Why you'd only call me when you're sad || Larry Stylinson

28. przyjedziesz?

– To już jutro... tak bardzo tęskniłem.

– Przyjedziesz?

– Oczywiście, kochanie! Czemu myślałeś, że mógłbym nie? Już od kilku dni jestem gotowy, by po ciebie pojechać. Posprzątałem nawet nasz dom!

– Sam? Nikt ci nie pomagał?

– Kocham twój śmiech. Ale tak, własnoręcznie, mój drogi. Cóż, nie obyło się bez ofiar.

– Nie musiałeś tego robić. Nie jestem jakimś księciem...

– Dla mnie jesteś. Księciem, który już lata temu skradł moje serce...

Cichy chichot był jak miód na serce chłopaka, który z zaczerwienionymi policzkami siedział w ich łóżku. W dłoniach obracał pluszowego misia, którego lata temu dostał na walentynki, nigdy się z nim nie rozstając. Wiedział, że to niewielki szczegół, a jego ukochany mógł pochwalić się piękniejszymi prezentami, jednak maskotka miała swoje znaczenie.

Wtedy nie mieli jeszcze milionów na swoich kontach bankowych, a w ich portfelach znajdowało się kilkanaście funtów kieszonkowego. Jedli hot dogi w budkach, popijali tanią kawę z automatów, a najdroższymi restauracjami, w jakich się stołowali, były pizzerie. Nie mieli wiele, będąc niedoświadczonymi nastolatkami, którzy zostali wrzuceni na głęboką wodę show-biznesu.

Ale to było dobre.

Chłopak lubił przypominać sobie te wszystkie chwile, gdy chodzili po parku, nieśmiało chwytając swoje dłonie. Całowali się po policzkach, delikatnie przytulali i prawili komplementy. Błądzili w emocjach, które się w nich budziły, jednak zawsze robili wszystko, by uszczęśliwić tego drugiego i zwyczajnie widzieć to w jego oczach.

Później wyznali sobie miłość i to był najpiękniejszy dzień ich życia.

Zamieszkali razem dość szybko i od tamtej chwili byli nierozłączni. Cały czas chcieli być obok, ściskać swoje dłonie, obejmować ramiona, zamykać w uściskach, wplatać palce we włosy czy całować policzki.

Wszystko zaczęło pieprzyć się w chwili, gdy im tego zakazano.

Jednak jutro miało się okazać, czy wciąż potrafią się kochać i sobie pomóc.

Bo słowa są tylko słowami, prawda?