Unicode
နောင့်ဆိုင်းမွန် အိမ်သို့အဝတ်အစားယူရန်ပြန်လာခဲ့သည်။
ဧည့်ခန်းရှေ့ဆိုဖာပေါ်တွင် တစ်နေ့တာလုံးပင်ပန်းထားခဲ့သမျှကို ပစ်လှဲချလိုက်ရာ အခုမှပင်စိတ်သက်သာရာရတော့လေသည်။
ဒီအတောအတွင်း လူပိုင်ဟိန်းနှင့်ဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမလဲစိတ်ထဲတွင် စိုးမိုးနေပြန်ပြီ။
တိုင်ကပ်နာရီမှ နာရီလက်တံတို့က ညနေခြောက်နာရီတင်းတင်းရှိနေပြီ မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားသော နေရာမှ ဘယ်ဘက်ပါးပြင်ပေါ်တွင်ခပ်ရေရေအရာတစ်ခုကြောင့် နိုးလာရသည်။ ကိုယ့်ရှေ့တွင်ဒူးထောက်ထိုင်ချ၍ မာမီရိုက်လိုက်သောပါးပြင်ကို ရေခဲကပ်ပေးနေသော ဟန်နေးပင်။
"အိပ်ချင်ရင် အခန်းထဲသွားလေ "
"ဘယ်အချိန်တည်းကရောက်နေတာလဲ "
"အစောကမှပါ လက်ရာကတော်တော်ထင်းနေတာပဲ "
ပါးပြင်ချောချောကိုမထိရက်မကိုင်ရက်ဖြစ်နေသောကြောင့် ဆိုင်းမွန် မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။ ဟန်နေးက အိမ်လျို့ဝှက်နံပါတ်ကိုသိနေသောကြောင့် သူ့စိတ်ကြိုက်ဝင်ထွက်သွားလာနေ၏။
"ပြန်သွားရအုံးမယ် "
"ကလေးကဆင်းလာပြီမဟုတ်ဘူးလား "
"ပြောလို့မဖြစ်တဲ့အကြောင်းအရာတွေကြောင့် ငါအဲ့မှာသွားနေပေးရအုံးမယ် "
"ဟက် ပြောတော့ ဘယ်တော့မှလာမပတ်သက်နဲ့ဆို မင်းမိုလို့အမှတ်မရှိတာ "
"ဟန်နေး! !!"
ဟန်နေးစကားကြောင့် နောင့်ဆိုင်းမွန် ဆက်ဆက်ထိမခံနိုင်အောင် ဖြစ်သွားရသည်။
ဟန်နေးကတော့ ကိုယ့်ကိုပြန်တောင်မကြည့်ပါဘူး။ ဆုပ်ကိုင်ထားသောရေခဲထုပ်ကိုသာ မွခြေပစ်လိုက်သည်။
ဆိုင်းမွန်လည်း ဟန်နေးကိုဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အခန်းထဲသို့ဝင်ကာ အဝတ်အစားတွေထည့်နေလိုက်၏။
အခန်းထဲမှထွက်လာသောအခါလည်း စောဟန်နေးက ဧည့်ခန်းထဲရှိဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်နေလျက်သားပင်။
ВИ ЧИТАЄТЕ
So Why Not Me? (Ongoing)
РомантикаMyanmar BL ဤfictionတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးပုံဖော်မှုဖြစ်သောကြောင့် ပြင်ပပတ်ဝန်းကျင်နှင့် ဆက်စပ်မှုမရှိခဲ့လျှင် နားလည်ပေးပါရန် မေတ္တာရပ်ခံအပ်ပါသည်။
