Deniz'e Bir Haller Oluyor

15.bölüm

"Ege bu kalsın işte öbürünü ben sevmiyorum."

"Bende bunu sevmiyorum."

"O zaman ikimizin de sevmediği filmi açalım ikimizin de dediği olmasın nasıl fikir."

Elimdeki soyulmuş elmanın birazını Ege'ye verirken cevap vermesini bekliyordum.

"Tamam öyle olsun o zaman."

Annemin yanına geleli iki gün oluyordu.Dün hastalığım yüzünden tüm gün yemek yemek haricinde genelde uyumuştum.Bugün biraz daha iyi hissettiğim için salondaki koltuğu büyük hale getirip bu odayı kendi odammış gibi davranıyordum.Annem sıkıldığı için Seda annemin yanına giderken bende Ege ile birlikte film izlemeye karar vermiştim.Ama beyefendi ile fikirlerimiz uyuşmadığı için daha izlemeye başlayamamıştık.

Açtığı animasyonu ikimiz birlikte izlerken çalan kapıyla rahatımı hiç bozmadım.Gelen kişi ya Can ya da annem olucağı için ellerindeki anahtarı unutup genelde ilk zile bastıktan sonra kendileri açtıklarından rahattım.

Kapıdan konuşma sesleri gelirken aynı zamanda kapı açılmaya başladı.Ege ile izlediğimiz filme devam ederken salona giren Çınar adamla koltukta oturur hale geldim.

"Kızım nasıl oldun daha iyi misin?"

"Hoşgeldiniz,evet daha iyi oldum."

Annem ve yeni annem konuşarak salona geldiklerinde yeni annem bana sarılıp yanıma oturdu.

Ay burda anneler azıcık karıştı

"Deniz'im daha iyi misin? Dün Şefika-ona bakan annesi- ile konuştuk ama hep uyuyordun geldik aslında ama sen görmedin."

"İyi oldum,yarına bir şeyim kalmaz hatta."

"Çok sevindim kızım.Seni sabah evde göremeyince çok korktum.Haklıymışım da ,hastanedeymişsin yani."

Sonlara doğru sesi kısık halde konuşunca anneme azıcık üzüldüm.

Şefika annem hangi ara hazırladığını anlamadığım çayları ve atıştırmalıkları getirdiğinde çay içiceğim için mutlu olmuştum.

Annemler ve babam kendi aralarında konuşmaya başladıklarında sıkıldığım için film izlemeye devam ederken kapı anahtarla açılmaya başladığında Ege ile birbirimize bakıp, yattığımız yerden hızlıca ayağa kalkıp kapıyı açan Can'ın üstüne doğru koştuk.Üstüne doğru koştuğumuzu gören Can'ın yüzünde ilk dehşet ifadesi olsa da ikimize de aynı anda sarılmayı başardı.

Hep birlikte annemlerin yanına tekrar döndüğümüzde Can annemlerle tanışırken biz Ege ile boş boş oturmaya devam etmiştik.

Ortamdan soyutlanıp kendi hayal dünyamda gezintiye çıkarken benim hakkımda konuştuklarını fark etmemiştim.

"Demi kızım bugün gideriz evimize?"

Ne dediklerini tam anlayamadığım için soru soran Çınar adama doğru baktım.
"Ben sizi hiç dinlemedim.Ne dediniz?"

"Diyorum ki evimize birlikte gideriz demi?"

"Hayır."

Hepsi bu dediğimi anlamamış gibi tekrar sordular.

"Nasıl hayır? Neden ki?"

Konuşucaklarım uzun olduğu için çayımdan bir yudum aldıktan sonra

"Anlatayım hemen."

"Şimdi şöyle oldu.Siz bana bişey yapmadınız ama yani öleceğim diye korkuyorum."

Kafamı Şefika anneme doğru çevirdim.
"Anne sen düşün evde bir mafyaların başı bir de seri katil var.Öbürlerinde de bir şeyler varsa da onu bilmiyorum tabii.Barlas'ta çok normal bir insana benzemiyor.İşte seri katil var demiştim ya o da beni öldürecekmiş.Uzun süre bekledim de unuttu herhalde bende anlamadım.Yani bunlar yüzünden resmen pskolojimi bozdunuz ben gelmek istemiyorum.Bu kadardı."