A girl in prison

Κεφαλαιο 10

Ξυπνησα αγκαλιά με τα κορίτσια. Σηκώθηκα πρωτη και πηγα να κανω ένα ντουζάκι οταν ξαφνικα χτύπησε το τηλεφωνο μου. Σαστισα και έμεινα ακινητη χωρις καν να εχω δει ποιος ειναι. Ημουν σιγουρη το ηξερα οτι ηταν αυτος. Η Τζο φωναζε
- Οοοοο ρε Στέλλα σηκωσε το να τελειωνουμε νυσταζωωωωω
Κοιταω την οθόνη και προφανως ηταν αυτος. Ένιωσα ένα άγχος και ένα κομπο στο στομάχι μου . Το σήκωσα χωρις να μιλησω . Δεν ηξερα τι να πω .
- Καλημερα όμορφη
Αυτη η βραχνή φωνη του με τρελενει και με ανατριχιαζει κάθε φορα
Αλλα συνεχίζω να μην απαντάω.
- Μακους;
- Ναι του λεω ξερα
- Θελω βρεθουμε . Μου έχεις λείψει.
- Δεν μπορω του απαντάω χωρις να προλάβω να το σκεφτω
- Γιατι τι έχεις? με ρωτησε παραξενεμενος
- δεν μπορω του απαντάω και πάλι
- Ναι αλλα εγω σε χρειάζομαι σου έχω μια δουλειά να κάνεις. Και μετα ολο το υπόλοιπο βραδυ δικό μας .
Στο άκουσμα του τελευταίου με διαπέρασε ένα ρίγος. Πως καταφέρνει και ασκεί τοσο μεγάλη επιρροή πανω μου ?
- Ενταξει του απανταω αυθόρμητα σαν μου ξέφυγε.
- Στις 10 στο γνωστό μέρος
Κλείνω το τηλεφωνο και τα χανω . Τι εκανα μόλις τώρα? Γιατί? Πόσο ηλιθια ειμαι παλι τα ιδια ?
Τα κοριτσια ξύπνησαν και κατάλαβαν αμεσως πως κατι πηγαινε στραβά.
- Τι έχεις εσυ ? με ρωτησε η Τζο με ύφος ανάκρισης.
- Τιποτα ολα καλα . ρίχνω ένα ψεύτικο χαμογελω
- πρεπει να φυγω ομως εχω πολλα να κανω σπιτι .
Ετοιμάστηκα βιαστικά και έφυγα γρήγορα. Έφτασα στο σπίτι και μπηκα να κάνω ένα καυτό μπάνιο να ηρεμησω από όλη αυτή την παράνοια.