiş.Hepsi bizi bekliyor." Annemle kafamızı salladığımızda hastaneye doğru yürümeye başladık.

Karışmak felan şuan hiç düşündüğüm şeyler değil.Sadece tek umudum DNA testi için iğne vurmayıp saçımızı almaları...

----------
Olaylar yeni başlıyorrrr
Eğer beğendiysen yıldıza basabilir misin?
<3