So Why Not Me? (Ongoing)

Part-14

(Unicode)

အဖြူနက်ပြာကျောင်းဝတ်စုံများဖြင့်ပနံသင့်နေသည့် ကျောင်းဝန်းကြီးရှေ့တွင် လိမ္မော်ရောင်ကျောင်းကားတစ်စီးဆိုက်ကပ်လာသည်။  တစ်ဖွဲဖွဲဆင်းလာသော ကျောင်းသားတစ်ချို့၏နောက်ဆုံးမှာမှ Adamကလွယ်အိတ်ကိုဘေးတစ်ဘက်သို့ချ၍ စိတ်မပါလက်မပါဆင်းလာခဲ့သည်။
ဘေးဘီဝဲယာဘက်သို့ကြည့်လိုက်သောအခါ အခန်းထဲမှ ကျောင်းသားတစ်ယောက်အား သူ့မိဘကျောင်းလာပို့သည့်မြင်ကွင်းကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေမိသည်။
အမြဲဆိုးပေတေနေသော ထိုကျောင်းသားက အခုထိအိမ်ကမိဘစုံလင်စွာကျောင်းလိုက်ပို့သည့်အတွက် ပုံရိပ်ကနည်းနည်းတော့ရယ်စရာကောင်းနေသည်မလား။
အမြဲထောင့်မကျိုးသောထိုကျောင်းသားကို သူ့အမေဟုထင်ရသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ကျောင်းလွယ်အိတ်ကအစ နက်ခ်တိုင်အဆုံးအကုန်လုပ်ပေးနေသောကြောင့် ထိုကျောင်းသားက သဘောမကျဘူးထင်ပါသည်။ မျက်နှာဆူပုတ်ပုတ်ဖြင့်။ ကားထဲမှသူ့အဖေကဘာပြောလိုက်သည်မသိပါ။ အန်တီကြီးက ထိုကောင်ကို တစ်စုံတစ်ခုပြော၍ ခေါင်းလေးကိုပုတ်ကာ ​ကားထဲဝင်၍ မောင်းထွက်သွားတော့သည်။
Adamတစ်ယောက် ထိုမြင်ကွင်းကို အစအဆုံးကြည့်နေသည်မှာ ထိုကျောင်းသားကျောင်းဝန်းထဲဝင်သွားသည်အထိပေ။ လမ်းလျှောက်လာရင်း
ဖြင့်ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲမှဖုန်းသံမြည်လာသောကြောင့် မနေ့ညက ရူးမိုက်သောလုပ်ရပ်ကိုသူလုပ်ခဲ့မိမှန်းသတိရမိသည်။

ထိုအကြောင်းကား အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်မှ လူဆိုးများဖြစ်သောစီနီယာအကိုထံတွင် cigarette-caseနှင့်အရက်ပုလင်းမှာမိခဲ့သည်လေ။ ကျောင်းထဲတွင်မလုပ်ရဲတာဘာမှမရှိသောထိုလူတစ်စုကို တစ်ချို့ကျောင်းသားများက ငွေပေးကာ မှာတတ်ကြသည်။ Adamလည်း အခုတလောစိတ်ထွက်ပေါက်အဖြစ် cigaretteနှင့်အရက်သောက်ကြည့်ရန် လက်တည့်စမ်းချင်လာသည်။

"အခုပဲရောက်တာ အင်း ကျွန်တော်လာနေပြီ"

အရိပ်အခြေအနေကြည့်၍ ကျောင်းဆောင်များ၏အနောက်ဘက်ခြမ်းသို့ထွက်ခဲ့သောအခါ ထိုစီနီယာအကိုသုံးယောက်က ခေါင်းချင်းဆိုင်ကာဘာလုပ်နေကြမှန်းမသိ။